Recensie: Het Balseizoen – Jonah Lisa Dyer en Stephen Dyer

Een grappig, romantisch en ontspannen boek dat perfect geschikt is om een heerlijke feelgood film van te maken

Megan, de hoofdpersoon in het verhaal, is 20 en woont samen met haar tweelingzus Julia in een appartement. Ze studeert geschiedenis maar haar hart ligt bij het voetbal. Het is haar grote droom om met haar team mee te doen aan de Olympische Spelen. Wat ze zeker niet wil is meedoen aan het balseizoen en ze is dan ook woedend als haar moeder haar en Julia in het geheim heeft aangemeld als debutantes. Volgens haar is haar moeder knettergek want ze is zeker geen debutantenmateriaal met haar rafelige nagels en onverzorgde haar. Megan is dan ook niet van plan om als een aangeklede poedel naar feestjes te gaan en te leren hoe ze de perfecte handtas bij haar schoenen uitzoekt.
Helaas voor haar heeft haar moeder argumenten waar ze niet tegen op kan en samen met haar zus gaat ze zich (onwillig) voorbereiden op het balseizoen. Ze komt in een wereld waar de spelregels niet duidelijk zijn en waar regelmatig vuil spel gespeeld wordt. Hoe moet ze dit overleven zonder zichzelf en haar familie voor schut te zetten? En hoe combineert ze al die lessen en feesten met haar voetbaltraining?

Megan is een hoofdpersoon om in je hart te sluiten. Ze is eigenzinnig, trouw aan haar vrienden, sportief, een beetje kwetsbaar, wat opvliegend, een oen op het gebied van flirten, levendig, allesbehalve een debutante én dol op haar perfecte zus.
Dat ze geen zin heeft in het debutantengedoe maakt ze luid en duidelijk kenbaar. Natuurlijk gaat ze overstag maar de reden waarom ze het toch gaat doen is overtuigend.
De opbouw en wat er gebeurt is erg voorspelbaar en later in het boek blijkt dat in grote lijnen het verhaal van Pride en Prejudice gevolgd wordt. De voorspelbaarheid is wat mij betreft geen probleem, er staat genoeg humor en romantiek tegenover om dat te compenseren. Als fan van Pride en Prejudice had ik liever gezien dat de auteurs het verhaal wat strakker gevolgd hadden of juist delen weggelaten hadden. Nu lijkt het alsof ze zo nu en daar snel nog wat toegevoegd hebben om de lijn toch te blijven volgen.
Ook verder in de opbouw wordt er soms gekozen voor wat makkelijke wendingen en wordt niet alles goed uitgewerkt.

Naast het meedoen aan het balseizoen speelt er nog meer in het boek. De relatie van de ouders van Megan en Julia staat onder druk. Er zijn geldzorgen zodat misschien hun ouderlijk huis verkocht moet worden. Megan wil carrière maken in het voetbal maar heeft nog maar weinig tijd om door te breken. En zowel Megan als Julia krijgen het in de romantiek zwaar te verduren. Niet iedereen blijkt te vertrouwen en verliefd worden geeft niet alleen maar vreugde.
De rode lijn in het verhaal is hoe Megan het balseizoen in gaat en de grappige en gênante situaties waar ze in terecht komt. Soms door pech, andere keren door haar eigen koppigheid en door een aantal bitches van debutantes die niets van Megan willen weten. Toch vindt ze haar weg en zo is het boek ook een coming of ages verhaal waarin Megan ontdekt wie ze is en wat ze wil met haar leven.

Megan vertelt het verhaal in de ik vorm en dat doet ze vlot, levendig en met de nodige humor en zelfspot. Wanneer ze heftig en serieus verliefd wordt laat ze ook haar kwetsbare kant zien en haar verlegenheid. Met humor en begrip weten de auteurs bijvoorbeeld over te brengen hoe vreselijk gênant ze het vindt om naar de drogist te gaan voor condooms wanneer haar relatie serieus wordt.

Het vinden van de ware gaat zowel Megan en Julia beslist niet over rozen.
Net als het vinden van het juiste evenwicht tussen debutant zijn en jezelf blijven. Om dit goed uit te laten komen hebben de auteurs een aantal kleurrijke types gecreëerd.

Natuurlijk zijn er een aantal vreselijk irritante arrogante mede debutanten maar ook een flamboyante lerares etiquette, een aantal schattige kinderen, een schurk, een arrogant stuk, een perfecte zus, een perfecte styliste die er zelf bij loopt als een voddenbaal en lastige maar lieve ouders. Veel verder dan types komen ze echter niet. Iets verdieping had wat mij betreft wel gemogen.