Recensie: De dochter van de klokkenmaker

Elodie kan haar vragen niet aan haar moeder stellen, want die is overleden toen Elodie nog een kind was. In plaats daarvan gaat ze naar haar oom om informatie, maar die trekt wit weg wanneer hij de foto ziet en wil niets zeggen. Dit prikkelt haar alleen maar meer om op onderzoek uit te gaan en haar zoektocht brengt haar uiteindelijk naar een oud landhuis. In dit landhuis wilde 150 jaar geleden een aantal jonge kunstenaars, onder leiding van Edward Radcliffe, de zomer doorbrengen met het maken van hun kunstwerken. Maar wat een mooie inspirerende zomer had moeten worden pakte heel anders uit. Aan het einde van de zomer was één van hen dood, één van hen was verdwenen en een kostbaar sieraad is gestolen. Niets van deze zaken is ooit opgelost.
Elodie zoekt naar verbanden tussen haar vondsten en de tragedie die hier plaatsgevonden heeft en raakt steeds meer geobsedeerd door de vraag wat er toch al die jaren geleden in het landhuis gebeurd is.

De dochter van de klokkenmaker is een dik boek met aan de zijkanten de opdruk van klokken. Echt mooi om te zien en ik kan hier tijdens het lezen echt van genieten, en geeft voor mij weer eens aan dat ebooks geweldig zijn voor op vakantie maar er nog niets kan tippen aan een mooi fysiek boek. Dat het boek dik is vond ik voor het lezen fijn omdat ik altijd erg kan genieten van de boeken van Kate Morton. Ik hou van de manier waarop zij verhalen in het heden en verleden in elkaar over kan laten lopen. En van de wijze waarop zij personages tot leven kan wekken zodat je helemaal met het verhaal mee kan gaan leven.
Deze keer had de auteur het boek wat mij betreft een stuk korter mogen maken. De start van het boek is vaag en de gebeurtenissen en herinneringen van de hoofdpersonen hangen als los zand aan elkaar. Wat op zich niet zo’n punt is maar het wist me ook niet te boeien. Na veel hints en iets van kennismaking met de twee belangrijkste personen in het boek was ik zo rond de 150 pagina’s verder niet veel meer te weten gekomen dan wat ik al op de achterflap gelezen had. Ook verderop in het boek wanneer de verhalen worden verteld van personen die een bijdrage aan het plot leveren wordt dit te uitgebreid gedaan. Het grotere verhaal over Elodie en wat er in het verleden gebeurd is wordt zo erg versnipperd en raakt ondergesneeuwd in alle extra informatie.

Het verhaal wordt vanuit meerdere personen verteld. De belangrijkste daarin zijn Elodie en Birdie. Door de verschillende verhalen en gezichtspunten weet je als lezer meer dan de personages in het boek. waardoor allerlei gesprekken en gebeurtenissen voor de lezer net wat meer diepgang geven en het interessanter maken.
Elodie is een personage die wat teruggetrokken overkomt. Ze heeft jong haar moeder verloren en dat heeft een stempel op haar gedrukt. Zeker omdat haar moeder een beroemde muzikante was en zij eigenlijk altijd in de schaduw van haar moeder geleefd heeft. Ze is verloofd met een best aardige man, met een bemoeizieke moeder, en veel passie valt er niet te ontdekken in hun relatie. Ze heeft een vriendin, die voor wat leven in de brouwerij zorgt en die kritische opmerkingen maakt over het onderzoek en over de relatie van Elodie. Die vriendin zegt precies wat je als lezer ook aan Elodie zou willen zeggen. Het duurde best lang voordat Elodie als persoon echt voor me ging leven en ik haar interessant ging vinden vanwege haar persoonlijkheid en niet alleen vanwege haar onderzoek naar de gevonden spullen. Helaas werd dit op het laatst wat afgeraffeld en kwam hierdoor het verhaal van Elodie niet goed uit de verf.

Birdie is de dochter van de klokkenmaker en zij woont in het oude landhuis in een tussenwervelschijf. Zo heeft ze vele jaren kunnen horen en zien wat er allemaal in dit huis gebeurd is. Zij vertelt hierover aan de lezer en springt heen en weer in de tijd waardoor het wel even duurt voor je de samenhang begint te zien tussen heden en verleden (en de jaren daartussen). Ook vertelt ze in flarden en fragmenten haar levensverhaal, van de geliefde dochter van een klokkenmaker, tot oplichtster en uiteindelijk één van de belangrijkste spelers in het drama dat plaats vond in het landhuis. Een mooi verhaal met oprechte emoties, spanning en interessante personages waarin toegewerkt wordt naar de antwoorden die Elodie zoekt.

In het laatste stuk van het boek komt alle informatie die je als lezer in alle verhalen gehoord hebt samen. En nu is de pakkende stijl waar ik zo van hou bij Kate Morton pas weer aanwezig. Het laatste deel leest vlotter, heeft spanning en weet zonder moeite de aandacht vast te houden tot je als lezer uiteindelijk de ware toedracht over de moord, de diefstal en de vermissing te weten komt.