Recensie: Cirkel van het kwaad 2 – Uitverkoren – Linda Jansma

Het team van de politie en Jules staan onder grote druk want de leider van de sekte blijkt een man met veel macht te zijn die het onderzoek tegenwerkt. Bovendien is er in het onderzoeksteam ook het een en ander aan de hand waardoor er niet optimaal gewerkt kan worden. Een van de politiemedewerkers heeft trauma’s overgehouden van de heftige gebeurtenissen uit deel 1. Hiermee wordt op een natuurlijke manier een verband gelegd met de eerdere gebeurtenissen en het laat op indringende wijze zien wat de impact van dit werk kan hebben. In de loop van het boek komt dit naar voren en blijkt het ook bij het oplossen van de nieuwe misdaden van invloed te zijn.

Maar er is meer aan de hand want ook Jules dreigt haar werk niet meer goed te kunnen doen. Door de moord op haar broer wordt ze keihard geconfronteerd met haar verleden. Een verleden waarin 20 jaar geleden haar vader vermoord werd door de broer van Jules. Zelf kan ze zich daar niets meer van herinneren en haar broer weigerde altijd om met haar te praten. Door zijn dood ziet ze haar hoop op antwoorden over wat er twintig jaar geleden is gebeurd in rook opgaan.
Hierdoor slaapt ze slecht en is ze op haar werk kribbig en afstandelijk. Wanneer ze onderzoek gaat doen naar de sekte die mogelijk verband heeft met de recente verdachte sterfgevallen wordt ze nog meer in verwarring gebracht.
De leider van de sekte brengt iets bij haar teweeg wat ze niet helemaal kan plaatsen maar het maakt haar zeker van slag. Het lijkt erop dat hij meer weet over haar verleden en misschien de antwoorden heeft waar ze zo wanhopig naar zoekt.
Het is als lezer absoluut begrijpelijk dat de sterke en onafhankelijke Jules het moeilijk heeft en daardoor mensen van zich af duwt en niet altijd even doordacht te werk gaat. Het is niet moeilijk mee te leven met Jules en om respect te krijgen voor de kracht die ze ondanks alles heeft om door te zetten.

Linda Jansma vertelt het verhaal vanuit meerdere perspectieven zodat je als lezer niet alleen het politieonderzoek naar de sekte en het privéverhaal van Jules volgt maar o.a. ook een indringend kijkje krijgt in de gang van zaken in de sekte. Er is ook een grote rol weggelegd voor Harry (de ex van Jules) die voor zijn blog onderzoek doet naar de sekte. Ook krijgt hij bezoek van iemand uit zijn verleden waardoor hij oude gevoelens van spijt en schuld opnieuw beleeft.
Na het lezen van het hele boek vind ik dit verhaal boeiend en ook passend in het verhaal. Maar in het eerste deel van het boek vond ik het erg afleiden van het verhaal van Jules en het politieonderzoek en het haalde de vaart uit het verhaal.

Net als de gebeurtenissen met Harry heeft bijna alles in het boek uiteindelijk verband met elkaar. Als lezer krijg je allerlei hints en aanwijzingen die verwijzen naar het einde van het boek. Toch wist Linda Jansma me nog te verrassen met een wending die ik niet aan zag komen maar die achteraf perfect logisch was. Dat kan ik absoluut waarderen in een boek.
De opbouw zit echt goed in elkaar, en de personages hebben diepgang wat het verhaal extra overtuigingskracht geeft. Het is knap gedaan hoe er aan het einde vele vragen zijn beantwoord, wat een tevreden gevoel bij me opleverde. En dat er nog genoeg open staat zodat ik verlangend uit zie naar het laatste deel. Helaas zal dat nog even duren want dat boek wordt pas in het voorjaar / zomer 2019 verwacht.

Mijn recensie van Schaduwkinderen kun je hier lezen.