Recensie: Bloedwetten 2 – Sophia Drenth

Er is veel veranderd in Stede, waar Storm woont, sinds het begin van deel 1.
Ath’acii begeven zich nu vrij onder het volk en door bloedpulver zijn de krachten van de Ath’acci ook beschikbaar voor mensen. Eisenwoud, de grote rivaal en vijand van Storm, verstrekt het gratis aan het volk. Zo kan hij de positie van Storm in de stadsraad ondermijnen.

Storm is hier fel tegen gekant omdat hij de verslavende gevolgen van het gebruik van bloedpulver van dichtbij meegemaakt heeft. Een gebruiker wil steeds meer en wordt op den duur op een dierlijke manier bloeddorstig met gruwelijke gevolgen. Maar Eisenwoud wil dit niet inzien, hij is te geobsedeerd met het wraak nemen op Storm.
Een wraak die verder gaat dan het dwarszitten van Storm in de stadsraad en de reputatie en het leven van Storm komen in gevaar. Niet alleen het leven van Sorm loopt gevaar ook dat van de vrouw van wie hij zielsveel houdt.
Wanneer er zowel in Stede als in het persoonlijke leven van Storm zware klappen vallen valt Storm dieper dan zijn resterende vrienden ooit hadden kunnen vrezen.

Ook in dit tweede deel heeft Sophia Drenth weer een gelaagd boek geschreven met uiterst gecompliceerde relaties / betrekkingen tussen de personages.
Het boek heeft van alles in zich zoals:

• Een totaal nieuwe wereld met horrorachtige taferelen wanneer mensen en Ath’vacii bevangen worden door bloeddorst. En de excessen van de Ath’vacii om de leegte in hun leven iets op te vullen. Maar ook alle morele en emotionele dilemma’s van het leven in deze wereld komen aan bod.
• Verhalen over liefde. Zoals wat de wraak van een versmade vrouw allemaal teweeg kan brengen. De jaloezie die bij liefde om de hoek kan komen kijken. En het verhaal van Storm en Maïa en hun grote maar onmogelijke liefde. En het trieste verhaal van de harde gewiekste Eisenwoud en de liefde die hij voelt voor een vrouw die er niet echt meer is. Vele verschillende verhalen die onderling sterk met elkaar verweven zijn.
• Politiek gekronkel en zucht naar macht met alle gevolgen van dien en hoe ver personages gaan om te bereiken wat ze wensen.
• Herkenbare menselijke emoties zoals, hebzucht, liefde, jaloezie, verdriet, onmacht, woede, loyaliteit, wraakzucht. Waarbij er goed uitgewerkt wordt hoe omstandigheden mensen en hun keuzes kunnen beïnvloeden En hoe kwetsbaar mensen zijn als een vaardige manipulator het op iemand voorzie heeft.
• Het duistere dat ieder mens en Athi’vacii in zich heeft komt in alle vormen en gradaties voor. Zowel de personages die het duistere in zichzelf voluit omarmen, of zich er heftig of minder heftig tegen verzetten als degene die gestuurd en gemanipuleerd worden om de duistere kant op te gaan.

En zo speelt er nog wel meer mee in het boek waarbij er ook hints gegeven worden dat er meer te vertellen valt over de Ath’vacii en de unieke positie van Storm hierin. Dit is knap gedaan en geeft een overtuigend beeld van deze wereld en de personages die er in voorkomen. Mede ook door de levendige en gepassioneerde gesprekken tussen de personages.

Het nadeel is echter wel dat door al deze verhalen lagen de vaart uit het verhaal gaat in de eerste helft van het boek. Er lijkt weinig te gebeuren en vooral voort te krabbelen op wat er in het vorig boek gebeurd is. Waardoor het verhaal niet echt meeslepend is.
Ook is er veel aandacht voor alle seksuele en bloederige excessen waaraan de Ath’vacci zich overgeven om de verveling uit hun lange leven te houden. Dat hoort echt bij het verhaal en zet duidelijk de sfeer neer. Maar na een aantal van deze scenes is het beeld wel neergezet en wordt het te veel van het goede. Net als bij de slachtpartijen waar mensen de Ath’vacci aanvallen waar ook meer gruwelijkheden beschreven worden dan nodig voor het verhaal.

De tweede helft van het boek weet weer meer je aandacht vast te houden en is meeslepender. Maar nu gaan sommige ontwikkelingen opeens wat snel en lijken de reacties van de personages wat abrupt te gaan. Absoluut in een richting die in verhaal past maar waarbij je als lezer het gevoel hebt dat er een paar passen overgeslagen zijn.

Het einde is erg open en biedt veel mogelijkheden voor een volgend deel.

Hier kun je mijn recensie van Bloedwetten 1 lezen.