Gelezen: De tweede vrouw – Gill Paul

Eén van deze vrouwen is Wallis Warfield (de latere Wallis Simpson) die de Britse monarchie op zijn grondvesten liet schudden door haar relatie met de kroonprins.
Een vrouw die bij vele bekend zal zijn en mij altijd geïntrigeerd heeft. Via dit boek kreeg ik als lezer een andere kijk op deze vrouw.
Als ik oude foto’s van haar zie of iets over haar lees dan komt ze afstandelijk en koel over. In het boek komt inderdaad haar egoïstische kant en haar verlangen naar aanzien en rijkdom goed naar voren. Maar het geeft ook weer waaraan dat ten grondslag lag en hoe het was als je in die tijd financieel afhankelijk was van familieleden. Je merkt in het boek dat Wallis als het ware beperkt wordt door de tijd waarin ze leeft. Ze is vrijgevochten en intelligent, maar leeft in een tijd waarin vrouwen veel minder rechten en kansen hebben dan mannen. Dat weet Gill Paul goed over te brengen net als de historische achtergronden zoals de oorlog, de drooglegging en de verschillende manier waarop mannen en vrouwen beoordeeld werden op hun gedrag.
Wallis vind ik na het lezen van dit boek nog steeds niet sympathiek maar ze is zeker meer voor me gaan leven.

De ander is Mary Kirk, een vriendelijke, warme en sterke vrouw die jaren lang met Wallis bevriend is geweest. In het boek volg je haar leven en lees je hoe dit vervlochten is met dat van Wallis. Mary komt naar voren als een trouwe en loyale vriendin die verwikkeld raakt in gebeurtenissen die uiteindelijk tot een breuk leiden met Wallis.
Ze is een fijn en levensecht persoon om over te lezen en is degene die mij het meeste aansprak in dit boek. Als lezer leer je Wallis kennen door de ogen van Mary. Mary kent de kwetsbare kant van Wallis, begrijpt waarom ze een rijke man wil en heeft bewondering voor de manier waarop Wallis het middelpunt weet te zijn van ieder gezelschap. Tegelijkertijd ziet Mary dat Wallis de ongeschreven regels overtreedt maar probeert Wallis te accepteren zoals ze is. De gecompliceerde wisselwerking tussen deze twee vrouwen is mooi en invoelbaar beschreven.
Tegelijkertijd vond ik het interessant dat deze 2 vrouwen werkelijk bestaan hebben en dat Gill Paul zich tijdens het schrijven gehouden heeft aan de hoofdfeiten die bekend zijn over Wallis en Mary. In het historische nawoord vertelt ze hier meer over en verduidelijkt ze wat in het boek is.

De gebeurtenis die ervoor zorgt dat de twee verhaallijnen uiteindelijk met elkaar verbonden worden is de dood van prinses Diana.
Tijdens de romantische reis van Rachel en Alex raken zij betrokken bij het ongeluk dat prinses Diana het leven kostte. Een gebeurtenis die, heel herkenbaar voor mij als lezer, hen diep schokt. Door de beleving van Rachel en de gesprekken die zij over de dood van Diana heeft met Alex ging ik als lezer terug naar de tijd dat Diana net overleden was. De massale rouw, de complottheorie, de verontwaardiging over de koele reactie van het koningshuis en de pers die als aasgieren op het nieuws vallen.
Rachel leeft mee maar bekijkt de “massa hysterie“ en de rol van de pers met weerzin.
Dit veroorzaakt problemen tussen haar en Alex die een documentaire over de dood van Diana gaat maken. Doordat zij zelf problemen heeft met haar winkel en Alex zich op de documentaire stort hebben ze weinig tijd voor elkaar. En als ze elkaar zien is er ruzie omdat Alex denkt dat Rachel zijn werk moreel verwerpelijk vindt. Ze groeien dan ook steeds meer uit elkaar. Iets dat niet echt diep uitgewerkt wordt en iets aan overtuiging mist wanneer het weer goed komt.
Door het werk van Alex, een gebeurtenis in Parijs en een cliënt die Diana kende blijft Rachel met de dood van Diana bezig en door wat zij ontdekt (en de hints in de andere verhaallijn) wordt het verband tussen de verhaallijnen zichtbaar.

Dit was niet het grote, opzienbarende geheim dat ik verwachtte na het lezen van de achterflap. Maar wel genoeg om de verhalen een geloofwaardige samenhang te geven. De samenhang van de verhaallijnen is wat mij betreft dan ook niet het sterkste punt van het boek.
De vlotte schrijfstijl en de typering van Wallis, Mary en Rachel is dat zeker wel. Net als het gedegen onderzoek en de respectvolle manier waarop over het ongeluk van Diana en de nasleep daarvan is geschreven.