Recensie: Ottilie en de drochtenjagers – Rhiannon Williams

De kinderen worden meegenomen naar een afgelegen fort waar ze een zware opleiding moeten volgen om drochtenjager te worden. Je leest van alles over het fort en over wat het betekent om drochtenjager te zijn. Ook leer je een aantal van de klasgenoten van Ottilie kennen en een aantal andere personages in het fort. Er is een strikte hiërarchie waarbij de mesjes helemaal onder aan de ladder staan, die zijn vooral goed voor het huishoudelijke werk. Slovies worden de meisjes genoemd, en een aantal daarvan zijn hier niet blij mee. Als één van de rode lijnen loopt deze ongelijkheid en het oneerlijke ervan door het verhaal.

De nieuwelingen zoals Ottilie en haar broertje komen net boven de slovies omdat ze nog heel veel moeten leren. De oudere leerlingen en daarna de leraren hebben het meeste te zeggen. Zoals te verwachten valt zijn er zowel arrogante en nare personen als vriendelijke waar ze mee te maken krijgen. Dit is erg levendig en leuk om te lezen beschreven. Een heel deel van het boek gaat over de opleiding en steeds meer leren zij (en de lezer) over de vele monsters waar ze tegen moeten vechten. En over de geschiedenis van het land en waarom er juist kinderen nodig zijn om tegen drochten te vechten. Steeds komt er wat informatie bij maar ook wordt het steeds duidelijker dat er geheimen zijn en dat niet alles klopt wat er verteld wordt.

Er gebeurt van alles tegelijk, maar toch blijft het verhaal goed te volgen. Het is knap gedaan hoe er diverse rode lijnen door het verhaal heen lopen. Zoals het eerder genoemde onderschatten van meisjes, wat voor Ottilie iedere dag weer zorgen geeft. Ze moet immers verborgen houden dat ze een meisje is en dat is behoorlijk ingewikkeld. Gelukkig vindt ze iemand die haar helpt en zo ontstaat er een vriendschap die niet alleen leuk is om te lezen maat ook van belang is voor het verhaal.
Er is de opleiding, die zwaar is en veel van ze vergt. En er zijn de gevechten die ze moeten gaan doen tegen vreselijke monsters. De auteur heeft een flink aantal fantasievolle en enge monsters gecreëerd waar tegen ze het op moeten nemen. Naast spanning en avontuur zorgt dit er ook voor dat de kinderen zich belangrijk gaan voelen en minder boos worden dat ze ontvoerd zijn. Hierdoor komen er twijfels of het nog wel belangrijk is om te vluchten. Dit wordt heel goed en natuurlijk uitgewerkt. Daarnaast ontdekt Ottilie geheimen over het fort en het koninkrijk die levensgevaarlijk zijn.

De mix van avonturen en gevaren / vriendschappen en loyaliteit / bedrog en geheimen / moed en angst / de angst van Ottilie om ontmaskerd te worden zit heel goed in elkaar. Daarnaast is het verhaal vlot geschreven en weet mee te slepen en de aandacht vast te houden.

Ottilie is slim, heeft talent en is vindingrijk, ze neemt niets zomaar aan maar vormt haar eigen mening. Het is dan ook heel begrijpelijk (en leuk om te lezen) dat zij al snel een van de meest getalenteerde leerlingen is. En dat terwijl ze een meisje is waarvan men in het fort denkt dat die weinig waard zijn. Het is spannend om te wachten in het boek of ze ontmaskerd wordt en zo ja wat er dan zal gebeuren.
Ottilie is ondanks haar vele talenten vaak zenuwachtig voor de vele opdrachten die ze tijdens de opleiding moet doen. En al gaat veel haar makkelijk af, er zijn een aantal vakken waar ze flink moeite mee heeft. Dit maakt haar juist zo levensecht, ze kan veel en vecht tegen monsters maar ze blijft ook gewoon een kind.
Ze is een hoofdpersoon met pit, humor en compassie waar je graag over leest en die je mee laat leven met wat haar overkomt.