Recensie: Op de rand van het niets – Corinne Duyvis

Op de rand van het niets is een Young Adult die zich afspeelt in Amsterdam, 2035.
Het einde van de wereld zoals wij het kennen is nabij omdat een vernielende komeet op de aarde afsnelt. De gelukkigen die de loterij hadden gewonnen of die als onmisbaar worden gezien zijn vertrokken in interstellaire arken om elders een nieuw bestaan op te bouwen. Maar de meeste mensen hebben alleen recht op een plaats in een tijdelijke schuilkelder, waarna ze weer terug moeten keren naar de verwoeste oppervlakte.
De zestienjarige Denise wacht gespannen op het moment van de inslag en ziet met angst de toekomst tegemoet.
Dan ontdekt ze dat er op Schiphol een laatste ruimteschip staat dat nog niet vertrokken is. Ze wil ten koste van alles 3 plekken op het schip veroveren maar de eisen zijn bijna onmogelijk hoog. Denise zet alles wat ze in zich heeft in om te bewijzen dat ze haar steentje bij kan dragen en een nuttige toevoeging is voor het ruimteschip.
Dit valt echter niet mee omdat de moeder van Denise keer op keer hun kansen op het spel zet en vanwege het feit dat Denise autistisch is.

Denise vertelt het verhaal in de ik vorm. Wanneer het boek begint is het bijna zover dat de komeet in gaat slaan en Denise en haar moeder zijn waarschijnlijk te laat om de schuilkelder op tijd te bereiken. Ze hebben te lang op Iris, de zus van Denise, gewacht.
De opening roept meteen spanning op want de dreiging is enorm en dan is ook nog eens de zus van Denise zoek. Het maakt ook snel het een en ander duidelijk. Zoals bijvoorbeeld dat Denise autistisch is en Iris haar grote steun en toeverlaat is, terwijl haar verslaafde moeder juist voor complicaties zorgt. Vanaf het begin weet Denise en de ramp die de wereld over komt te boeien.

In de loop van het boek vertelt Denise steeds iets over het verleden en krijg je als lezer een beeld wat er in de wereld gebeurd is nadat duidelijk werd dat de komeet in zou slaan. Een reëel en heftig beeld komt met deze herinneringen naar voren, zoals de paniek en de plunderingen.
Ook schetst Denise een beeld over Iris en haar moeder van wie ze beide houdt maar een totaal andere band mee heeft. En ze laat zien wat het betekent om autisme te hebben, om anders in de wereld te staan en te moeten vechten om sociaal mee te kunnen. Tegelijkertijd blijkt uit het verhaal van Denise heel goed dat autisme niets met intelligentie, moed of doorzettingsvermogen te maken heeft. En dat komt perfect en met respect tot uiting.
In het nawoord vertelt Corinne Duyvis dat ze zelf autisme heeft en dat ze met dezelfde angsten en problemen als Denise kampt en dat nog steeds doet.
Naast dat het boek spanning en mooie persoonlijke verhalen heeft geeft het ook een invoelbaar beeld van wat autisme nu echt inhoudt en hoe groot de impact daarvan is.

Het boek gaat over de tijd voor en na de inslag en zet een wereld neer die niemand meer kent en die geheel op z’n kop staat. En waarin Denise heel veel te verduren krijgt. Ze wil haar zus terug vinden, een plaats veroveren voor haarzelf en haar moeder en zus op het ruimteschip. Daarnaast zorgt haar moeder voor problemen en dreigt alles te verpesten. En dan moet Denise zich nog staande weten te houden en steeds weer moeite doen in haar sociale contacten.

Spanning, een tikje romantiek, persoonlijke verhalen een verwoeste wereld en een hoofdpersoon vol moed en veerkracht maken dit een heerlijk boek om te lezen.