Recensie: De Bieb-bende 8: De vloek van de Ferox – Michael Reefs

George wil de vloek verbreken zodat hij zijn nieuwe plan kan uitvoeren, een plan waarmee hij niet alleen de Biebbende mee wil verslaan maar ook hun zielen kan opeisen. Wanneer dat gebeurt kunnen er geen Hemelrijders meer gered worden en zal Zuidbaai in de macht van George zijn. En alsof dat nog niet moeilijk genoeg is, dringen de kwade machten steeds verder op en zij hebben het nog steeds op Melanie voorzien.

Zowel George als de kwade machten zijn de afgelopen maanden steeds sterker geworden, waardoor alles wat ze moeten doen bijna onmogelijk lijkt. De Bieb-bende zal alle moed en kracht die ze hebben aan moeten wenden om hun missie tot een goed einde te brengen en hun avonturen te overleven.

Recensies van de rest van de serie:
De Bieb-bende 1: De legende van de Hemelrijders
De Bieb-bende 2: Duister Carnaval
De Bieb-bende 3: De Tijdwachter
De Bieb-bende 4: Schim van het Kwaad
De Bieb-bende 5: De Schatbewaarders
De Bieb-bende 6: Middernachtscircus
De Bieb-bende 7: De Toren van Enigma

Terugblik
Het boek begint met een dagboekfragment van Vallerie dat terugkijkt op wat er de afgelopen maanden met hen gebeurd is. Dit is een fijne en persoonlijke manier om als lezer alles weer even op een rijtje te krijgen, zonder dat er in het verhaal steeds terug verwezen hoeft te worden. De vloek van de Ferox is inmiddels alweer deel acht in de serie en ondertussen draait het al lang niet meer alleen om het bevrijden van de Hemelrijders. Zo is er een strijd gaande tussen de goede en de kwade machten en zijn we op het spoor gekomen van bewoners van Zuidbaai met grote geheimen en soms duistere plannen. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Met alle verhaallijnen en gebeurtenissen uit de voorgaande boeken is het als lezer heel prettig dat alles weer even op een rijtje gezet wordt, voor je in de nieuwe avonturen van de Bieb-bende duikt.

Verhaal slaat nieuwe wegen in
Zoals altijd beleven de leden van de Bieb-bende vele spectaculaire avonturen en trotseren ze al dan niet magische gevaren in het zoeken naar aanwijzingen en het bevrijden van een Hemelrijder. Na ieder kort avontuur hebben ze weer een aanwijzing of een stukje informatie te pakken, dat is net als in de andere boeken. Maar in dit deel gebeurt er vrij snel al iets met Melanie wat niet na een paar hoofdstukken opgelost is en zelfs niet aan het einde van het boek. De angst om Melanie en hoe het met haar verder zal gaan loopt als een rode draad door het boek en maakt het voor de leden van de Bieb-bende extra moeilijk om zich op hun taak te concentreren. Tijdens hun avonturen krijgen ze het zwaar te verduren en komen ze er niet zonder kleerscheuren van af.

In de loop van de delen zijn er onvermijdelijk steeds meer mensen op de hoogte van waar de Bieb-bende mee bezig is. En ook de ouders van de kinderen zagen heus wel het een en ander, in dit boek wordt hier verder op in gegaan. De Bieb-bende en hun ouders gaan open met elkaar in gesprek wat heel logisch is en het geheel geloofwaardiger maakt. De Bieb-bende splitst zich in dit boek wat vaker op zodat je als lezer twee lijnen leest en vaak dus even moet wachten wat er in de andere lijn gebeurt. Dit verhoogt de spanning en maakt dat je als lezer steeds door wil lezen. Het verhaal is verre van afgelopen aan het einde van het boek en bevat een schokkende cliffhanger waardoor de lezers met smart zullen uitzien naar het volgende deel.

Puntje van kritiek
Het basisverhaal over Zuidbaai, de Hemelrijders en de strijd tussen de goede en de kwade machten loopt als een rode draad door de boeken heen. Dit zit duidelijk goed in elkaar en allerlei verbanden die gelegd worden en nieuwe informatie die opduikt blijkt in het grotere plaatje te passen.

Maar bij de avonturen die de kinderen beleven lijken oplossingen wel heel makkelijk op te duiken. Zoals Bernard die altijd alles weet of een medium aan wie ze raad vragen die precies op dat moment een visioen krijgt. Deze toevalligheden, soms zelfs binnen een paar regels, zijn niet altijd even goed uitgelegd. Zo valt George het ene moment diep in de zee en twee tellen later duikt hij op bovenop een draak waar nog nooit van gehoord is. Waarschijnlijk vinden de jonge lezers dit prachtig, maar als volwassene vind ik het teveel van het goede in een verder geweldig verhaal.

Conclusie
De vloek van de Ferox is weer een verhaal vol avonturen en magische gebeurtenissen. De spanning loopt hoog op doordat een van de hoofdpersonen zwaar in de problemen komt en omdat ze voor vele gevaren komen te staan. Het boek en de serie zijn goed opgebouwd en bevat een aantal zeer interessante rode lijnen die doorlopen in de boeken. In de korte avonturen die de lederen van de Biebbende beleven speelt toeval soms een te grote rol maar dat doet geen afbreuk aan de positieve beleving. Het boek eindigt met een enorme cliffhanger waardoor je erg nieuwsgierig wordt naar het vervolg.