Recensie: Fred en de (bijna mislukte) verjaardag – Pépé Smit

Deze keer komt Fred er achter dat Anton de boswachter een beetje sip en verdrietig is. Anton is jarig maar er is geen feest, geen cadeautjes en geen visite. Fred snapt het niet echt, want dieren doen niet zo moeilijk over verjaardagen.
Maar omdat het voor Anton belangrijk is gaat hij zijn vrienden om hulp vragen en legt hij aan hen uit wat een cadeau voor mensen betekent: een ding dat je niet hebt maar wel wil.

Het is leuk om te lezen hoe Fred en de andere dieren er geen snars van snappen maar toch willen helpen. Ieder dier bedenkt een cadeau wat het zelf zou willen hebben. Zo denkt konijn aan een bos wortels, uil wil rust, en wil de eekhoorn eikels geven.
Maar Fred denkt niet dat dat de cadeaus zijn die Anton blij zullen maken. Verslagen zitten ze bij elkaar en peinzen ze over het perfecte cadeau.

Je ziet hoe sip en verslagen ze zijn en de tekening bij dit stukje zegt zelfs zonder worden al genoeg. En dat is de grote kracht van de boeken van Pépé Smit, het verhaal vertelt zich op iedere pagina zonder worden net zo sterk als door de tekst. Tekst en beeld samen verstrekt dit nog eens.
Om een voorbeeld te noemen:
De tekening waarop alle dieren waaraan Fred hulp heeft gevraagd in een grote grote rij naar Anton gaan (ze willen nu eindelijk wel eens weten wat hij voor zijn verjaardag wil) zie je door de combinatie van beeld en verhaal als een film voor je.

Het verhaal gaat verder wanneer ze bij Anton aankomen en hem vragen wat hij nu eigenlijk wil. Anton is verbaasd door de vraag, want dat ze er allemaal zijn en hij visite heeft is precies wat hij wil. Nu heeft hij toch zijn feestje. En wanneer Fred dan ook nog een origineel cadeau voor Anton heeft kan de dag voor Anton niet meer stuk. Een cadeau uit het hart, en niet iets ingewikkelds of duurs, het laat op een lieve manier zien hoe je iemand op een eenvoudige manier blij kunt maken.
Het feest ziet er op de tekeningen heel vrolijk en gezellig uit, waarbij duidelijk is dat zowel Anton als de dieren heel tevreden zijn met hoe alles gelopen is.

Wanneer Anton het genoeg vind zet hij de dieren vriendelijk maar beslist de deur uit. Feesten is leuk maar genoeg is genoeg. Weer een klein en subtiel leermomentje voor de jonge lezer. Samen met het tikje humor, de herkenning en het leuke verhaal in word en beeld is het weer een een aanrader boek. Zowel om voor te lezen als voor jonge kinderen om het te beleven via de illustraties.