Gelezen: Drie uur – Rosamund Lupton

Een deel zit vast in de bibliotheek, waaronder de zwaargewonde directeur, en verderop in een apart gebouw zit een kleutergroep. En het meest veilig zijn de mensen in het schooltheater vanwege tussendeuren die ze dicht kunnen doen waardoor ze zich kunnen afsluiten voor de schutters. En hier duikt al één van de vele dilemma’s in het verhaal zich op. Want wanneer ze de deuren dicht doen en zelf veilig zijn dan kunnen andere leerlingen en leraren hier geen toevlucht meer zoeken.
In het bos rond de school bevindt zich de veertienjarige Ravi die wanhopig op zoek is naar zijn broertje die in de kleutergroep zit.

Dit gebeurt allemaal al in de start zodat je als lezer, net als de personages die het mee maken plotseling erin valt. Je hebt geen idee wie de dader is, of het meerdere daders zijn of wat het motief is. Wel is voelbaar dat het gevaar groot is en dat de oudere leerlingen en de leerkrachten heel goed beseffen dat hun leven in gevaar is. De kleuters worden manmoedig door de leerkrachten afgeleid en krijgen er veel minder van mee. Maar als lezer ervaar je de angst van de leerkrachten en hun verbeten pogingen om de kinderen erdoor heen te slepen.

Het verhaal gaat wordt vanuit vele perspectieven vertelt zoals:

• De ouders die buiten de school wachten op nieuws over hun kind. Hoe machteloos zij zich voelen en hoe verschillend mensen met de gijzeling omgaan. Hun hoop en vrees en wanhopige pogingen om met hun kind in contact te komen zijn levensecht. Een van de moeders wordt speciaal uitgelicht.
• De mensen in de bibliotheek, zij horen de schutter door de gang lopen en vrezen ieder moment dat die binnen komt. De directeur heeft dringend medische hulp nodig. Er is beperkt contact met de buitenwereld. Hannah speelt hierin een belangrijke rol om hoe ze zich staande weet te houden en omdat ze de vriendin van Ravi is.
• Ravi is een vluchteling die samen met zijn broertje een veilige plek in Engeland gevonden dacht te hebben. Hij heeft trauma’s en dat beïnvloed zijn manier van doen maar ook de manier waarop een aantal mensen op hem reageren wanneer hij nuttige informatie heeft.
• De kleuterklas die op spectaculaire wijze probeert te ontsnappen.
• Het theater waar ze aan het repeteren waren voor de voorstelling van Macbeth en waar je diverse personages leert kennen. De leraressen daar besluiten gewoon door te gaan met de repetities om de leerlingen af te leiden. Dit is een goede beslissing maar voelt voor zowel de personages en voor mij als lezer soms vreemd aan. Op een mooie wijze die niet afleidt van het verhaal weet de auteur hier en daar parallellen te trekken tussen het toneelstuk en wat er in de school gebeurd.
• Vanuit de politie die op zoek gaat naar de identiteit en het motief van de dader(s). En die voor alles de mensen veilig uit de school willen krijgen.

Heden en verleden
Het boek gaat heen en terug naar het heden waar de gijzeling plaats vindt en naar het verleden waarbij je een kijkje krijgt in de achtergrond van diverse personages. Heel soms haalt dit wat vaart uit het verhaal maar het geeft wel meer diepgang. Hierdoor krijgen losse gebeurtenissen en herinneringen heel langzaam verband met elkaar. Zo worden mogelijke daders aangewezen waarnaar de politie onderzoek gaat doen. Van veel mensen kom je meer te weten, zowel persoonlijk als in verband met de dader. Het zij mooie verhalen waarbij zeker dat van Ravi en een van de moeders zeer pakkend en ontroerend zijn.
En waardoor in het heden van alles in werking wordt gezet. Emoties lopen hierbij flink op. Zonder goede reden worden er wijzende vingers naar mogelijke daders onder de scholieren gewezen. Steeds meer aanwijzingen komen er over de identiteit van de dader(s) en daarbij wordt het ook spannender want hierdoor blijkt dat het gevaar groter is dan gevreesd.

Intens, spannend, ontroerend
Zoveel verhalen die door elkaar heen lopen, vele plekken waarop iets gebeurd, een rijke schakeling aan personages in kleine en grote rollen en dan ook nog heen en weer gaan in de tijd. Dat klinkt als een boek dat maar lastig te volgen is, maar het tegendeel is juist het geval. Als lezer heb je het gevoel dat je er midden in zit en het stap voor stap mee maakt. Alles maakt deel uit van een groter geheel waarvan je steeds meer te zien krijgt en waarover je steeds meer te weten komt. En dat weet je aandacht ontzettend makkelijk vast te houden.
Er is spanning, actie maar het boek blinkt vooral uit door de prachtig neergezette menselijke emoties en de levensechte personages.