Recensie: De jongen die van draken droomde

Maar dan komt er een draakje uit een van de vruchten die niet wegvliegt en bij Tomas wil blijven. Zijn zusje noemt het draakje Zwier omdat hij heel druk door de lucht kan zwieren. Zwier is een draak die heel anders is dan alle andere draken die Tomas kent. Zwier zorgt overal waar hij verschijnt voor chaos en Tomas heeft er zijn handen vol aan. En alsof dat nog niet genoeg is komt er een nieuw irritant meisje (Aura) in de klas dat beweert dat ze alles van draken af weet. Ze claimt een drakenexpert te zijn en weet natuurlijk niet dat Tomas en zijn vrienden echte draken kennen. Kunnen de vrienden hun geheim bewaren?

Vierde deel
De jongen die van draken droomde is het vierde deel in een serie jeugdboeken waarin Tomas aan de lezer vertelt over zijn leven met draken. Hij vertelt echt aan de lezer en betrekt zo de lezer bij het verhaal. In de eerste delen ontdekte Tomas dat er in de tuin van zijn opa een drakenfruitboom staat. Dit is een bijzondere boom waar uit de vruchten kleine draakjes komen. Tomas en zijn vrienden hebben moeten leren hoe ze met draken omgaan en hebben de meest bizarre gebeurtenissen met de draken mee gemaakt. Als lezer leerde je de draken en de kinderen goed kennen en maakte je mee hoe de kinderen aan het einde van deel drie de draken lieten gaan. De draken werden te groot om voor andere mensen verborgen te houden. Daarnaast beseften de kinderen met pijn in hun hart dat draken geen huisdieren zijn en een eigen plek nodig hebben. Zo werd het verhaal mooi afgesloten, maar gelukkig had de auteur in ieder boek al wat lijnen uitgezet om in het vierde deel mee verder te gaan.

De drakenfruitboom is de enige op de hele wereld en dat maakt de draken wel heel kwetsbaar. Tomas was begonnen om te proberen nieuwe drakenfruitbomen te kweken. Daar gaat hij in dit boek mee door en dat zorgt niet alleen voor veel frustratie bij Tomas, maar geeft ook nieuwe onverwachte ontwikkelingen aan het verhaal. Daarnaast vonden de kinderen in de eerste delen dagboeken van iemand die meer afwist van de draken. Nu gaan ze verder op onderzoek uit om hier meer over te ontdekken. Beetje bij beetje komt er informatie naar voren die je als lezer nieuwsgierig maakt.

Nieuwe start
Het begin is vrolijk en fantasievol. De draken zijn op bezoek en de kinderen vliegen met hun draken en doen wedstrijden waarbij ze de speciale gaves van de draken gebruiken. Puur genieten dus voor de personages en leuk om te lezen, want welke drakenfan droomt er nu niet van om op de rug van een draak door de lucht te vliegen. Er wordt mij in de start iets te veel herhaald over de eerdere delen, wat ik niet echt nodig vindt in een vierde deel. Ook miste ik iets van het speciale en onverwachte van de andere delen. Hoewel het prettig was om weer over Tomas te lezen en het zeker nog steeds de moeite was miste ik de betovering die ik voelde bij de andere delen. Later in het boek gebeurt er weer veel meer en kon ik dat gevoel loslaten.

Een verhaal vol fantasie, spanning, humor en emoties

De zwart/wit illustraties van Sara Ogilvie zijn beeldend en sprekend en voegen ontzettend veel toe aan het boek en het verhaal. De illustraties variëren van klein tot pagina’s groot en zijn stuk voor stuk kleine kunstwerkjes. Het is knap hoe er veel in uitgebeeld wordt, maar er tegelijkertijd nog wat aan de verbeelding overgelaten wordt.

Veranderingen
Tomas maakt van alles mee met de kleine Zwier, het onderzoeken van de dagboeken en het proberen nieuwe drakenfruitbomen te laten groeien. Grappig en spannende situaties wisselen elkaar af en vormen een avontuurlijk en fijn boek om te lezen. Wat de boeken van Andy Shepherd net een tikje meer geeft is dat ze op subtiele wijze ook emoties en gevoelens van kinderen in haar boeken verwerkt. In dit vierde deel heeft Tomas het moeilijk met een aantal dingen en daar zit hij behoorlijk mee zeker omdat hij het oppot en er niet over spreekt. De vriendengroep lijkt uit elkaar te vallen, hij verklapt het geheim van de draken en alles lijkt wel anders te gaan dan hij zou willen. Als lezer kun je niet anders dan met hem mee leven.

Gelukkig is er ook zijn leuke en lieve opa bij wie hij altijd terecht kan, en praten met opa helpt hem om alles is een ander licht te zien. Tomas beseft dat veranderingen niet alleen slecht zijn, het levert hem ook een nieuwe vriendin op. En dat Zwier zo anders is heeft blijkbaar ook z’n goede kanten maar pas als Tomas daar voor open staat.

Einde met vragen
Tegen het einde loopt de spanning behoorlijk op en volgen onthullingen en wendingen in het verhaal snel op elkaar. Even lijkt alles in de soep te lopen en Tomas heeft het er maar moeilijk mee. Maar dan blijken er genoeg lichtpuntjes te zijn en is het vooral ook de onvoorwaardelijke steun van zijn vriendengroep die Tomas op de been houdt. Het is vertederend om te lezen hoe blij Tomas is wanneer zijn vrienden het laconiek op nemen dat hij het drakengeheim verklapt heeft. De vriendengroep is nog intact en er is nog hoop voor de drakenfruitboom. Een prima einde voor dit vierde deel.

Voor het volgende deel zijn ook al wat lijnen uit gezet. En aan het einde van het boek vraagt Tomas aan de lezer of hij / zij door de gegeven hints al weet wat er aan de hand is met het nieuwe meisje. Erg leuk wanneer je het als lezer opgepikt hebt, en erg nieuwsgierig makend wanneer je de hints nog niet gecombineerd hebt.

Conclusie
Het vierde deel van deze serie heeft weer prachtige illustraties die perfect bij het verhaal passen en veel toevoegen aan het boek. De eerste drie delen waren deels een afgerond verhaal zodat het in dit deel even afwachten is waar het verhaal naar toe gaat. Door de herhaling en het al bekend zijn met de drakenfruitboom is het verhaal weliswaar de moeite en weer fijn om te lezen, maar mis je als lezer iets van de betovering van de andere delen. Gelukkig is dit maar van korte duur en nemen nieuwe avonturen je mee in een fantasievol verhaal vol humor en spanning. Het is heel knap hoe de auteur ook op subtiele wijze gevoelens en emoties van Tomas in het verhaal weet te verwerken.