Boekpresentatie: Blauw gras – Elly Godijn

Toen haar dochter 7 jaar geleden geboren werd waren er heel veel lieve mensen om haar heen die graag wilden weten hoe het met Lotus ging. Om iedereen op de hoogte te houden en niet de hele dag te hoeven bellen is Elly toen een blog begonnen waarin ze dagelijks over Lotus schreef.

Tijdens de intense en heftige periode dat Lotus in het ziekenhuis lag en voor haar leven vocht, vond Elly boeken over afscheid nemen maar geen boek over hoop. En dat plantte het zaadje voor het boek dat ze 7 jaar later schreef.

Dat het boek op 17 november gepresenteerd is heeft een speciale betekenis want dan is het Wereldprematuren dag.

Na een welkom met koffie en thee begon in een kleine bioscoopzaal de boekpresentatie met de boektrailer van “Blauw gras“. Hierin is de piepkleine, net geboren, Lotus te zien en later ook een trotse Elly die een gezonde wolk van een baby in haar armen heeft die thuis is.

Tijdens de avond werd Elly geïnterviewd en ze vertelde onder meer dat, hoewel het goed ging met Lotus toen ze naar huis mocht, ze zich toch erg lang zorgen heeft gemaakt. De angst zat diepgeworteld en kon niet zomaar losgelaten worden.

Ook vertelde ze iets over de tijd dat haar dochtertje in het ziekenhuis lag en daaruit blijkt hoe moeilijk dit geweest moet zijn maar ook hoe fantastisch het was dat er van alle kanten hulp en steun kwam. Eén van deze vele bijzondere mensen was haar schoonzus. Samen met Lotus overhandigde Elly daarom het eerste exemplaar van Blauw Gras aan haar schoonzus.

Elly heeft een aantal keren een klein stukje uit haar boek voorgelezen en dat maakte indruk op me door de intensiteit en invoelbaarheid die daar uit sprak. Ik ben dan ook heel benieuwd naar het boek.

Moon Kager, recensente van Mustreads or not, had het boek al gelezen en vertelde hier iets over. Moon is niet alleen recensent maar vooral ook ervaringsdeskundige op het gebied van een veel te vroeg geboren kindje. Moon is moeder van 2 jongens en van een meisje dat nu 20 geweest zou zijn als ze was blijven leven. Ze kon zich enorm vinden in het verhaal en noemde het “een boek waar je iets aan hebt“. Ze had 20 jaar geleden graag zo’n boek gehad om te lezen en is ervan overtuigd dat dit boek heel veel mensen gaat helpen. En ik ook want doordat Moon dapper, en logischerwijze emotioneel geraakt haar verhaal hier durfde te doen, kwam het besef heel hard bij me binnen hoe belangrijk een boek als Blauw Gras. Diep respect heb ik dan ook voor zowel Elly als Moon voor het delen van hun persoonlijke verhaal.

Er waren ook andere mensen uitgenodigd om het een en ander te vertellen, zoals de vriendin van Elly die Elly en al haar gasten tijdens de avond interviewde. En twee leden van de schrijfgroep waar Elly lid van is en fragmenten heeft laten lezen van Blauw Gras. Ook was er een verpleegkundige die proeflezer van het boek was en vertelde hoe zij het boek vanuit haar beroep ervaren heeft.

Daarnaast was de voorzitter van Stichting Earlybirds aanwezig die iets vertelde over het prachtige werk dat zij doen en hoe dat begonnen is. Deze stichting maakt kosteloos foto’s van prematuur geboren kinderen. De foto’s zijn niet geposeerd maar worden tijdens de dagelijkse gang van zaken in het ziekenhuis gemaakt. Een prachtig initiatief.

Al met al een mooie, ontroerende boekpresentatie die extra glans had doordat de 7-jarige Lotus rondliep als het ultieme bewijs van de goede afloop van dit verhaal.

Als afsluiting was er tijd voor een hapje en een drankje en signeerde Elly uiteraard haar boek voor iedereen die dat wilde.