Interview met Mariette Lindstein

Na het lezen van het eerste boek was ik niet alleen erg benieuwd naar de andere twee delen maar ook naar het verhaal achter het boek. Ik was dan ook heel blij dat uitgeverij A.W. Bruna me vroeg of ik een Skype interview met Mariette Lindstein wilde doen.
Het is meteen een primeur, want dit was mijn eerste Skype interview voor mijn blog. Een interview waar ik met veel plezier op terugkijk. Zowel vanwege de interessante en uitgebreide antwoorden die ik kreeg, als van het spreken met Mariette Lindstein. Gezellig en op haar gemak gaf ze antwoorden op mij vele vragen.

Je leven klinkt als een thriller
Het boek is zeven jaar nadat Mariette de Scientology beweging verliet geschreven. De eerste jaren nadat zij en haar man waren ontsnapt woonden ze in Amerika. Ze waren daar druk bezig met het opbouwen van hun nieuwe leven en het opnieuw leren kennen van de wereld. Het waren drukke hectische jaren.
Na zeven jaar gingen ze terug naar Zweden om dichter bij de ouders van Mariette te wonen. Snel daarna kreeg ze heftige nachtmerries over haar tijd bij de Scientology. Een Amerikaanse journalist interviewde haar omdat hij een boek aan het schrijven was over de Scientology. Met hem had ze vele gesprekken waarin ook de nachtmerries veel naar voren kwamen. Zijn mening was dat de nachtmerries waarschijnlijk niet weg zouden gaan voor ze zich uit zou spreken over wat ze allemaal meer gemaakt had.

Hij zei toen Je leven klinkt als een thriller. Waarom schrijf je geen thriller i.p.v. een biografie? En zo is het idee geboren voor de boeken.

Het idee om een thriller te schrijven sprak Mariette direct aan. Vóór ze bij de Scientology ging had ze al voor tijdschriften geschreven en haar grote droom was om daar iets mee te gaan doen. Door haar jaren bij de Scientology was daar niets van gekomen.
Bovendien had ze het idee dat ze met het schrijven van een thriller meer mensen zou kunnen bereiken. Met name jonge mensen die er niet van gediend zijn als ze verteld worden wat ze moeten doen. Ze wil dat de lezer meer weet, meer ziet dan Sofia en in gedachten roept “Don’t do it…“.

Schrijven en reacties
In het begin was het schrijven van het verhaal even moeilijk maar al snel was het als een vorm van therapie voor Mariette. Het kijken naar alles wat ze mee gemaakt had maar in een andere setting en met fictieve personages, gaf afstand. Ze kon kijken door de ogen van iemand anders en dat gaf haar de afstand die ze nodig had om haar ervaringen te verwerken.

Tijdens het schrijven kwam ze er al snel achter dat ze te veel wilde vertellen voor één boek. En zo ontstond het idee van een trilogie waarin de verhaallijnen van Sofia en Oswald door lopen en uitgediept worden

Vóór het schrijven had Mariette al bedacht dat het zich in Zweden af zou spelen, maar het zelfde benauwende gevoel op moest roepen dat zij had in de woestijn tijdens haar verblijf bij de Scientology beweging. Ze waren in de woestijn, ver van de bewoonde wereld, omringd door een elektrisch hek. Het was bijna onmogelijk om te ontsnappen.
Die sfeer wilde ze vastleggen door het boek af te laten spelen op een klein eiland waar je niet van af kon komen.

Het was voor Mariette best moeilijk om de balans te vinden tussen fictie en waargebeurde gebeurtenissen. Als leidraad hield ze zich altijd voor dat ze gekozen had voor een thriller en de boodschap in het verhaal dus nooit sterker mocht zijn dan de spanningswaarde. De entertainment waarde stond bij haar altijd voorop tijdens het schrijven. Maar de dingen die gebeuren in het boek zijn wel degelijk echt gebeurd. En waar nodig heeft ze uitgebreid research gedaan.

Na het verschijnen van het boek was het een groot succes en kreeg ze vele reacties. De meeste jonge lezers konden zich heel goed voorstellen dat Sofia naar het eiland was gegaan. Bij de oudere lezers was er wat meer kritiek op de keuzes van Sofia. En dat kan ze alleen maar toejuichen want zo komt Sofia als een geloofwaardig personage over.

De Scientology beweging was niet te spreken over het feit dat een voormalig lid een boek geschreven had. Ze hebben op allerlei manieren geprobeerd om Mariette te stoppen waarbij ze zelfs zo ver gingen om haar computer te hacken en valse social media accounts aan te maken. Hierover zegt Mariette kort maar krachtig “Ze probeerden absoluut om mij het zwijgen op te leggen”.
Hierover lees je meer in het tweede en het derde boek waarbij bijna alles wat je leest op dat gebied echt gebeurd is.

Sofia Bauman en Franz Oswald
Het eerste karakter dat ze bedacht was Franz Oswald. Het is een karakter dat stap voor stap in haar hoofd gegroeid is. En hij is niet zoals veel mensen denken gebaseerd op Scientology leider David Miscavige.

Zijn karakter vond Mariette het moeilijkste om te schrijven, omdat ze moest denken en voelen als Oswald om hem overtuigend neer te zetten. Daardoor ging hij echt in haar hoofd zitten en bleef hij bij haar hangen. Dat is ook de reden dat er beslist geen vierde deel komt, ze wil Oswald niet meer in haar hoofd hebben.
Als ze hem in vier woorden moet beschrijven zijn dat: Intelligent / Narcist / Psychopaat / Manipulatief.

De vier woorden die ze voor Sofia noemt zijn: Nieuwsgierig / Dapper / (beetje) Naïef / Koppig
Het leukste aan Sofia vindt Mariette dat ze nooit opgeeft, ze maakt misschien verkeerde beslissingen maar ze zet door.

Sofia is bewust geschreven als een gewoon en doorsnee persoon, anders zouden mensen het boek lezen en zeggen dat het over allemaal rare mensen in een sekte gaat. Ze moest gewoon zijn anders zou het verhaal niet werken.

Sofia lijkt dan ook niet op Mariette in haar jonge jaren qua karakter, maar veel van de beslissingen en wat Sofia doet vertegenwoordigen wel wat Mariette zelf deed. Zoals haar reactie als ze gevangen zit en de aantrekkingskracht die de beweging in het begin op haar had.
In het derde boek heeft Sofia een dochter die veel op Mariette lijkt toen ze jong was.