Gelezen: Kalle & het Monster van Noord – Hermine Landvreugd

In dit boek is Kalle met zijn klas naar het Scheepvaartmuseum geweest en daar heeft hij op een oude kaart een groot tweekoppig zeemonster gezien. Volgens zijn juf bestaat dat monster niet echt maar Kalle vertrouwt het toch niet helemaal. Tijdens dit schooluitje is hij weer eens flink gepest door de oervervelende Denzel. Die heeft het altijd op Kalle voorzien en het is dan ook begrijpelijk en grappig om te lezen hoe Kalle fantaseert over vreselijke dingen die er met Denzel kunnen gebeuren. Niets engs of gevaarlijks maar wel absoluut heel naar:

Wat is die Denzel toch stom vervelend. Kalle hoopt dat hij binnenkort van school wordt gestuurd en moet gaan werken. Een vies, smerig stinkbaantje. Hij moet met een theelepeltje de poep opruimen van de olifanten in Artis. Olifanten hebben dikke drollen van wel zesendertig kilo, dus met een theelepeltje duurt het lekker lang.

Op de illustratie die erbij staat is te zien hoe Kalle dat voor zich ziet en het sacherijnige gezicht van Denzel is geweldig.

Wanneer Kalle in avonturen beland is het natuurlijk heel vervelend voor hem dat hij net met Denzel opgescheept wordt. Maar voor de lezer levert het grappige en spannende momenten op. Zoals wanneer ze samen in een amfibievoertuig het IJ in duiken en daar van alles ontdekken. Van een eiland dat helemaal bestaat uit zwerfvuil tot een heus zeemonster en een vliegend varken.
Het boek is een mix tussen gewoon en herkenbaar, en apart en absurd. Kalle is een jongen die thuis een stomme zus heeft en een moeder die veel moet werken en vaak van huis is. Hij heeft een klasgenootje met wie hij het prima kan vinden en is niet bepaald dol op school. Tot zover niets bijzonders. Maar hij heeft wel al het een en ander meegemaakt en krijgt nu te maken met een gevaarlijk zeemonster. Een monster dat er niet mee zit om gewoon iemand zijn arm eraf te bijten en niet zomaar te verslaan is. Ondanks dat Kalle best bang is, vindt hij toch een manier om het monster te verslaan. Ook als je niet zo dapper bent en angstig ben kun je dus een echte held zijn.

Het lettertype is duidelijk en groot en de lay-out is ruim, wat het voor jonge lezers prettig is om te lezen. Er worden soms wel wat moeilijke woorden gebruikt en het verhaal wil nog wel eens iets van de hak op de tak springen. Voor kinderen die wat meer moeite met lezen hebben kan dit lastig zijn. Anderzijds blijkt goed uit de context wat er bedoeld wordt en er zijn ook nog de vele illustraties die het verhaal goed ondersteunen.
Uit de illustraties is veel af te lezen. Ze hebben beweging en spetteren van het papier af. Een deel van de illustraties heeft wat cartoonachtige en zijn soms wat absurd / apart. Een stijl die mij persoonlijk niet zo ligt en me doet denken aan tekenfilms waar mijn zoons vroeger graag naar keken. Dus grote kans dat kinderen dit wel meer kunnen waarderen.