Gelezen: De nieuwe dood – Corine Hartman

Faye van Laar (30 jaar) woont samen met medepatiënten (die ze beschouwt als haar familie) in de psychiatrische inrichting Groot Loenen waar haar vader de leiding heeft. Ze heeft een traumatische jeugd achter de rug en deed aan automutilatie. Faye heeft de diagnose borderline. Faye is echter mentaal en fysiek gegroeid en het gaat goed met haar. Ze heeft in de eerste twee boeken flink wat meegemaakt en daarover wordt in het begin van het boek kort iets verteld.
De inrichting waar ze woont is uniek en heeft een geheel eigen manier van werken, zoals het feit dat ze bijna geheel zelfvoorzienend zijn en tegen het gebruik zijn van medicijnen tegen depressie.
De inrichting wordt gebruikt door een wereld gerenommeerde hersenonderzoeker (Max Harris) die de patiënten behandelt met virtual reality therapie. Hiermee kunnen herinneringen aangepast worden zodat ze minder pijnlijk of schadelijk zijn. Bij Faye is deze therapie erg aangeslagen en ze is groot fan van Max Harris.

Ook zijn vergaande plan om de toekomst van de mensheid te redden steunt ze met hart en ziel. Hij heeft een plan dat alles zoals we nu leven totaal op z’n kop zal zetten maar volgens hem de enige hoop op redding van de mensheid is. Het zou zonde zijn om dat hier al uit de doeken te doen maar ik kan wel zeggen dat het met de oplopende zorgkosten te maken heeft en het anders leren kijken naar de dood. Max gelooft er heilig in en trekt Faye hierin mee, samen met medepatient / vriendin Lisa doen ze opdrachten voor hem die buiten de wet vallen. Het zijn opdrachten die onder andere te maken hebben met het de mond snoeren van tegenstanders en het promoten van de ideeën van Max.
Tijdens het lezen vond ik het het heel goed bij Faye passen dat ze geen bedenkingen heeft hierover en die ook niet wil hebben. Ze heeft het nodig om zich goed te blijven voelen. Ondertussen komen er ook andere meningen naar voren van mensen die bedenkingen hebben over de plannen. Ook van mensen binnen haar ‘familie‘ en dat zet de verhoudingen behoorlijk onder druk.

Deze gesprekken zijn heel interessant en het onderwerp leent zich perfect voor discussies over leven en dood. Dit is dan ook een goed boek om je aan het denken te zetten, of je het nu wel of niet eens bent met de stellingen van Max. Op scholen zou dit een prima manier zijn om lezen en discussiëren te combineren.

Terwijl Max zijn plannen aan de wereld presenteert en daardoor veel tegenstand oproept gebeurde er nog van alles rondom Groot Loenen. Er komt een nieuwe bewoner met een geheimzinnige achtergrond. Lisa heeft problemen met iemand van de medewerkers vanwege iets dat er in het vorige boek gebeurd is. Het begint twijfelachtig te worden of Max wel helemaal eerlijk is. Wantrouwen slaat om zich heen en niemand weet meer wie er te vertrouwen is. En ondertussen zijn er dreigingen, lopen mensen gevaar en komen de mogelijke duistere kanten van het plan van Max ook naar voren.

Er gebeurt veel en wat mij betreft iets te veel zodat het voor mij als lezer iets aan geloofwaardigheid en mee kunnen leven inboette. Wat hierbij ook mee kan spelen is dat ik wel het eerste deel gelezen had maar niet het tweede. De grote lijnen van wat er gebeurd was werden verteld en ik kon het boek prima volgen, maar ik had vaak het gevoel dat ik net iets miste. Waarbij ik niet wist of het kwam doordat ik het tweede deel niet gelezen had of door de vele gebeurtenissen in het boek.

De schrijfstijl is, zoals ik gewend ben van Corine Hartman, levendig, vlot en krachtig. Ze vertelt het verhaal vanuit meerdere perspectieven en dat werkt goed. Het houd je steeds nieuwsgierig hoe het verder gaat in de andere verhaallijn en je ziet gebeurtenissen vanuit meerdere personages, wat meer diepgang geeft.
Het verhaal bouwt zich langzaam op waarbij een aantal van de vele onderwerpen mooi bij elkaar gaan passen. Het einde is explosief en vol actie. Helaas vond ik het hier en daar iets te makkelijk gaan voor Faye. De emoties die hier bij komen kijken zijn heel goed en invoelbaar verwerkt in het verhaal.

Het slot uiteindelijk, is afgewerkt maar ook een klein beetje open.