4,5 sterren Boeken Gastblog Recensie 4 februari 2024
124Views 0Reacties
Een tijdje geleden lagen er ineens twee boeken bij ons op de figuurlijke deurmat Coraline en Niemand, twee boeken geschreven door de bekende auteur Neil Gaiman. Omdat ik zelf lang geleden de stop-motion film over Coraline gezien had en deze me bijzonder boeide bood ik me graag aan om twee gastrecensies te schrijven over beide boeken.
Beide boeken zijn geheel in de stijl van het verhaal geïllustreerd met prachtige tekeningen van Chris Riddell.
Niemand begint heel spannend wanneer een man, genaamd Jack, een huis binnendringt en daar heel stil en zonder scrupules een gezin vermoord. Een man en vrouw en hun oudste dochter zijn de eerste slachtoffers en alleen de jongste van het gezin moet nog, een dreumes die nauwelijks kan lopen. Wanneer hij wil toeslaan blijkt in het bedje alleen een teddybeer te liggen en het kind zelf is verdwenen.
Het jongetje was eerder die nacht wakker geworden van een harde klap ergens in huis, zijn bedje uitgestapt en op onderzoek gegaan. Toen hij de voordeur op een kier zag staan bedacht hij zich geen moment en ging de deur uit. In het holst van de nacht wandelt de dreumes de heuvel op en wanneer hij aankomt bij de begraafplaats wordt hij gevonden door de Owens, de geesten van een getrouwd echtpaar die op de begraafplaats begraven zijn. Wanneer de Owens al snel besluiten dat levenden niets met de doden van doen horen te hebben komen ook de drie geesten van de slachtoffers aan bij het hek van de begraafplaats. En, terwijl deze al weer beginnen te vervagen, vraagt de moeder van de jongen nog of zij niet hun hun zoon willen redden. Mevrouw Owens, die zelf tijdens haar leven kinderloos gebleven was, troost de moeder en beloofd haar best voor hem te zullen doen waarna ook de moeder volledig vervaagt.
Ook Jack volgt het spoor naar het kerkhof, maar tussen de mistflarden door kan hij niet goed zien wat er precies gebeurt. En als hij door een man wordt aangesproken wat hij in vredesnaam ’s nachts op een kerkhof doet kan hij niet veel anders dan weer vertrekken en elders op zoek te gaan naar het jongetje. Silas, die zelf ook een geest is, maar als enige wél de begraafplaats af kan en zich tussen de mensen begeven, organiseert samen met de Owens en de andere geesten die wel gebonden zijn gebleven aan deze wereld, hoe ze voor de jongen kunnen zorgen en er ook voldoende eten op de begraafplaats komt voor deze enige levende.
En zo begint het vreemde leven van de jongen die op niemand lijkt, als enige levende op een begraafplaats waar hij als enige wel met de geesten kan communiceren en door hen wordt opgegroeid als een van hen. Hij slaapt in een crypte, krijgt afwisselend onderwijs van Silas en enkele geesten en groeit geleidelijk aan op tot een slimme en dappere jongen die ze Nim noemen (een soort afkorting van Niemand).
In de loop van het verhaal maakt Nim allerlei bijzonder gebeurtenissen mee wanneer hij steeds meer ontdekt over de geschiedenis van de verschillende geesten die allemaal wel zo hun eigen inbreng en kijk op de wereld hebben. Voor zijn eigen veiligheid mag hij de begraafplaats niet af, alhoewel ook in deze schimmenwereld niet alles is wat het lijkt en soms erg gevaarlijk kan zijn. Naast de geesten ontmoet hij ook een meisje uit het dorp, Scarlet, die af en toe op de begraafplaats komt spelen.
De dreiging op de achtergrond dat de man Jack misschien Nim toch ooit zal opsporen blijft aanwezig en tegen het eind van het boek wordt geleidelijk aan iets duidelijker wie en wat er achter de aanslag zit en wordt het verhaal erg spannend. Al met al is het een bijzonder verhaal met een heel apart gegeven dat goed in elkaar zit en de lezer beslist in de ban zal houden.