Recensie/Blogtour: Seance – Kevin Valgaeren

Kevin Valgaeren (1979) won met zijn debuut De Ziener de Schaduwprijs 2012 voor het beste spannende Nederlandstalige debuut.
Seance is zijn derde boek. Hiervan verscheen drie maanden na het verschijnen reeds de tweede druk.

De cover van Seance is intrigerend en geeft de sfeer van het boek perfect weer. Iedere keer wanneer ik het boek oppakte om weer verder te gaan lezen was ik onder de indruk. Zo’n geslaagde cover geeft voor mij ook weer duidelijk aan waarom het lezen van een papieren boek toch de voorkeur heeft boven digitaal lezen.

Waarheid en fictie
Seance is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een chemicus (William Crookes) die experimenten uitvoerde op een medium (Florence Cook) en de geest Katie King. Seance is de interpretatie van Kevin Valgaren over deze gebeurtenissen waarbij hij fictie en feiten gemengd heeft tot het verhaal van medium Elisabeth Archer en chemicus Francis Whitman. In zijn nawoord zegt hij hierover:

Omdat Seance een werk van fictie is en de karakters van de personages op de fantasie stoelen van uw nobele dienaar, achtte ik het raadzaam om de namen van William Crookes en Florence Cook te wijzigen omdat Francis Whitman en Elisabeth Archer geen waarachtige representatie zijn van de personen waarop ze zijn gebaseerd.

Voor de lezer die geïnteresseerd raakte in de feiten uit het boek noemt hij in zijn nawoord de drie belangrijkste boeken die hij heeft geraadpleegd tijdens het schrijfproces.

Londen 1919
Francis Whitman, 80 jaar oud, ligt op sterven maar een zacht en vredig heengaan is voor hem niet weggelegd. De geheimen die hij voor het grootste deel van zijn leven verborgen heeft gehouden eisen nu hun tol.

Londen 1873
De ooit geroemde wetenschapper Francis Whitman is een kluizenaar met zwakke zenuwen geworden. Hij is een “gevangene” in zijn eigen bibliotheek, met boeken waar hij niets aan heeft omdat hij zich niet kan concentreren.
Dat verandert wanneer een journalist hem vraagt om een seance bij te wonen van het lokale medium Elisabeth Archer. De journalist wil dat hij op wetenschappelijke wijze zal aantonen dar dit spirituele medium een oplichtster is. Een op het eerste gezicht makkelijke taak want Miss Archer is nog nooit in één ruimte gezien met de geest die ze oproept.
Francis Whitman neemt de opdracht aan en hoopt dat dit de kans is op een nieuw begin. Hij is vol goede moed en hoopt zo op een eenvoudige manier zijn ingezakte carrière nieuw leven in te blazen. Maar niets gaat zoals verwacht of is zoals het lijkt, vooral als er een dodelijk slachtoffer valt.

Francis Whitman vertelt
Het verhaal wordt vanuit gene zijde verteld door de overleden Francis Whitman. Hij doet dit in de ik-vorm en met duidelijk meer kennis en informatie dan de lezer. Kevin Valgaeren weet hier meesterlijk gebruik van te maken door zaken door te laten schemeren maar toch nog niet te vertellen en hints te geven die later op hun plaats zullen vallen. Er is een mooie balans tussen genoeg informatie om het verhaal goed te kunnen volgen en veel vragen waar je antwoorden op wil zodat je door wil lezen.
Francis Whitman vertelt zijn verhaal aan de lezer en spreekt die ook aan met zinnen als “Ik hoor u ver hier vandaan reeds denken” en “maar daarover straks meer”. Dit werkt erg goed omdat hij zo toch steeds weer de interesse weet te prikkelen en omdat het een persoonlijk tintje aan het verhaal geeft.

De manier van vertellen is (zeker in de start) wat vormelijk en afstandelijk en het leest niet vlot. Het zal o.a. te maken hebben met het taalgebruik dat bij het tijdperk moest passen of misschien omdat het een wat filosofische dichterlijke manier van schrijven is. Hoe dan ook, hierdoor kostte het moeite om goed het verhaal in te komen.
Naarmate het verhaal en de verwikkelingen zich meer ontvouwen en het tijdsbeeld steeds duidelijker naar voren komt leest het boek makkelijker en trekt het je meer het verhaal in.

Onmogelijke liefde, mysteries, bedrog? , geesten? en een moord
Dit boek was heel anders dan ik verwacht had na het lezen van de achterflap. Dat gaf het idee van vaart, spanning en veel enge bovennatuurlijke zaken. Het was even omschakelen toen bleek dat het plot gedegen maar langzaam opgebouwd wordt en de nadruk op de beleving van Dr. Whitman ligt. Hij neemt je mee in zijn leven en vertelt tussen neus en lippen door over zijn verleden en zijn gezin. Hij laat je als lezer het Londen van 1873 ervaren waar nog koetsen rijden en kandelaars gebruikt worden als verlichting.
Maar vooral wil hij vertellen over zijn onderzoek en wat dat allemaal teweeg heeft gebracht en zijn leven voor altijd veranderd en misschien zelfs verpest heeft. Beetje bij beetje onthult hij wat er gebeurd is en wat hij ontdekt. En hoe hij te maken kreeg met een onmogelijke liefde, moord, verraad en bovennatuurlijke gebeurtenissen.
Het spoiler gehalte is bij dit boek dan ook erg hoog omdat er steeds weer onthullingen en ontdekkingen zijn. Jammer genoeg had ik er hiervan wel een aantal aan zien komen en kwam wat mij betreft een andere wat te veel uit de lucht vallen. Toch was de zoektocht in het boek naar deze antwoorden de moeite waard.