Recensie: De jongen die met draken leefde – Andy Shepherd

Humor en spanning
De jongen die met draken leefde is het vervolg op De Jongen die draken kweekte. In het voorwoord heet Tomas de lezer welkom terug en geeft voor de lezer die het eerste deel niet gelezen heeft een kort verslagje van wat er gebeurd is. Geheel in stijl van het eerste boek doet Tomas dat in makkelijke spreektaal en spreekt hij de lezer persoonlijk toe. Hij adviseert om goed te luisteren naar wat hij gaat vertellen, want het leven met draken is niet zo gemakkelijk als het lijkt. In de loop van het boek geeft Tomas naast het verhaal dat hij vertelt dan ook regelmatig tips en weetjes over draken aan de lezer. Net als in het eerste deel zijn de illustraties weer een perfecte aanvulling op het verhaal. De lay-out en het lettertype zijn weer ruim en heel uitnodigend om te gaan lezen.

Er gebeurt van alles in het boek waarbij er een aantal rode draden zijn die het verhaal goed bij elkaar houden. In de loop van het boek blijven ze aanvaringen hebben met Liam en de mopperige buurman van de opa van Thomas. Dan is er nog iets geheimzinnigs aan de hand in de schuur van de buurman en lijkt hij vals te spelen bij de moestuinen wedstrijd. Dit zorgt voor flink wat spannende momenten. Op een andere manier is er ook spanning, want voor het eerst in zijn leven liegt Tomas tegen zijn opa. En opa is nu juist degene bij wie hij altijd zich zelf kan zijn en vroeger alles aan vertelde. Het kost Tomas steeds meer moeite om zijn opa voor te liegen en dat raakt hem zeer. Dit is mooi uitgewerkt en geeft naast ander rustige momenten een mooi tegenwicht voor de momenten dat er totale chaos uitbreekt.

Wederom een boek dat fijn leest en humor, spanning en levendige personages samenvoegt tot een geweldige leeservaring.

Daarnaast hebben de vrienden hun handen vol aan het trainen en verborgen houden van hun draken. Iets wat met vallen en opstaan gaat en hen vaak in de problemen brengt. Dit zorgt voor grappige situaties, waarbij er vaak van alles tegelijk gebeurd wanneer de draakjes kattenkwaad uit halen. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat niemand het door heeft maar de auteur weer het zo te schrijven dat je als lezer gelooft dat het mogelijk is om de draakjes geheim te houden.

Dit wordt in de loop van het verhaal steeds moeilijker zeker wanneer een aantal onverwachte wendingen de problemen nog groter maken. Het is dan ook heel reëel dat Tomas en zijn vrienden met wat hulp van opa (die uiteindelijk toch in vertrouwen genomen wordt) na gaan denken over de toekomst van de draakjes.

Draakjes en mensen
De personages in het boek zijn heel levendig beschreven en sfeervol neergezet in de illustraties zodat ze heel echt overkomen. In het boek is er naast avonturen dan ook genoeg plek voor warme vriendschappen en gezellige familieperikelen. Het is erg leuk dat alle draakjes er net wat anders uit zien en een geheel eigen karakter hebben. Ze hebben ook alle vier een eigen speciale gave. Iets dat zorgt voor wat gezonde en vaak grappige concurrentie tussen de vier vrienden.

Een aantal van de rode lijnen is zijn aan het einde van het verhaal afgerond en het mysterie van de buurman is ontrafeld. Maar door een aantal nieuwe ontdekkingen en een afspraak tussen Tomas en zijn opa is het verhaal nog lang niet afgelopen.

Conclusie
Ook dit boek heeft weer een fijne lay-out en sprekende sfeervolle illustraties die perfect bij de tekst pakken. Het boek heeft naast humor en spanning ook plek voor mooie momenten over familie en vriendschap. Tomas vertelt in spreektaal over zijn belevenissen met de draakjes en spreekt de lezer rechtstreeks toe. Het is leuk dat de draakjes ieder hun eigen gaven en karakters hebben en zo heel authentiek overkomen. Wederom een boek dat fijn leest en humor, spanning en levendige personages samenvoegt tot een geweldige leeservaring.