Recensie: Hartenbreker – Geir Tangen

Het antwoord op die vraag is een volmondig ja wat mij betreft.
Het persoonlijke verhaal van Viljar en Lotte gaat verder en laat onder andere zien hoe groot de impact van de gebeurtenissen uit het eerste deel zijn en hoe ze hier mee worstelen. In de loop van het boek leer je Lotte en Viljar nog beter kennen en zie je hoe hun vriendschap zich verdiept en hoe ze beide veranderen door alles wat ze meemaken. Dit wordt heel mooi beschreven en perfect verweven in het misdaadverhaal waarin ze terecht komen.
Ze raken helaas betrokken bij een moord zaak die heel dicht bij hen in de buurt komt.

De 17 jarige zoon van Viljar (Alexander) belt hem in paniek op wanneer hij na een wild feest wakker wordt met een dood meisje naast zich. Hij kan zich niets meer herinneren van de vorige avond en doordat hij bang en van slag is neemt hij een aantal beslissingen die erop lijken te wijzen dat hij de dader is. Hoe meer Viljar en Lotte in de zaak duiken hoe hoger de bewijzen tegen Alexander zich opstapelen.
De problemen beginnen zich steeds meer op te stapelen en dreigen Viljar, Lotte en Alexander boven het hoofd te groeien. Ook hun onderlinge banden staan onder grote druk en het is maar de vraag of er aan het einde van het boek nog sprake is van vriendschap, liefde en vertrouwen.

Lotte is een wrak en kan op haar werk nauwelijks functioneren maar ze zet stug door. Ze wil geloven dat Alexander onschuldig is maar ziet de bewijzen die dat tegen spreken. Ze zit klem tussen haar vriendschap met Viljar en haar collega’s. Van beide kanten krijgt ze de wind van voren en kritiek. Op haar werk wordt ze zelfs beschuldigd van partijdigheid en wordt haar werk in twijfel getrokken. En alsof het niet erg genoeg is komt de collega die in het vorige boek de zaak bijna verpestte nu het onderzoek steuren.
Alles bij elkaar leidt tot een aantal verrassende maar goed opgebouwde beslissingen van Lotte.

Alexander is een echte tiener en daarnaast heeft hij onder andere door zijn ADHD een zeer kort lontje. Hij is ontzettend goed neergezet en je zou hem als lezer regelmatig even goed door elkaar willen schudden vanwege zijn domme, botte en driftige gedrag. Tegelijkertijd raakt hij je hart wanneer hij jong en angstig is en hij onder die stoere laag een goede knul blijkt te zijn. De relatie tussen hem en zijn vader is erg goed neergezet en mooi om te lezen.

Viljar moet hard vechten en vooral tegen zich zelf. Hij steekt zijn kop in het zand over Alexander en weet niet hoe hij zijn zoon echt moet helpen. Op zijn werk en thuis heeft hij nog veel last van de gebeurtenissen uit deel 1.
Maar om zijn zoon te helpen gaat hij samen met een vriend en met Lotte uiteindelijk proberen de waarheid boven tafel te halen. En dat heeft grote gevolgen.

Hartendief is een complex en spannend misdaad verhaal waarbij persoonlijke verhalen en emoties perfect in het verhaal verwerkt worden.

Het boek lijkt in de start een wat eenvoudigere opzet te hebben dan het vorige deel en zich te richten op de moord waar Alexander bij betrokken is. Maar niets minder is waar, er worden in het begin meerdere lijnen uitgezet die op dat moment nog niet zo belangrijk lijken maar die leiden tot een complex en intrigerend verhaal.
Het gaat veel verder dan alleen de dood van een meisje en als lezer duik je onder andere in de wereld van rechtse extremisten met een geheim en zeer gevaarlijk plan. Er vallen meer doden en zelfs de geheime dienst wordt er bij betrokken. Of er verband is tussen de vele zaken waar de politie mee te maken krijgt en hoe het zit met Alexander blijft heel lang een vraag. Beetje bij beetje wordt dit uit de doeken gedaan. Vaak verrassend maar altijd met een opbouw waardoor het klopt.

Het verhaal wordt vanuit vele perspectieven verteld. Zowel in het heden als in het verleden. Je leest in het verleden vanuit meerdere personen wat er nu werkelijk op het feest gebeurd is.
In het heden volg je naast Viljar, Lotte en Alexander een flink aantal personages. Zowel collega’s van Lotte, als jongeren die op het feest waren en een man die heel lang wat vaag en mysterieus blijft. Hierdoor had ik in het begin wel wat moeite om mijn aandacht erbij te houden en om het verhaal goed te volgen. Regelmatig moest ik even terugbladeren of even nadenken wat bij welke naam hoorde.
Maar toen ik eenmaal goed in het verhaal zat wat ik maar wat blij met de uitgebreide en goed uitgewerkte personages omdat het verhaal zo veel meer diepgang en spanning kreeg.

Mijn recensie van Het meesterwerk kun je hier vinden…