Gelezen: Droombeeld – Loes den Hollander

Maartje wordt gesteund door haar schoonzus en zwager en door haar beste vriendin. Beide zijn niet helemaal oprecht en hebben geheimen voor Maartje. Wanneer er vreemde dingen gebeuren in huis en er in de buurt van Maartje doden vallen begint ze toch wat argwanend te worden. Ze wil weten of ze het zich verbeeld dat er insluipers in haar huis waren, waarom haar man zelfmoord gepleegd heeft en wat de reden is dat haar schoonzus en haar vriendin zich vreemd gedragen. En of ze nu wel of niet rouwt om Twan, want na een ontmoeting met een oude liefde blijft ze over die man dromen.

Droombeeld begint met een verontrustende brief aan Maartje waarin iemand op een obsessieve manier van haar blijkt te houden. Een brief die nooit daadwerkelijk aan Maartje gestuurd wordt en die alleen bekend zijn bij de lezer en degene die de brieven schrijft. Er volgen meer brieven die langzaam veranderen van toon en dreigender worden. En die de lezer hinten geven wie de brieven geschreven kan hebben. Te vroeg in het boek had ik al het idee wie de brieven schreef en dat bleek te kloppen. Iets te voorspelbaar wat mij betreft.

Het boek wordt in korte hoofdstukken wisselend verteld door Maartje die nu weduwe is en Anouk die zich weduwe voelt maar dit moet verbergen.
Er zijn geheimen tussen de vriendinnen, maar ook binnen de familie. Geheimen die gevaarlijk zijn en mensen het leven kosten. Bovendien heeft Maartje een obsessieve gevaarlijke aanbidder zonder dat ze het weet. En heeft ze het idee dat er iemand stiekem in haar huis rondkijkt maar denkt iedereen dat ze het zich verbeeld.

Genoeg in huis dus om een spannend en goed verhaal te verwachten. Maar dat viel tegen, ondanks de gebeurtenissen kon ik als lezer weinig spanning voelen en werd ik niet het verhaal ingetrokken. Ietwat nieuwsgierig was ik wel en samen met de prettige schrijfstijl was het daardoor best de moeite om te lezen.
Maar meer dan dat werd het helaas niet, de personages blijven erg vlak en weten niet te overtuigen. Anouk is wat mij betreft degene die met haar verborgen verdriet het meest levensecht over weet te komen. Helaas wordt de manier hoe ze omgaat met haar geheimen aan het einde van het boek wat gemakkelijk afgewerkt.
Er wordt vooral over de personages verteld en heel weinig ervaar je als lezer mee, het is dan ook lastig om mee te leven of de spanning mee te ervaren.
Zelfs wanneer er doden vallen en er misdadige activiteiten een rol blijken te spelen loopt de spanning maar weinig op.

Wat wel goed naar voren komt is hoe mensen naar de buitenwereld toe maskers dragen, en eigenlijk niet laten zien hoe en wie ze eigenlijk zijn.