Gelezen – Lieneke Dijkzeul

De schrijfstijl van Lieneke Dijkzeul is kort en krachtig. Met weinig woorden weet ze een hele lading aan emoties of informatie weer te geven. Wel moest ik erg wennen aan haar gebruik van voor mij onbekende woorden, na het opzoeken van een aantal van deze woorden bleken dit Friese woorden te zijn. Jammer, want dit stoorde wel een beetje.

In het boek volg je inspecteur Paul Vegter die op het punt staat om te gaan trouwen met zijn collega Renée. Een tijd die zorgeloos en vrolijk hoort te zijn maar dat is voor hem niet weggelegd. Hij ontvangt niet alleen dreigbrieven maar wordt ook beschoten. De politie neemt de zaak zwaar op en geeft Paul en Renée politiebewaking.
Het verhaal vertelt zowel het onderzoek naar de dader(s) en het motief als de impact die deze dreiging heeft op het leven van Paul en Renée. Zo is er van privacy in hun huis geen sprake meer nu er constant politie in huis is. Maar de manier waarop ze hiermee omgaan legt ook pijnlijk bloot dat het grote leeftijdsverschil tussen hen een grotere rol speelt dan ze verwacht hadden. Zeker wanneer er nog meer tegenslag te verwerken valt.

Naast Paul en Renée worden ook een aantal collega’s en zijn buurman beschreven. Zelf zonder de andere delen gelezen te hebben kwam ik steeds meer in de ban van deze personages. Met name van een collega / vriend van Paul die onlangs zijn vrouw verloren had. Zijn verwerking hiervan en het peinzen over zijn komende pensioen zijn mooi neergezet. Net als de nuchtere maar toch warme vriendschap tussen deze twee politiemannen. Wat hen ook verbind is de jaren van ervaring die ze hebben in het vak en die hen wat afstand geven tot de jongere generatie politiemedewerkers.
Dit is wat mij betreft het sterkste punt van het boek. De karakters zijn psychologisch sterk uitgewerkt en spreken tot de verbeelding. Ze komen levensecht over en wisten bij mij als lezer een snaar te raken. Alleen al vanwege de persoonlijke verhalen zou ik graag een volgend deel weer lezen. Zeker omdat er nog wat losse eindjes zijn waarover ik graag meer wil weten.

Het thrillergedeelte bestaat uit het onderzoek naar de dreigingen en de rampzalige gevolgen die daar uit voortkomen. Het hele politiekorps is hierdoor in rep en roer en zet de onderlinge relaties op scherp. De uiteindelijke ontknoping zag ik niet aankomen maar zat wel logisch in elkaar.
En daarnaast wordt er een zaak onderzocht van een klein kind dat van een balkon is gevallen. Helaas ontstaan er al snel twijfels of het kind wel gevallen is of dat er sprake is van opzet. Een triest verhaal ontvouwt zich over verwaarlozing en buren die opzij kijken. Deze lijn sneeuwt een beetje onder ten opzichte van het onderzoek naar de aanslagen op Paul en het privéleven van de personages.
Bij het politieonderzoek is er geen sprake van actie en grote spanning maar er wordt rustig en gedegen onderzoek gedaan dat heel reëel overkomt. Het is boeiend om te lezen maar geeft je als lezer tijdens het lezen niet veel spanning.