Recensie: Meisjes zoals wij – Christina Alger

Tijdens haar onderzoek krijgt ze te maken met de lokale politie, goede vrienden van haar vader die ze als kind al kende. Ze krijgt veel steun van hen en omarmt de warmte die dat geeft, want zij is alleen op de wereld zonder familie of partner. En ze zit niet echt lekker in haar vel maar in de loop van het boek krijgt ze steeds meer aanwijzingen dat er iets niet goed zit het stadje. De politie wil geen hulp bij de zaak en lijkt bewijzen die hen niet aan staan te verdoezelen.
Wanneer Nell hier kritisch naar gaat kijken en meer gaat onderzoeken komt haar leven op z’n kop te staan. Ze weet niet meer wie ze kan vertrouwen en haar leven en dat van een aantal mensen met wie ze contact heeft zijn in gevaar.

Nell vertelt in de ik vorm haar verhaal en neemt de lezer mee in wat ze ziet en meemaakt. Zowel op persoonlijk gebied als in het onderzoek. Ze vertelt ook uitgebreid over het stadje en de bewoners en haalt vaak herinneringen op aan vroeger. Soms zijn de beschrijvingen over de omgeving of de geschiedenis van het stadje wel erg uitvoerig en leiden ze af van het verhaal.
Maar de combinatie van wat er nu gebeurt en haar herinneringen aan het verleden werkt erg goed. Zo krijg je meer te horen over de gecompliceerde verhouding met haar vader en de moord met haar moeder. Beide hebben ze in het heden nog invloed op hoe Nell in elkaar zit en op wat er gebeurt.
Door haar onderzoek naar de moorden gaat Nell twijfelen over de rol van haar vader en de rest van het politiekorps hierin. En dat maakt dat ze ook de moord op haar moeder met andere ogen gaat bekijken.

In het boek loopt er veel door elkaar heen. De dood van de vader van Nell en de vraag of dit wel een ongeluk was. Een moordonderzoek naar twee gruwelijke moorden en de mogelijkheid dat de vader van Nell en / het politiekorps hier mee te maken heeft. Een escortservice met dubieuze praktijken lijkt met de moorden verband te houden.
En alsof dat niet genoeg is moet Nell niet alleen haar verleden weer onder ogen zien maar ook het feit dat haar vader misschien betrokken was bij de moord op haar moeder.
Dat terwijl ze nog worstelt met de gevolgen van de opgelopen trauma’s van de beschieting tijdens haar werk.

De auteur weet dit allemaal te verweven tot een een prima passend geheel waarbij je als lezer steeds nieuwsgierig bent wat dit voor Nell zal betekenen. De focus in het verhaal ligt op Nell die een kwetsbare en tegelijk standvastige indruk maakt. Ze is sympathiek en heeft een wat weemoedige sfeer om haar heen hangen die je laat meeleven met wat haar overkomt en vooral met wat haar allemaal bezig houdt. De twijfels over haar vader hadden wat mij betreft wat meer en dieper uitgewerkt mogen worden. Ze wist mij niet helemaal te overtuigen waarom ze haar vader ging verdenken. Daarnaast had ik graag meer willen lezen over wat dit met haar persoonlijk deed, zeker omdat Nell de spil van het verhaal is. De moorden, het verleden, en haar twijfels over het politiekorps worden overtuigend en goed uitgewerkt maar krijgen minder aandacht dan het persoonlijke verhaal van Nell.

Het laatste deel van het boek laat heel veel kleine details en hints op z’n plek vallen maar biedt ook nog een aantal onverwachte (maar logische) ontknopingen. Het verhaal krijgt op het laatst behoorlijk wat vaart en actie en sluit zo spannend af.