Zeg nooit vaarwel – Hazel Gaynor

Verleden
Het is 1912 wanneer Maggie met een groep mensen uit haar dorp vertrekt om in Amerika een nieuw en beter leven te beginnen. Het kost Maggie moeite om te vertrekken omdat ze haar geliefde Séamus achter moet laten. In haar dagboek schrijft ze hierover en over de brieven die hij meegegeven heeft. Haar dagboekfragmenten zijn levendig, intens en je kunt als lezer niet anders dan meeleven met Maggie.

Je wordt meegenomen op de Titanic en ervaart door de beeldende schrijfstijl het leven aan boord. Van de vrolijke start van de reis tot en met het gruwelijke einde voor vele passagiers. Ook wat het met de overlevenden doet en de families die wachten op nieuws wordt op een mooie manier in het geheel verwerkt.
Het zijn veel personages die je leert kennen, en tijdens het lezen vond ik dat wat afleiden. Zeker ook omdat er ook nog een verhaallijn in het heden is. Maar uiteindelijk is het absoluut de moeite waard door hoe alles met elkaar verweven wordt.

Heden 1982
Maggie is nu overgrootmoeder en heeft nooit over de Titanic gesproken tot nu omdat ze haar kleindochter Grace wil helpen. Grace is door familieomstandigheden gestopt met haar studie om voor haar moeder te zorgen. De dromen van Grace om ooit een succesvolle auteur te worden zijn vervlogen. Grace zit niet goed in haar vel en lijkt wat doelloos.
Daarom besluit Maggie om haar verhaal aan Grace te vertellen, met grote gevolgen voor beide vrouwen. Maggie herbeleeft haar verleden en denkt aan haar grote achtergelaten liefde Séamus en Grace vindt een nieuw doel in het leven.
Ook hier weet Maggie weer te boeien en te overtuigen, het verhaal van Grace valt hierbij wat in het niet. Dit is niet zo goed uitgewerkt als dat van Maggie.

Hoe heden en verleden elkaar afwisselen is ontzettend knap gedaan. Het vertelt mooie en vaak ontroerende verhalen met Maggie als middelpunt en anker voor het verhaal. Ondanks dat ik al vele verhalen over de Titanic heb gelezen, is dit verhaal weer nieuw en de moeite waard. Het eind goed afgewerkt en laat alles mooi samen komen. Het is alleen jammer dat de auteur ervoor gekozen heeft bij het einde een van de verhaallijnen een wending te geven die weliswaar prettig leest maar niet helemaal overtuigd.