Gelezen: Angst regeert De Vulpen – Jolanda Zuydgeest

Wat vanaf de eerste pagina tot het einde opvalt is de prettige en vlotte schrijfstijl van de auteur. Het boek geeft een fijne leeservaring en weet je zo bij het boek betrokken te houden. Zonder moeite weet ze je in het eerste hoofdstuk de lerarenkamer van De Vulpen in te trekken en je te betrekken bij de tweespalt die er heerst. De Vulpen heeft namelijk een nieuwe directeur, Katja Poot, en de meningen onder de leerkrachten zijn verdeeld. Een aantal onthoudt zich van een mening en andere staan lijnrecht tegen over elkaar.
Trudy, de juf van de kleuters, botst vanaf de eerste dag met Katja. Dennis, de adjunct-direkteur komt later achter de ware aard van zijn baas. Elise daarentegen loopt weg met de nieuwe directeur, waarbij het twijfelachtig is waar ‘geloven in’ ophoudt en eigenbelang begint.

De spanning in de school en het draaiende houden van een school met alles wat erbij komt kijken is heel overtuigend. Tijdens het lezen zag ik de kleuters buiten spelen, de leerkrachten met de administratie worstelen en de ouders kletsen op het schoolplein.
De spanning die Trudy en Dennis voelen wanneer ze geconfronteerd worden met een eigenzinnige en oneerlijke directeur is voelbaar. Wat kunnen ze immers doen, zonder bewijs en zonder steun van collega’s terwijl hun baan op het spel staat? Dit zijn ook tevens de personages die het beste uit de verf kwamen en het meest wisten te overtuigen.

Bij Katja en Elise miste ik wat achtergrond en diepgang en had ik graag meer willen weten over hun motieven en over hun persoonlijke karakters. Nu komen de acties van Katja wat uit de lucht vallen en lijken ze behoorlijk extreem. Gelukkig weet Jolanda Zuydgeest door haar manier van vertellen en het steeds wisselen van perspectieven je aandacht toch vast te houden en blijft het een fijn boek om te lezen.

Veel speelt zich af in het verleden en werkt toe naar het punt waarmee het boek begint, namelijk dat de schooldag begint maar Directeur Katja Poot nergens te bekennen is. Waarom de ene leerkracht haar echt mist en de ander als kiespijn wordt in de terugblikken duidelijk. Maar ook wat er allemaal scheef zit in het bestuur van de school en waarom het een groot deel van de ouders niets interesseert waar Katja is. Van een aantal mag ze zelfs definitief vertrekken. Opgehoepeld staat netjes…
Vanuit ouders, leerkrachten en Katja zelf lees je wat er allemaal gebeurd is voordat de school zo verdeeld werd en in rep en roer was. En langzaam maar zeker komt de vraag naar voren wie is die Katja? Waar is ze nu? Komt dit ooit nog goed?. De antwoorden zijn niet heel verassend maar zeker de moeite.