Gelezen: Max en Mona’s dolle proefjes – Jane Clarke / James Brown

De hoofdpersonen in het boek zijn de tweeling Max en Mona die samen graag van alles ondernemen. Max wil een tijdmachine bouwen en om te weten hoe het een en ander werkt doet hij allerlei proefjes. Mona doet graag mee en laat zich het een en ander uitleggen door Max zodat het ook voor de lezer duidelijk is. Hierin treed Max op de voorgrond, maar de tweeling is aan elkaar gewaagd. Want wanneer het op spinnen aankomt is Mona onbetwist degene met het meeste lef.
Als lezer val je meteen in het verhaal. Een kleine introductie had wat mij betreft wel gemogen. Maar al snel zit je in het verhaal en is het genieten van de belevenissen van Max en Mona.

In het begin van het boek wordt gewaarschuwd dat het met deze proefjes weleens nat kan worden dus dat er wel toestemming aan een volwassene gevraagd moet worden.
Daarna worden de personages uit het boek met illustraties voorgesteld.
Het boek staat vol met sprekende zwart/wit illustraties die goed ondersteunen wat er in het verhaal gebeurd en erg leuk zijn om te zien.

Er is een groot lettertype gebruikt met een ruime lay-out zodat het makkelijk leest voor de jonge lezers. De zinnen zijn niet te lang en bevat niet te ingewikkelde woorden.
Het lettertype bij de uitleg van de proefjes is anders zodat de lezer goed kan zien waar het verhaal doorloopt en waar er plek is voor de proefjes. Zo kan de lezer dus ook makkelijk het verhaal doorlezen en de proefjes overslaan of juist alleen naar de proefjes kijken.

Er wordt steeds een stukje verteld waarin Max en Mona proefjes doen en ondertussen flink de boel op stelten zetten. Zo laten ze de keuken onderlopen en maken ze de (lastige) buurvrouw woest door onderbroeken van de waslijn te laten vallen. Natuurlijk doen ze dit niet expres maar zit er het een en ander tegen. Het is grappig om te lezen en ziet er op de illustraties vrolijk uit. Voor de lezer dan, want bij de buurvrouw komt op de illustratie ongeveer stoom uit haar oren.
Waterpret, een hond en een kat, een lastige buurvrouw en coole proefjes met water dat moet kinderen toch aanspreken?

De proefjes (die in het verhaal gedaan werden) worden met weinig tekst en veel illustraties stap voor stap uitgelegd. Er wordt verteld wat de proef inhoudt, wat Max deed en wat de resultaten daarvan zijn. Soms wordt er nog wat extra informatie gegeven.
En zo is er om en om een stuk verhaal en de wetenschappelijke uitleg. Erg leuk ook om thuis of op school met kinderen samen te doen. Of om ze zelf aan de slag te laten gaan.

Een perfecte combinatie van leren, lezen en waterpret. Toch heb ik 1 minpuntje in het boek dat ik toch wil noemen. Bij één van de proefjes zet Max, terwijl het erg warm buiten is, een doos op zijn hoofd om te testen of aluminiumfolie de doos afkoelt. Dat vind ik niet zo’n goed idee en een beetje eng, al staat erbij dat ze dit niet mogen doen zonder toestemming van een volwassene.