Recensie: Fred zoekt vriend – Pépé Smit

De teksten in het boek zijn zo geschreven dat het heel gemakkelijk is om het boek met gevoel en intonatie voor te lezen, zodat kinderen er extra van kunnen genieten. De illustraties zijn niet alleen erg leuk om te zien maar geven ook de sfeer en de beweging die in het verhaal zit goed weer. Je ziet bijvoorbeeld Fred rennen, of met afhangende schouders sjokken.
Kinderen kunnen door het eenvoudige (maar pakkende verhaal) en de illustraties – die zonder woorden het verhaal uitbeelden – het verhaal waarschijnlijk al heel snel zelf “lezen“ of “voorlezen” aan volwassenen. Telkens weer, want jonge kinderen houden van herhaling en zeker als ze iets leuk vinden. En dat is natuurlijk voor zowel kinderen als volwassenen dikke pret. Ik heb altijd erg genoten van het lezen met mijn kinderen thuis en met de kinderen op mijn werk.

In Fred zoekt vriend besluit Fred, als hij wakker wordt, dat hij vandaag zin heeft in samen spelen. Hij holt dan ook meteen naar het hol van zijn vriend konijn. Hij roept en hij roept, wat ook te zien is aan de grote letters die gebruikt worden, maar konijn is niet thuis. Fred geeft niet zomaar op en je ziet hem goedgemutst naar Anton de boswachter rennen. Die is met de grote schoonmaak bezig en wil zeker geen hulp van Fred. Verontwaardigd zie je Fred weg slenteren en mopperend loopt hij daarna door het bos. Alles wat hij ziet is stom. Ook de grote steen die hij vindt.
Toch hoopt hij stiekem dat er wat zal gebeuren en op een dubbele pagina zie je hem in allerlei lusteloze houdingen terwijl er niks, en niks en niks gebeurt. Best zielig voor Fred maar toch ook wel grappig om te zien.

Dan ontdekt hij Piet, de naaktslak, onder de steen en besluit eigengereid dat hij en Piet nu beste vrienden zijn. Je ziet de slak bedenkelijk kijken en Fred stralen. Fred neemt zijn nieuwe vriend overal mee naar toe en kijkt blij, maar de slak niet zo. Fred is enthousiast maar tot zijn verbazing roept de slak heel hard (en er zijn weer hele grote letters te zien) dat hij alles saai vindt. Wat Fred ook laat zien de slak vindt alles SAAAAI.

Fred is verontwaardigd en vindt de slak helemaal geen leuke vriend en noemt hem een saaie Piet. Maar als de slak uitlegt dat hij het niet kwaad bedoeld maar juist van donkere stenen houdt trekt Fred wat bij. Je ziet hem denken terwijl de slak tegen hem praat en ziet dat hij al veel minder donker kijkt wanneer hij de slak onder een grote donkere steen zet.

Onder de steen zit de slak Petra en zij en Piet hebben direct de grootste lol, In een aantal illustraties is te zien hoe blij ze met elkaar zijn. De slak is dus niet saai, maar het klikte niet met Fred. Dit wordt zonder het te benoemen getoond door de illustraties. Een mooi moment om met kinderen over vriendschap te praten of om het je kind zelf te laten ontdekken. Het laatste deel van het boek bevestigd dat je nu eenmaal niet met iedereen een klik kan hebben maar dat hoeft ook niet wanneer je al een echte vriend hebt. Lief en vertederend zonder belerend te zijn in woord en beeld.

Want wanneer Fred mismoedig en naargeestig door het bos loopt duikt opeens Konijn op en in 1 tel is zijn wereld weer zonnig. Samen rennen ze en doen ze tikkertje en kijken samen naar de wolken.

En samen doen ze lekker NIKS, zoals alleen echte vrienden dat kunnen.