Recensie: De vakantie – Caroline Hulse

Na de proloog, die schuin geschreven is, ga je als lezer terug in de tijd en maak je kennis met de belangrijkste personages uit het boek die het onzalige idee hebben om als ex-partners gezellig de kerst met elkaar door te brengen (inclusief nieuwe partners) in een groot familiepark. De reden is dat dit leuk zou zijn voor de dochter van Claire en Matt nu die al een tijd uit elkaar zijn. Je kunt als lezer natuurlijk van te voren al weten dat dit geen goed idee is. Maar het is vertederend en grappig om te lezen hoe deze vier mensen denken dat ze dit prima aan kunnen. Ze zijn immers beschaafde nette volwassen. Toch?

In de loop van het boek blijkt dat dit toch een stuk moeilijker en gecompliceerd is dan ze verwacht hadden. Zeker wanneer er kleine en grote geheimen uit komen, ex-en het iets te goed met elkaar lijken te kunnen vinden en drank ervoor zorgt dat er dingen gezegd worden die de spanning tussen de personages op scherp zet.

De belangrijkste personages zijn:
Claire is knap, vriendelijk en dol op koken. Ze is een succesvolle advocate en erg goed in organiseren. Zij heeft het plan bedacht omdat ze denkt dat het goed is voor haar zevenjarige dochter om haar vader en moeder en hun nieuwe partners in een gezellige omgeving samen te zien in perfecte harmonie. Ze werkt Alex op haar zenuwen omdat het (bijna) onmogelijk is om een hekel te hebben aan de perfecte Claire.
Claire was getrouwd met Matt maar woont nu samen met Patrick. Deze vakantie blijkt een ware proef voor hun relatie.

Patrick is gescheiden en heeft twee kinderen die hij van zijn ex te weinig mag zien. Hij woont samen met Claire en is erg gesteld op haar dochter Scarlet. De ex van Claire vindt hij een complete loser maar dat zegt hij niet omdat hij netjes wil blijven. Patrick heeft een obsessie voor sporten en is altijd bezig om de beste versie van zichzelf te zijn. Helaas werkt dit tegen hem want hij is hierdoor behoorlijk irritant. Toch heeft hij wel z’n goede kanten en ga je in de loop van het boek iets milder over hem denken. Hij gaat alleen mee om Claire gunstig te stellen omdat hij haar medewerking voor iets nodig heeft en zo goodwill op wil bouwen

Matt is nooit echt volwassen geworden, is een chaoot en neemt het leven zoals het komt. Hij is getrouwd geweest met Claire maar is nu gelukkig met Alex. Maar tijdens deze vakantie komt er veel druk op de relatie tussen Matt en Alex te staan. Is Matt wel in alles eerlijk geweest tegen Alex? En is hun relatie nog te redden?

Alex is een wetenschapper die van structuur houdt maar toch prima samen kan leven met de rommelige, chaotische Matt. Ze heeft geen idee hoe ze met de dochter van Matt om moet gaan en wordt onzeker van de perfectie van Claire. Zij gaat mee omdat ze min of meer door Matt voor het blok wordt gezet. Nee zeggen wil ze niet. Dat zou verkeerd en onvolwassen overkomen. Dus gaat ze mee en bijt ze zich gefrustreerd door de vakantie heen. Ze heeft al jaren niet meer gedronken maar nu begint de alcohol steeds harder te lonken. Alex is met haar onhandige gedrag, twijfels en haar pogingen om een band met Scarlett op te bouwen het personage dat voor mij het meest levensecht uit de verf kwam.

Scarlett is de zevenjarige dochter van Claire en Matt. Zij heeft haar twijfels over het weekend en mag Alex absoluut niet. Ze heeft een denkbeeldig vriendje, een paars reuzenkonijn met een grote mond (Posey). Ze ziet het konijn zelf als echt persoon. Dit zorgt voor absurde situaties en gênante opmerkingen wanneer zij aan de volwassenen vertelt wat het konijn gezegd heeft. Het konijn zegt wat zij zelf niet mag en durft te zeggen en dat is best pittig.

Posey is slechts een denkbeeldig persoon maar dat maakt hem niet minder aanwezig. Hij is beste vrienden met Scarlet en laat zich niet wegdrukken of negeren. Sinds hij en Scarlet het een en ander weten over dierproeven is hij doodsbang voor wetenschappers. Aangezien Alex een wetenschapper is (voor konijnen en kinderen zijn wetenschappers allemaal hetzelfde) heeft hij een gruwelijke hekel aan Alex en laat dat via Scarlet duidelijk weten. Naast de komische noot die dit oplevert vertelt het in de loop van het boek het verhaal van een jong kind dat het moeilijk heeft. Het konijn heeft ze nodig om met alles wat er om haar heen gebeurt om te gaan. Kan ze het konijn loslaten?

Het boek wordt vanuit alle personages verteld en laat vol ironie alle valkuilen zien waarin ex-partners in kunnen vallen. Met humor worden de onderlinge relaties neergezet, waarbij aan het einde van het boek ook ruim plek is voor iets meer gevoelige momenten.

Tussendoor zijn er stukken schuin gedrukt die gaan over het schietongeluk in de proloog. Een aantal gasten, werknemers en personages komen hier aan het woord en vertellen in hun eigen woorden wat ze (denken) te weten over de hoofdpersonen en het schietongeluk. Zo loop je met kleine hints al iets op de gebeurtenissen vooruit. Op zich een leuk concept maar het haalt wel het beetje vaart dat in het verhaal zit er uit.

Tegen het einde van het boek kom je bij het moment van de proloog aan en blijkt het een en ander net anders in elkaar te zitten dan je als lezer verwacht had. Dit is goed gedaan want het klopt met wat je gelezen hebt en is goed opgebouwd. Daarna is er een uitgebreide en goede afronding van het verhaal.