Gelezen: Terug naar het strandhuis – Mary Alice Monroe

Maar dan gebeurt wat ze nooit verwacht had, ze wordt ontslagen en staat met lege handen. Niet alleen financieel maar ook emotioneel want Caretta beseft met een schok dat ze alles gegeven heeft voor haar carrière en geen vrienden of zelfs kennissen heeft.
Op dat moment krijgt ze een brief van haar moeder die haar dringend verzoekt om langs te komen om het een en ander te bespreken. De combinatie van nu tijd genoeg hebben en de smekende toon in de brief van haar moeder doet haar besluiten om te gaan. Haar moeder verblijft in haar geliefde strandhuis op een eiland waar ze zich met hart en ziel inzet voor het redden van zeeschildpadden.

Als lezer heb je in de proloog al iets over Lovie (de moeder van Caretta) gelezen en weet je dat er geheimen zijn die ze met haar dochter moet delen. En dat ze zich oud en alleen voelt en graag de band met haar dochter wil herstellen.
Wanneer Caretta in het strandhuis aankomt merkt ze dat haar moeder een jonge zwangere tiener Toy onder haar hoede heeft genomen. Bij Caretta gaan hierdoor direct al haar stekels omhoog staan omdat haar moeder weer (net als in haar jeugd) haar tijd en aandacht aan anderen lijkt te geven in plaats van aan haar en haar broer. Ze is van plan om snel weer te vertrekken maar dan geeft Lovie haar een dringende reden om toch te blijven.

Dit is het begin van een prachtig, ontroerend en pakkend verhaal over Caretta, Lovie en Toy. Drie totaal verschillende vrouwen in karakter en leeftijd die ieder worstelen met twijfels en hun emoties.
Vanaf het begin heeft het boek iets dat je als lezer vastpakt en meetrekt in het verhaal. De manier van schrijven is heel prettig om te lezen, het is een beeldende en uitgebreide manier van schrijven waardoor je wat er in het boek gebeurd als een kleurrijke film in je hoofd voor je kunt zien. De uitvoerige manier van schrijven heeft niets dat vertraagd of saai wordt maar is wat mij betreft alleen maar mooi en plezierig om te lezen.
De personages in het boek worden diep uitgewerkt en komen helemaal tot leven. Niet door van alles over ze te vertellen maar door hoe ze reageren en door de interactie met andere personages. Beetje bij beetje leer je deze drie vrouwen en een aantal mensen om hen heen steeds beter kennen.
Het zijn “gewone“ mensen met onderlinge herkenbare problemen, maar door de manier van uitwerken laat de auteur ze “special“ worden. Zoals ieder mens toch ook is.

Liefdevol en met begrip voor de verschillende perspectieven van de karakters worden er verhalen verteld over: familierelaties, onverwerkte woede en verdriet, afscheid nemen, mishandeling, je plek in de wereld vinden, loslaten en de moed vinden om verder te gaan, het leven in het zuiden versus het leven in het noorden van Amerika, hoe oud zeer nog jaren later reacties kunnen bemoeilijken, vriendschap en het leven op een klein eiland.
Daarnaast ontmoet Caretta een man met wie het klikt maar blijkt haar verleden haar in de weg te staan om zich open te stellen voor een relatie. Dit is onderdeel van het boek en niet het hoofdverhaal van “Terug naar het strandhuis“. Bij de romantische ontwikkelingen rondom Caretta is het verhaal wat voorspelbaar maar wel geloofwaardig en passend bij wat er verder gebeurt.

Een subtiele maar belangrijke rol is er in het boek voor het redden van de zeeschildpadden. Het is interessant om te lezen en mooi verwerkt in het leven van Caretta, Lovie en Toy. Aanvankelijk is het iets waar Caretta niets te maken wil hebben maar uiteindelijk slaat het een brug tussen de drie vrouwen.

Het is een boek waarvan ik genoten heb zowel door de manier van schrijven als vanwege de oprechte en mooie manier waarop de personages tot leven gebracht worden.