Gelezen: De cirkel van zes, deel 1 van de Cirkel-trilogie – Nora Roberts

Deze 6 zijn bij elkaar gebracht door de Godin Morrigan om te voorkomen dat de wereld vernietigd word door Lilith, een eeuwen oude vampieren demon.
Het boek start in het verleden met tovenaar Hoyt die zijn tweeling broer Cian verliest wanneer Lilith hem verandert in een vampier. Hoyt is woest, verdrietig en verbitterd en valt bijna ten prooi aan het kwaad maar hij weet zich staande te houden.
Daarom kiest de godin hem uit om in de toekomst een speciaal team samen te stellen, die samen een cirkel gaan vormen gebaseerd op loyaliteit, vertrouwen en vriendschap. Alleen daarmee kunnen ze Lilith een halt toeroepen.

En dat is makkelijker gezegd dan gedaan want de zes die samen de cirkel moeten vormen staan vol haat, argwaan en onbegrip ten opzichte van elkaar.
Een groot deel van het boek gaat over het bij elkaar komen van deze 6 personen en het leren kennen van de karakters. Waardoor ook duidelijk wordt waarom het zo moeilijk is om samen te werken. Het zal je maar gebeuren dat je geliefden verloren hebt aan vampiers en er nu 1 in je team zit. Of dat je smoorverliefd wordt op een heks terwijl je eigenlijk geen hoge pet op hebt van heksen. En die heks je behoorlijk afleidt van je missie. En zo is er van alles wat een tot stand komen van een hechte groep tegenwerkt.
Tegelijk speelt er, zoals we gewend zijn in een trilogie van Nora Roberts, een liefdesgeschiedenis tussen twee van de hoofdpersonen. In dit boek zijn dat de tovenaar Hoyt, die 1000 jaar in de tijd vooruit is gereisd, en de moderne heks / kunstenares Glenna.

Meestal ben ik snel in de ban van een verhaal van Nora Roberts, maar deze keer was dat niet zo. Wat me mateloos ergerde is dat het verhaal veel te veel lijkt op de Sterrentrilogie die de auteur eerder schreef. Dat je als lezer een voorspelbaar concept van liefde en verwikkelingen te wachten staat is geen nadeel bij deze auteur maar juist een aangenaam iets. Je weet dat je leuke personages kan verwachten, met levendige gesprekken en gebeurtenissen waar je graag over leest. Maar deze keer heeft ze veel van een vorig verhaal gekopieerd tot en met kleine details aan toe. Het leest niet verrassend en gaf het gevoel dat de auteur er zich wel erg makkelijk van af had gemaakt.
Ook de relatie tussen Hoyt en Glenna is in het begin van het boek minder spetterend dan ik van Nora Roberts gewend ben. En hier en daar waren de scenes tussen de 6 en de vampieren van Lilith soms wat onnodig grof.

Toch was ik aan het einde redelijk tevreden over het boek en ik denk dat vooral de lezers die de Sterrentrilogie niet gelezen hebben weer genieten van het boek.
Na de eerste helft kwam ik langzaam in de ban van het verhaal en ging ik het steeds leuker vinden om over de personages te lezen. De meeslepende en fijne schrijfstijl van Nora Roberts kwam steeds meer naar voren. Er waren wat gevechten en aanvaringen met de vijand die best spannend waren. Maar vooral omdat uiteindelijk de personages gingen boeien en herkenbaar werden in hun manier van reageren. Hierdoor ging ik meer mee in het verhaal en vond ik het bijvoorbeeld fijn om te lezen hoe er weer een (breekbare) band tussen de broers ontstaat en ging ik genieten van de onderlinge schermutselingen en voorzichtige vorming van een team.

Naar de volgende delen ben ik dan ook zeker wel benieuwd vooral ook omdat mijn favoriete karakters Blair en Cian in die delen een belangrijke rol gaan spelen.