Gelezen: Lennox en de Gouden Sikkel

Het is een jeugdboek voor kinderen vanaf 10 jaar en gaat over Lennox een jongen van 11 jaar die eigenlijk wel wat dapperder zou willen zijn. Zijn beste vriendin Aya is verre van bang aangelegd en neemt hem vaak op sleeptouw. De vader van Lennox heeft een onzichtbare ziekte waar Lennox niet veel van af weet behalve dat zijn vader regelmatig naar het onzichtbare ziekenhuis moet. In het begin wordt er vrij veel informatie tegelijk gegeven en is het meer “tell“ dan “show“ waardoor het verhaal wat afstandelijk over komt. Later in het boek wordt dat beter maar het boek wordt helaas niet erg meeslepend.

Op een avond hoort Lennox zijn vader en moeder spreken over de ziekte van zijn vader. Ze willen graag aan Lennox vertellen wat zijn vader heeft maar ze zijn bang dat hij dat niet aankan. Dat is niet leuk voor Lennox om te horen en het is begrijpelijk dat hij nu juist wel meer wil weten.
De volgende dag gaat zijn vader naar het ziekenhuis en dan merkt Lennox dat zijn vader zijn gelukshanger (in de vorm van een halve maan) thuis heeft laten liggen. Hij is er van overtuigd dat zijn vader die vandaag echt nodig heeft.

Samen met Aya besluit hij de hanger te gaan brengen, en dat gaat niet vanzelf. Hij moet inbreken in de laptop van zijn vader voor het adres, stiekem het huis uit gaan, hij krijgt problemen in de tram en wordt lastig gevallen door een vreemde man met een glazen oog.
Maar uiteindelijk komen ze bij het ziekenhuis en daar krijgt hij de schrik van zijn leven. De hanger is weg, wanneer hij buiten gaat zoeken komt hij de man met het glazen oog weer tegen. Die wil Lennox beroven maar wanneer die van zich af bijt en vertelt over de hanger gaat de man helpen zoeken. Helaas tevergeefs en als lezer begrijp je waarom Lennox van slag is.

In het ziekenhuis vindt hij zijn vader die heel blij is dat Lennox gekomen is. Samen gaan ze naar de dokter en die legt heel beeldend en duidelijk uit wat de sikkelcelziekte is. Dit is echt heel goed gedaan zowel voor kinderen als volwassenen die hier over horen. Ook de gevoelend die hierbij komen kijken komen aan bod. Het is vertederend om te lezen hoe fijn zijn vader het vind om dit nu met zijn zoon te kunnen delen.
Daarentegen is zijn vader ronduit woest wanneer hij hoort over de verloren hanger. Uiteindelijk komt het allemaal weer goed maar de vader komt hierbij niet heel goed uit de verf.

Tijdens het bezoek aan het ziekenhuis merkt Lennox dat het ziekenhuis steeds van maat veranderd en dat komt heel vreemd over tijdens het lezen. De verklaring vindt ik wat vergezocht en vaag. Doordat de ziekte onzichtbaar is en mensen het niet zien en er weinig over weten is het ziekenhuis ook klein, hoe meer Lennox weet hoe zichtbaarder het ziekenhuis (en de ziekte van zijn vader) wordt. Op zich een mooie symbolische boodschap maar het werkt niet echt in het boek naar mijn mening.
Wat wel mooi uitkomt is dat Lennox zonder dat hij het door heeft toch behoorlijk dapper is en wat dat met hem doet wanneer hij dat begint te beseffen.

De vormgeving van het boek is apart, met zo nu en dan pagina’s waarvoor je het boek om moet draaien om ze te kunnen lezen en verspringende teksten. Ik vind het weinig extra’s toevoegen aan het boek.
Het boek is rijk gevuld met kunstzinnige illustraties, het is heel bijzonder dat twee tekenaars met een geheel andere stijl samen een nieuwe stijl hebben ontwikkeld door in elkaars illustraties te tekenen. De illustraties zijn van pagina groot tot klein en van kleurrijk tot slechts in een kleur. Ze geven op allerlei verschillende manieren het verhaal weer. In duidelijke illustraties die passen bij wat er op dat moment in het boek gebeurd, maar ook in illustraties die meer een bepaalde sfeer of gevoel op roepen. Maar ook zijn er details die uitvergroot worden of meerdere kleine illustraties bij elkaar. Het ziet eruit alsof het schilderijen zijn die bijna levensecht zijn maar net een tikje wat artistieks hebben. Het is niet helemaal de stijl die ik mooi vind maar ik vind het ontzettend knap gedaan en bijzonder om te zien.