Gelezen: Voor je weggaat – Clare Swatman

Tot ze onder invloed van kalmeringspillen een lelijke val maakt en bewusteloos raakt. Zoe wordt wakker in haar meisjeskamer in het ouderlijke huis waar is opgroeide. Vreemd maar nog vreemder is het dat ze terug in de tijd is en weer 18 is. Zoe weet niet wat haar overkomen is en of ze wakker is of droomt. En eigenlijk kan haar dit ook niets schelen, het enige dat voor haar telt is dat ze nu Ed weer kan zien. Zoe accepteert het erg gemakkelijk wat er gebeurt maar ze is zo gedreven om Ed weer te kunnen zien en horen dat dit als lezer heel begrijpelijk is.

Ze beleeft één dag als 18 jarige, ontmoet haar beste vrienden opnieuw voor het eerst maar bekijkt nu alles met volwassen ogen en met de wetenschap wat de toekomst zal brengen. Maar het belangrijkste is dat ze Ed weer gezien heeft een moment dat ze vol beleeft en daarmee de lezer weet te raken. Net als het feit dat Zoe niet durft te gaan slapen omdat ze geen idee heeft wat de volgende dag haar zal brengen. Zal ze Ed weer zien of wordt ze thuis wakker en ontdekt ze dat het een droom was.

Wanneer ze “wakker“ wordt weet ze nog steeds niet wat er nu aan de hand is maar ze grijpt de kans om het verleden te herbeleven en misschien zelfs te veranderen met beide handen aan. Wat niet gemakkelijk is omdat ze door de tijd heen lijkt te springen en blijkbaar belangrijke dagen opnieuw mee maakt. Iedere keer als ze gaat slapen moet ze maar afwachten hoeveel dagen, weken of maanden ze in de tijd is. Steeds weer moet ze nadenken waar ze is en wat er op die dag gebeurde. Dat is lastig want wie kan nu alles wat je ooit gedaan heeft onthouden, Zoe in ieder geval niet. Toch lukt het haar met nadenken, bluffen en handig vragen stellen steeds weer om de mensen om haar heen te overtuigen dat er niets aan de hand is. Hier had er van mij wat meer frictie in mogen zitten want ik kon tijdens het lezen niet geloven dat Zoe hier zo weinig problemen bij ondervond.

Het is mooi om te zien hoe Zoe haar verleden met andere ogen bekijkt en probeert het deze keer anders te doen. Zeker omdat ze enerzijds zo graag wil dat zij en Ed deze keer niet uit elkaar groeien maar anderzijds niet te veel wil verstoren in de goede momenten.
Zoe ziet haar hele geschiedenis met Ed terug, van de eerste zoen en de grote liefde naar de periode dat de eerste barsten in de relatie komen. De prachtige momenten en de momenten die ze nooit meer mee wil maken. Zoe kan een beetje invloed uitoefenen maar veel ligt al vast, zeker wanneer je steeds maar 1 dag hebt.
Het is aangrijpend om te lezen hoe ze nu wel wil uitspreken hoeveel ze om Ed geeft en probeert om problemen te bespreken maar hierin vaak niet slaagt.
Op andere momenten had ik wel eens moeite om me goed in Zoe en haar situatie te verplaatsen omdat de jonge en de volwassen Zoe eigenlijk tegelijk aanwezig waren en ze dan beide niet helemaal uit de verf kwamen.

In de loop van het boek leer je Zoe kennen, door wat je van haar verleden ziet en door haar verdriet om het overlijden van Ed. Ze blijft hopen dat ze iets aan de toekomst kan veranderen en ze vecht met alles wat ze in zich heeft om dat voor elkaar te krijgen. Haar doorzettingsvermogen en liefde spat van de pagina’s af.
Steeds dichter komt ze bij de datum dat Ed zal overlijden, of dat ze echt wakker gaat worden. Dat weet ze nog steeds niet.
Al lezende kreeg ik een idee hoe dit zou kunnen eindigen en dat bleek te kloppen. Niet heel verassend maar wel mooi passend bij het verhaal.