Recensie: Onvindbaar – Laura Mchugh

Het boek wordt verteld in de ik vorm van Arden en begint bij de begrafenis van haar vader die allerlei ongewenste herinneringen bij haar oproept. Herinneringen aan de slechte relatie die ze met haar vader en (inmiddels hertrouwde) moeder heeft en aan haar mislukte studie. Maar het meest pijnlijk zijn de herinneringen aan haar tweelingzusjes die 20 jaar geleden zijn ontvoerd en nooit meer terug zijn gevonden.
Hierover schrijft ze: Mijn kleine zusjes waren dood nog levend, zweefden er ergens tussenin, in het wazige vagevuur van de vermisten.

Hier laat ze al iets zien van de impact die deze ontvoering op haar leven heeft gehad en in de loop van het boek wordt dat steeds duidelijker en indringender. Via haar terugblikken en herinneringen laat ze zien en voelen hoe het als kind voelde en hoe ze nu als volwassen vrouw nog steeds haar leven in de wacht heeft staan. Altijd is de ontvoering in haar gedachten met vragen als: Leven ze nog?, Had ze iets kunnen doen om het te voorkomen? Zullen er ooit antwoorden komen? En waarom loopt de verdachte van de ontvoering nog steeds vrij rond? Haar liefde voor de kleine verdwenen meisjes is voelbaar net als haar leven tussen hoop en vrees.

Door de dood van haar vader verandert er heel veel voor Arden. Ze erft het oude familiehuis waar ze voor de ontvoering gewoond hebben. Ze gaat er wonen in de hoop terug te kunnen gaan naar de oude gelukkige tijd die ze daar meegemaakt heeft. Ze hoopt weer zichzelf te worden maar beseft (nog) niet dat ze nooit meer terug kan naar het onbezorgde kind dat ze ooit was. In het boek wordt mooi verteld hoe ze stap voor stap accepteert dat ze een zwaar verleden heeft en daar mee moet leren omgaan voordat ze haar leven weer op de rails krijgt.
Wanneer Arden in het huis gaat wonen raakt ze al snel weer betrokken bij het dorp en de bewoners. Hierdoor doet ze opmerkelijke ontdekkingen en komen oude geheimen bloot te liggen. Hierbij komt er wel iets van spanning om de hoek kijken, maar niet genoeg om je op het puntje van je stoel te laten zitten of om je vol spanning door te laten lezen.

Maar haar leven komt totaal op z’n kop te staan wanneer Josh Kyle haar wil interviewen over de verdwijning van haar zusjes. Daar heeft ze, heel begrijpelijk, geen zin in maar hij weet haar over te halen door te claimen dat haar herinneringen aan de dag van de ontvoering niet kunnen kloppen. En dat ze waarschijnlijk een verkeerde man als dader heeft aangewezen?
Samen met Josh gaat ze dit onderzoeken, wat niet meevalt gezien de pijnlijke herinneringen en het besef dat wat 20 jaar als waarheid heeft gezien niet klopt.
Ze laat duidelijk merken hoe bang en onzeker ze over dit alles is. Dat Josh niet helemaal oprecht is en ook zijn geheimen heeft, maakt het het er voor Arden niet beter op, echter voor de lezer is het interessant.

Hun onderzoek brengt heel wat teweeg in het stadje en als lezer krijg je aanwijzingen waardoor je vermoedens krijgt en mee gaat denken. Aan het einde komt er wat meer actie en spanning en heeft het verhaal een iets hoger thriller gehalte. Het einde geeft antwoorden en twijfels en is dus een tikje open.

Het verhaal leest vlot maar wordt zo nu en dan opgehouden door te lange beschrijvingen of te teveel informatie. Zo nu en dan kan Arden net te breedsprakig zijn in haar manier van vertellen waardoor je aandacht verslapt.
Het is vooral de zoektocht van Arden naar zichzelf en het verwerken van haar verleden dat het boek voor mij de moeite waard maakte. Als thriller vond ik het niet pakkend of spannend genoeg.