Gelezen: Wolkenjager – Marcel Vaarmeijer

Een aparte en unieke basis voor een boek waarbij je, als je dit leest, toch je twijfels zou kunnen krijgen of dit wel iets is. Maar ik kan je verzekeren dat de auteur het klaargespeeld heeft om het een mooi, intens en inleefbaar verhaal van te maken. Het heeft zowel humor als diepgang en legt op duidelijke wijze de vinger op een aantal pijnlijke situaties in onze samenleving. Op een manier die ietwat over de top is maar wel een statement geeft dat het toch anders zou moeten kunnen gaan.
Met Eden en haar excentrieke, aparte en liefdevolle familieleden en familie in de hoofdrollen. Ieder een tikje uitvergroot, ieder verre van standaard en ieder met een eigen verhaal en achtergrond. Een achtergrond die vaak onder alle absurditeit een diepe laag van verdriet en emoties heeft. En die heel reëel en overtuigend overkomt net als de personages in het boek. Het is knap hoe de auteur deze tegenstrijdigheid van absurde situaties en onderliggende serieuze trauma’s / onderwerpen weet te verwerken tot een verhaal dat pakt, ontroerd, verbaasd en je laat glimlachen.

Een verhaal dat ik extra bijzonder vind doordat ik de boekpresentatie bezocht heb en hem over de achtergrond van het boek heb horen vertellen. Waarna het lezen in het boek door alles wat ik gehoord had nog meer op zijn plek viel en de belevenissen van Eden en het verleden van haar moeder nog meer indruk maakte.
Marcel Vaarmeijer vertelde onder andere dat Wolkenjager een boek uit de serie is van boeken die gebaseerd zijn op het leven van zijn moeder. De delen zijn volledig op zich en linken niet naar elkaar. Het verbindende element is zijn moeder en haar 4 liefdes. Het zijn de vier fictieve levens die zijn moeder had kunnen hebben, telkens door een kind verteld en steeds op een andere plek in de wereld.
Deze keer is het dus in Amerika met Eden in de hoofdrol, die je ziet opgroeien van kind naar volwassen vrouw. En die thuis en in haar werk bij het leger te maken krijgt met discriminatie, vooroordelen en stompzinnige besluiten van politici met grote gevolgen. En het mooie in dit boek is dat Marcel Vaarmeijer er voor gekozen heeft om de werkelijkheid aan de kant te zetten voor een ietwat absurde en nieuwe realiteit. Die als je erover nadenkt niet eens zo gek is en zeker wenselijk omdat het toch ongelofelijk is wat er allemaal in de wereld gebeurd.
Bij de boekpresentatie vertelde de auteur ook dat hij wereldthema’s / problemen die we niet op kunnen lossen anders gemaakt heeft door gewoon de wereld in zijn boeken anders te maken. Daarin is hij wat mij betreft prima en overtuigend in geslaagd.

Dat onder de humor en absurditeit een diepe rauwe laag aan emoties ligt is goed en overtuigend voelbaar in het boek. Hierover zei de auteur in het interview dat hij moeilijke onderwerpen luchtig gebracht heeft om dat zijn leven met zijn moeder droef en onvoorspelbaar was en hij niet zonder lach in zijn boeken kan dat is de afleiding die hij nodig heeft om te kunnen schrijven.

Een bijzonder en mooi boek dat voor mij nog meer diepte kreeg door de verhalen van de auteur.

Link naar boekpresentatie / interview Marcel Vaarmeijer