Recensie: Moederdag – Nele Neuhaus

Toch is het aan te raden om de boeken op volgorde te lezen. Vanaf het eerste deel waarin je kennis maakt met Pia en Bodenstein loopt hun privéleven als een rode draad door de boeken. Je leert zo deze twee sympathieke en vakkundige rechercheurs en een aantal mensen om hen heen goed kennen. In de loop van de serie veranderen Pia en Bodenstein ook iets in hoe ze denken en in de wereld staan door wat ze in hun werk en in hun privéleven meemaken. Zeker door de momenten waarop in een aantal boeken hun werk en persoonlijke leven met elkaar verweven raken. Ook hun onderlinge relatie kun je heel langzaam van vormelijk en afstandelijk zien uitgroeien naar een warme vriendschap.

Voor mij is dit naast de steengoede misdaad verhalen die Nele Neuhaus schrijft een extra reden om haar boeken te lezen. Ik kan genieten van het verder lezen over deze twee personages en hun uitgesproken karakters. Ook is het vermakelijk om andere bekende personages weer tegen te komen in het boek zoals bijvoorbeeld de arrogante ex man van Pia (hij werkt als forensisch patholoog bij de recherche) die garant staat voor een combinatie van botte opmerkingen en geniaal werk.
In dit boek werd regelmatig teruggekeken op het verleden van Pia en Bodenstein. In het begin vond ik dat geen punt omdat ook nieuwe lezers immers wat achtergrondinformatie nodig hebben. Maar uiteindelijk vond ik het als enthousiaste lezer van de serie iets te veel van het goede, het persoonlijke deel van het verhaal werd zo iets afstandelijker.

De schrijfstijl was zeker in de start weer beeldend en meeslepend, zodra ik begon met lezen wilde ik het boek uit lezen. In tegenstelling tot haar andere boeken waren er deze keer een aantal keren zinnen die wat stroef liepen of taalgebruik dat wat stijf overkwam. Niet genoeg om het leesplezier te beperken maar wel opvallend omdat ik haar taalgebruik altijd zo vloeiend vond.
Desalniettemin leest het nog steeds heerlijk weg.

In Moederdag stuiten Pia en Bodenstein bij toeval op een seriemoordenaar wanneer het lichaam van Theodor Reinfenrath in zijn huis gevonden wordt. Hij is al enige tijd dood en het vermoeden van een misdaad leidt tot een politieonderzoek. Tijdens dat onderzoek doen ze een gruwelijke ontdekking: ze vinden menselijke botten die blijken te horen bij drie vrouwenlichamen die later worden opgegraven. Voor de baas van Pia en Bodenstein lijkt het een uitgemaakte zaak dat de dode man de moorden gepleegd heeft en ze vind verder onderzoek niet nodig. Dit lijdt tot pittige confrontaties want Pia en Bodenstein hebben hun twijfels. Zeker wanneer ze ontdekken dat de overleden man en zijn (spoorloos verdwenen) vrouw jarenlang hun vele pleegkinderen mishandeld hebben. Zij zijn mogelijke verdachten, net als een aantal andere personages die in hun onderzoek opduiken. Dit geeft behoorlijke en voelbare spanning op de werkvloer, zeker wanneer de pers op de zaak duikt en roept om antwoorden.

De werkdruk wordt nog groter wanneer één van de verdachten zijn invloed gebruikt om het onderzoek te stagneren en doordat er opeens tijdsdruk is. Na veel degelijk speurwerk ontdekken ze niet alleen de identiteit van de vrouwen maar dat ze alledrie vlak voor of op Moederdag verdwenen zijn. Over een aantal weken is het al Moederdag en als de moordenaar nog rondloopt zal er weer een vrouw sterven wanneer ze voor die tijd de dader niet vinden.
In het boek volg je nauwgezet het onderzoek en krijg je een goed beeld van de slachtoffers en de verdachten. Nele Neuhaus weet heel goed personages tot leven te brengen en je als lezer helemaal hun leven in te trekken. De verhalen die naar boven komen over de mishandelingen zijn hartverscheurend en complex. Zo zijn er pleegkinderen geweest die hun pleegouders geholpen hebben om zelf buiten schot te blijven. Verre van goed maar wel begrijpelijk. Wat het met deze kinderen gedaan heeft en hoe verschillend ze dit verwerkt hebben is prachtig en heel geloofwaardig beschreven. Ook is er aandacht voor de nabestaanden en het voor hun betekende dat hun kind / geliefde jaren lang vermist wordt.

Naast het onderzoek lees je over het privéleven van de hoofdpersonen. Zo heeft Pia veel problemen met haar zus. Dat haar zus de partner van haar baas is maakt de zaak er privé en op het werk niet gemakkelijker op. Maar dit maakt het voor de lezer juist interessant.
Er zijn soms ook schuingedrukte stukken in de ik vorm van de dader waardoor je als lezer net iets meer weet dan de politie.
Daarnaast is er nog een lijn van iemand die mogelijk de dader is maar zeker weten levensgevaarlijk is.

Als laatste is er een verhaallijn die geheel los lijkt te staan van de rest van het boek. Een interessant en aansprekend verhaal dat ik met genoegen gelezen heb in het vertrouwen dat Nele Neuhaus uiteindelijk wel voor een acceptabel verband zou zorgen. Na zoveel boeken van deze auteur gelezen te hebben ging ik daar gewoon van uit en dat bleek terecht. Uiteindelijk heeft deze lijn wel degelijk met het onderzoek te maken en komt alles perfect samen. Het toeval gehalte is hier een beetje hoog maar verder zit het plot perfect in elkaar.

De echte actie en zenuwslopende spanning vindt je pas in het laatste deel van het boek. Dan is er meer vaart, staan er levens op het spel, zijn er schokkende onthullingen die alle leiden naar het slot. Wat niet betekent dat het wat rustigere eerdere deel niet de moeite is, het is een heerlijk weerzien met bekende personages, en het leren kennen van nieuwe gelaagde personages. Het verhaal bestaat uit intrigerende moordzaken die steeds complexer worden, gedegen speurwerk en een fijne manier van schrijven.