Blogtour / Recensie: Leviathan – Natascha van Limpt

De hoofdpersoon in het boek is de 16 jarige Feycke die net wees geworden is en zich maar met moeite alleen weet te redden. Wanneer haar doodgewaande broer Markus plotseling weer opduikt en haar op stel en sprong mee wil nemen om in het buitenland een nieuw bestaan op te bouwen heeft ze dan ook weinig keuze. Ze is een jonge vrouw alleen in een tijdperk waarin vrouwen niet geacht worden zelfstandig te zijn.
Markus neemt haar meer naar het schip waarop hij werkt en tot grote schrik van Feycke blijkt het een piratenschip te zijn.

De naïeve en godsdienstig opgevoede Feycke heeft in haar leven bijna geen contact gehad met mannen en nu zit ze als enige vrouw op een schip vol met ruige piraten. Als lezer vroeg ik me af waarom haar broer haar meegenomen had in plaats van iemand te betalen om voor haar te zorgen. Die vraag loopt als een rode draad door het boek en ook Feycke gaat zich dit afvragen. Door de dingen die ze meemaakt en de verhalen die ze hoort over Markus gaar ze twijfelen aan zijn bedoelingen. De dubbele gevoelens die ze heeft ten opzichte van haar broer zijn goed uitgewerkt en heel geloofwaardig.
Uiteindelijk wordt het Feycke en de lezer duidelijk wat de motieven van haar broer zijn en of hij te vertrouwen is. De uiteindelijke ontknoping is goed bedacht maar er wordt in het boek wat mij betreft te weinig aandacht aan besteed. Het zakt wat weg t.o.v. de andere belevenissen van Feycke. In de titel zit een aanwijzing naar deze verhaallijn.

In het boek zie je hoe de jonge Feycke op subtiele wijze verandert van een naïeve kwetsbare jonge vrouw in een krachtige jong volwassene die voor zich zelf weet op te komen. Dit gebeurt heel geleidelijk, en als lezer kun je moeiteloos geloven wat ze doormaakt en hoe ze verandert en groeit.
Jammer genoeg wist Feycke me niet echt te raken en kon me daardoor niet helemaal mee trekken in haar verhaal.

Op het schip zijn er vele verschillende mannen en vele zijn gevaarlijk, ze moet zich dan ook meerdere keren verdedigen tegen seksuele aanvallen. Toch maakt ze ook vrienden waaronder de scheepskok. Het is knap gedaan hoe die neergezet zijn, het piraten leven wordt niet geromantiseerd en de karakters zijn verre van zwart-wit.

Tijdens haar tijd op het schip raakt Feycke betrokken in een strijd tussen haar broer en een van de piraten (Rogier) waarbij ze op beide gesteld is maar op den duur niet meer weet wie van deze twee ze kan vertrouwen. Wat er speelt tussen Rogier en haar broer en welke gevolgen dit heeft voor de ontwikkelingen van het verhaal is een intrigerende en boeiende verhaallijn.
Rogier is wat mij betreft de ster van het boek omdat hij erg gelaagd is neergezet en een tikje mysterieus is. De interactie tussen hem en Feycke is levendig en leuk om te lezen.
Heel geleidelijk ontstaat er wat spanning tussen deze twee en lijkt Feycke gevoelens voor hem te koesteren. Ze belandt dan ook heel begrijpelijk in een vreselijk dilemma omdat ze om Rogier gaat geven, maar zijn beroep als piraat en het feit dat hij niet in God gelooft zijn een belemmering voor een relatie. Het geloof van Feycke hoort bij haar maar het heeft voor mij een te grote en nadrukkelijke rol in het boek.
Hoe ze uiteindelijk haar weg vindt hierin is heel overtuigend neergezet.

Naast het overleven tussen de piraten, het bepalen of haar broer te vertrouwen is en haar gevoelens t.o.v. van Rogier komt Feycke ook in vele avontuurlijke en gevaarlijke situaties terecht. Ze wordt geconfronteerd met geweld, bloederige gevechten, verraad en zware verliezen. En op den duur komt ze ook voor een aantal hartverscheurende keuzes te staan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zelfs de vriendelijke zachte Feycke boos en bitter dreigt te worden en zelfs haar geloof lijkt te verliezen.

Zal Feycke zichzelf terug vinden, kan ze haar broer vertrouwen, wat moet ze met haar gevoelens voor Rogier en wat is er gebeurd tussen haar broer en Rogier? En wat moet en kan ze met alles wat ze meegemaakt heeft? Is er nog wel ergens een toekomst voor haar? Deze vragen maken het verhaal intrigerend en de antwoorden op de meeste vragen zijn goed uitgewerkt.

Jammer genoeg wist Feycke me niet echt te raken en me daardoor niet helemaal mee te trekken in haar verhaal.

Natascha van Limpt heeft archeologie gestudeerd aan de universiteit van leiden. Na het afronden van haar studie heeft ze zich helemaal op de schrijverswereld gestort. Ze werkt als freelance redacteur en schreef al eerder de Luotisade- trilogie.