Recensie: De Jacht – Will Dean

Tuva werkt bij een kleine krant in Gavrik, een kleine stad waar maar weinig te beleven valt. Het is beslist niet de plek waar Tuva graag is, maar ze is hier komen wonen en werken om dicht bij haar zieke moeder te kunnen zijn. Tuva schrijft over huis, tuin en keukenzaken die in het stadje plaats vinden. Haar droom is echter om een verhaal te kunnen schrijven dat indruk maakt en dat een opstapje kan zijn naar een interessantere baan.
Haar kans lijkt gekomen wanneer er in het bos dat het stadje omringt een lijk gevonden wordt. Een man is doodgeschoten en verminkt. Het lijkt op de moorden die 20 jaar geleden in hetzelfde bos plaatsvonden en waarbij de slachtoffers ook verminkt waren.
Tuva mag van haar baas over de moord schrijven, en duikt vol enthousiasme op het verhaal. Ze gaat met iedereen die betrokken is praten, vist bij de politie naar informatie en gaat onderzoeken wat er 20 jaar geleden gebeurd is.

Ze is met name bijzonder geïnteresseerd in de bewoners van de afgelegen huizen die in de buurt van het bos staan. Hierdoor komt ze vaak in het donkere bos dat voor haar oneindig groot lijkt en waarin ze zich verre van op haar gemak voelt. In het boek merk je als lezer haar tegenzin tegen deze plek, waar geen bereik is op haar telefoon, er jagers actief zijn en de kans op verdwalen immens is. Toch zal Tuva haar angst onder ogen moeten zien wanneer ze antwoorden wil vinden om een indrukwekkend artikel te schrijven.

In het dorp en de omgeving komt Tuva voor haar onderzoek met een aantal op z’n zachts gezegd aparte personen tegen. Deze worden in de loop van het boek steeds meer uitgewerkt en spelen een belangrijke rol in het verhaal. Niet alleen zitten hier mogelijke verdachten tussen, maar door de gesprekken die Tuva met deze mensen heeft lees je veel over wat er allemaal in het dorpje gebeurt en hoe mensen over elkaar denken. Er blijkt van alles onder de oppervlakte te spelen in het dorp en er blijkt een web van leugens geweven te zijn waar Tuva maar moeilijk door heen kan prikken. Wanneer ze dat wel probeert te doen wordt ze buitengesloten en loopt ze zelfs gevaar.

Tuva vertelt het verhaal in de ik vorm in een stijl waar ik in het begin wat aan moest wennen. Ze vertelt stapsgewijs wat ze doet en waar ze mee bezig is of waar ze aan denkt. Ook geeft ze regelmatig aan wat ze met haar gehoorapparaat doet. Ze vertelt over het algemeen in een bondige stijl met niet meer woorden dan nodig is om haar te volgen.
Hoe meer ik las, des te meer begon deze stijl voor mij bij het karakter van Tuva te passen. Ook het aangeven wat er met haar hoorapparaat gebeurt is daar een vanzelfsprekend onderdeel van. Ze heeft het immers nodig om te kunnen horen, en ze heeft er last van wanneer de regen het nat maakt. Tuva vertelt over wat ze doet, ziet en denkt, dus dit hoort gewoon bij haar.
Het leest alsof ze hardop tegen je spreekt terwijl ze bezig is met haar leven.

Het verhaal leest gemakkelijk en is geen gecompliceerd verhaal met meerdere verhaallijnen. Maar wat er gebeurt maakt je als lezer erg nieuwsgierig en hoe verder je leest hoe meer Tuva, een aantal dorpsbewoners en het dorpje tot leven komen. Zodat het niet alleen meer de vraag is, wie is de moordenaar en wat is het motief waarom je verder leest maar ook omdat de personages en de sfeer in het boek je boeien.
In de loop van het boek leer je Tuva langzaam beter kennen en lees je over de moeizame relatie met haar moeder en over haar verdriet over de dood van haar vader. Dit is een mooi verhaal dat goed verweven is met wat er tijdens haar onderzoek allemaal gebeurd.

Heel spannend is De jacht niet maar het is wel een boek waarbij je als lezer aan het meedenken en puzzelen bent met alle informatie en hints die je krijgt. Het laatste deel is wel intens en spannend met een gruwelijke ontdekking en een levensgevaarlijke situatie.

Er komt veel boven water in het onderzoek van Tuva en hierbij blijken de moorden van 20 jaar terug, het jagen en de onderlinge machtsverhoudingen in het stadje een belangrijke rol te spelen.
In het dorp heeft men zonder aanwijsbare reden een verdachte op het oog, de politie onderzoekt een ander spoor en Tuva heeft zelf ook iemand op het oog als mogelijke moordenaar. Het is dan ook logisch dat de gemoederen hoog oplopen en dat is goed merkbaar in het boek. Net als de drang van Tuva om te presteren en om een top artikel te willen schrijven.

In de loop van het boek komen er onthullingen die mogelijk een motief opleveren en lijken een aantal personen toch wel heel verdacht. Maar is één van hen de moordenaar vraag je je dan af, want ik had nog geen idee. Tegen het einde had ik een vermoeden door alles wat ik gelezen had en dat bleek ook te kloppen.
Hoe verder ik in het boek kwam des te leuker ik het vond om over Tuva te lezen en hoe meer ik haar manier van vertellen kon waarderen. Ik wil dan ook graag meer over haar lezen.