Recensie: Als je me ziet – Lisa Gardner

In het dorpje aangekomen blijkt al snel dat de bewoners een gesloten front vormen en niet met buitenstaanders willen spreken. Heel langzaam komt het team er achter dat er van alles speelt in het dorpje en een aantal dorpsbewoners duistere geheimen hebben. Het onderzoek naar het skelet en de cold cases wordt steeds gecompliceerder en gevaarlijker.
Voor Flora is het een heftige confrontatie met haar verleden wanneer ze probeert meer te ontdekken over de man die haar leven voor altijd veranderde.

Het boek wordt vanuit meerdere perspectieven verteld op een manier dat het verhaal overzichtelijk blijft en je als lezer op den duur iets meer weet dan de politie.
Ieder perspectief is interessant en goed uitgewerkt zodat er eigenlijk geen echt hoofdpersonage is. Al ligt er wel wat meer focus op Flora omdat zij zowel de rol van slachtoffer als onderzoeker laat zien. De personages zie je in hun werk maar ook lees je iets over hun privé leven. Ze komen heel overtuigend over en laten je als lezer met het verhaal meeleven. In loop van het boek toen er behoorlijk wat dreiging en gevaar was voor de personages merkte ik dat ik echt hoopte dat ze het allemaal zouden overleven. Wat wel aangeeft dat ik echt in het verhaal getrokken was.

Flora vertelt haar verhaal in de ik vorm. Je leest over het onderzoek en hoe ze dat ervaart, als lezer kun je makkelijk begrip voor haar opbrengen. Ook hoor je hoe ze veranderd is door wat ze meegemaakt heeft en hoe ze probeert niet alleen te overleven maar ook om weer te leven. Het levert soms heftige en ontroerende momenten op wanneer ze terug denkt aan Jacob Nees.
Daarnaast wordt er in de derde persoon over de andere personages geschreven, hierbij lopen de verhalen vanuit verschillende perspectieven naadloos in elkaar over.
Het boek begint met een schuin geschreven proloog over een 5 jarig meisje. In het boek komen steeds schuingedrukte stukken terug waarin dit meisje terug komt. Dit verhaal lijkt los te staan van de rest maar blijkt er zeer mee verweven te zijn. Het is een intens en verdrietig verhaal, waarin je als lezer beseft hoe passend de titel van het verhaal is.

Voor mij was dit het eerste boek van Lisa Gardner en al snel had ik het idee dat er meer boeken met een of meer van de personages waren. Dat bleek te kloppen maar het stoort niet omdat iedereen goed voorgesteld wordt en er terug gekeken wordt op eerdere gebeurtenissen. Ik had niet het gevoel dat ik iets miste. Dit boek is dus prima los te lezen.

Na de introductie van de personages en het vertellen over Jacob Ness, het gevonden skelet en de cold cases die hier mogelijk mee in verband staan wordt het boek steeds meeslepender en spannender.
Het onderzoek van het team komt heel reëel en geloofwaardig over en als lezer ga je meedenken over de vele vragen die er ontstaan. Want in het begin lijkt het alsof er alleen maar meer vragen komen en dat de antwoorden ver te zoeken zijn.
De vaart en spanning loopt op als er meer doden vallen en er in het dorp iets vreselijks mis lijkt te zijn.

Via onthullingen en wendingen en veel gedegen speurwerk komt er steeds meer informatie vrij maar het blijft zoeken naar wat er aan de hand is en in hoeverre dit met Jacob Ness te maken heeft. De spanning loopt steeds meer op, het gevaar wordt groter en een aantal van de personages wordt bang. Goed hoe deze sterke vrouwen ook hun emoties mogen tonen in het boek.
Dit alles leidt tot een slot vol actie en vaart waarbij alle puzzelstukjes op overtuigende wijze in elkaar vallen.