Interview met Kelly van der Laan

Over enkele maanden verschijnt het vierde boek van Kelly, Vuur en vergankelijkheid en dat was een mooie gelegenheid voor een interview. Kelly kwam naar mij toe en heeft heel gezellig en goedlachs een heleboel vragen beantwoord. Ondertussen was ze zeer gecharmeerd van onze honden Bobbie en Emma die ook volop aandacht kregen.

Wat korte weetjes / feitjes over Kelly

• Kelly heeft Human Resourses gestudeerd aan de Hogeschool van Amsterdam
• Ze is getrouwd, woont in Nootdorp
• Werkt als IT consultant en in haar vrije tijd schrijft ze verhalen en boeken.
• Ze is 37 jaar, haar sterrenbeeld is Leeuw en heeft een hond die Bodhi heet
• In 2013 won ze de Verhalenwedstrijd Fantastels met een Dystopisch fantasyverhaal genaamd “Roze water“
• Een grote frustratie tijdens het schrijven is dat Kelly in haar hoofd veel meer weet over de karakters en veel meer laat gebeuren dan ze in haar boeken kwijt kan.
• Ze leest gemiddeld 40 / 50 boeken per jaar
• Haar droomreis zou een reis naar Australië zijn.
• Kelly is meer een avondmens dan een ochtendmens

Vragen over de Lentagon serie

Kun je iets vertellen over de serie?
Denk aan een wereld die lijkt op de onze maar technologisch iets verder is, maar dan een wereld waar ook magie bestaat. Het boek begint met een roadtrip en eindigt met een wereldoorlog

Het boek heeft gelaagde personages, niemand wordt wakker en denkt goh ik ga de wereld vernietigen want ik ben evil. Het zijn ronde mensen met eigen gedachten en verlangens. Ze krijgen te maken met zaken als wat macht met je doet.

Het is moeilijk om er een genre aan te verbinden, het heeft o.a. iets van een thriller / science-fiction / fantasy.

Waar kwam je inspiratie voor de serie vandaan?
Dat was door een droom. De allereerste scène waarin Sirka haar broertje achterna zit omdat hij met de Lentagon (een massa vernietigingwapen) gaat hockeyen die heb ik gedroomd.

En portals / teleportatie vind ik het coolste van magie ooit. Het idee dat je door een poort stapt en in een tel ergens anders bent. Toen bedacht ik me “stel dat daar een station voor is, en voor zo snel reizen zijn er enorme wachttijden“. Dat concept vond ik grappig en heb ik met mijn droom gecombineerd heb.

Het terrorisme aspect is er zomaar ingeslopen. Ik denk dat ik stiekem toch wel wat te zeggen had over de staat van de wereld en de angstcultuur en dat dat er op die manier uit kwam.
Ik heb geprobeerd het zo integer mogelijk aan te pakken. Lezers hebben vooral de spanning opgepakt en het niet als te controversieel ervaren. Daar ben ik blij mee want daar maakte ik me wel een beetje zorgen over.

Kun je wat over de personages vertellen?
Ik maak er best een punt van om mijn personages te verankeren als persoonlijkheid. En doe heel erg mijn best om het qua empathie en sympathie te laten kloppen. Karakters moeten verankerd worden, zodat je – wanneer een personage een beslissing neemt – je het er als lezer niet mee eens hoeft te zijn maar wel snapt hoe hij / zij tot die beslissing komt.

Sirka was er samen met haar broer Seamon als eerste toen het idee voor het boek ontstond.
Zij heeft veel last van survival guilt en is heel erg betrokken bij haar broertje. Ze is arrogant maar is zich er wel van bewust dat de rest van de wereld niet zo magisch begaafd is als zijzelf.
Ze is heel pragmatisch en doet wat er moet gebeuren ongeacht wat het haar kost, ze kan zich daarin helemaal verliezen.

Als ik iemand uit het boek mocht ontmoeten dan zou het Sirka zijn. Die kan wel wat liefde gebruiken. Daar zou ik wel een drankje mee willen drinken en even mijn arm om haar heen willen slaan.

Seamon
Wat ik mooi aan hem vind is zijn passie, dat hij het goed bedoeld en de wereld wil redden.
Hij is arrogant, eigengereid en vindt dat hij zomaar even alles voor de rest van de wereld mag beslissen.

Joy
Zij groeit heel erg in de serie en raakt een groot deel van haar onschuld kwijt maar blijft trouw aan zichzelf. De naam Joy heb ik gekozen omdat ik per se een vrolijke naam wilde.
Het leukste aan Joy is dat ze het goede ziet in mensen, daar geniet ik heel erg van. Het minst leuke vind ik dat ze over zich heen laat lopen. Het duurt te lang voor ze op een breekpunt komt.

Joy lijkt in de basis wel een beetje op mij toen ik 17 / 18 was, het geloven in het goede van de mens en het snel vergeven van mensen heeft ze van mij.

Valeria is tegelijkertijd met Joy ontstaan want die twee zouden samen het roadtrip plot op zich nemen en dan de twee plotlijnen zo samen weven.
Haar opportunisme vind ik erg leuk. Ze is super sarcastisch en zegt die dingen die je zelf graag gezegd had na afloop van een conversatie. Ze staat haar mannetje en is brutaal. Haar valkuil is dat ze enorm egocentrisch is.

Tijdens het schrijven wist zij me te verassen door haar eigen zin te doen.