Gelezen: Symfonie der dagelijkse dingen – Aloysius Keller
Gelezen: Symfonie der dagelijkse dingen – Aloysius Keller
Het zesde boek dat ik gelezen heb van de Boek10 serie is Symfonie der dagelijkse dingen van Aloysius Keller.
Een mooi, ontroerend verhaal met vele lagen dat me ook na het lezen nog in mijn hoofd rond bleef spoken.
Een boek dat de kracht van liefde laat zien, de helende werking van schrijven en hoe het verleden je kan blijven achtervolgen.
Symfonie der dagelijkse dingen heeft een cover die vóór het lezen al aanspreekt, maar na het lezen besef je als lezer pas hoe passend en veelzeggend deze werkelijk is. Nu zal ik iedere keer alleen al bij het zien van deze cover het boek in een notendop in mijn hoofd voorbij zien flitsen. Een knappe prestatie want het boek heeft 573 pagina’s!
Het verhaal wordt geschreven door Alec, die in de proloog vertelt over het overlijden van zijn geliefde vrouw Maria. Hij vertelt dat Maria altijd al benieuwd was naar zijn levensverhaal maar dat hij het niet kon vertellen. Totdat Maria ziek werd en het pijnlijk duidelijk wordt dat het een kwestie van nu of nooit is. Voor haar heeft hij zijn levensverhaal opgeschreven en door haar heeft zijn leven een nieuwe wending genomen. De liefde voor zijn vrouw en het gemis na haar overlijden is heel voelbaar. Zeker wanneer hij een boodschap ontvangt die Maria hem nagelaten heeft.
De epiloog vertelt meer over wat Maria hem nog te vertellen heeft na haar dood en sluit haarfijn aan bij de proloog. Na alles wat je over deze twee mensen gelezen hebt en doordat je ze heel intens hebt leren kennen is dit niet alleen voor Alec maar ook voor de lezer een mooi en ontroerend moment.
Het boek bestaat uit vijf delen en ieder deel heeft hoofdstukken met pakkende en passende titels. Bijzonder is dat bij de hoofdstukken muziektermen staan die de sfeer en het gevoel van de inhoud weergeeft. Voor lezers die niet zo bekend zijn met deze termen staat achterin een verklarende woordenlijst. Samen met de passie van Maria voor het vioolspelen, en de kracht en inspiratie die zij met haar spel aan Alec geeft, maakt dit het boek een ware symfonie. Een krachtig muziekstuk dat een scala aan stemmingen en gevoelens weet uit te drukken.
Het verdriet om de naderende dood van Maria, het leven tussen wanhoop en hoop. De vreugde om de mooie momenten die ze samen nog bewust meemaken. De wanhoop en frustratie van Alec die zijn verhaal wel wil vertellen aan Maria maar die door onzichtbare banden tegengehouden wordt. De liefde en trots van Maria wanneer Alec belooft om te proberen over zijn leven te schrijven. De tsunami aan pijnlijke, bittere, verdrietige herinneringen die bij Alec naar boven komen samen met de hier en daar ook lieve en tedere herinneringen. Het bitterzoete van naar elkaar toe groeien en tegelijkertijd afscheid moeten nemen. De overweldigende golf van verdriet wanneer het steeds slechter met Marie gaat. En tussendoor een hoopvolle noot die voorzichtig uitgroeit tot een melodie en uiteindelijk een nieuw lied wordt waar Alec zich na de dood van Maria aan vast kan houden.
Het boek doet je geloven dat Alec en Maria echt zijn, op een gegeven moment vergeet je dat het fictieve personen zijn. De manier waarop Alec schrijft past dan ook perfect bij de persoon waar hij over schrijft. Je leert hem en Maria goed kennen en leest over zijn afkomst en dat in zijn familie praten over gevoelens en het verleden min of meer taboe is. Zelf is hij meer open, toch heeft hij een aantal zware en ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt waar hij niet over praat. Tot Maria graag wil dat hij zich openstelt en leert loslaten, zodat hij na haar dood meer rust kan vinden. Hij doet het voor haar maar merkt dat het met vallen en opstaan en veel pijnlijke momenten een helende werking heeft. Alec vertelt open en geeft in kleine porties een deel van zichzelf bloot. Toch blijft hij deels ongrijpbaar, over zijn dochters vertelt hij niets en ook over de familierelaties laat hij weinig los. Dit doet niets af aan het verhaal want hij vertelt zijn verhaal, en het verhaal hoe hij en Maria elkaar moeten verlaten.
En dat is al intens genoeg. Zeker wanneer hij door een aantal bijzondere ontmoetingen stil gaat staan bij wie hij nu eigenlijk is. Hij gaat nadenken over zijn eigen identiteit en wie hij wil zijn. Wat gezien zijn verleden en geestelijke bagage geen gemakkelijke opgave is.
De schrijfstijl is uitgebreid en gedetailleerd zonder dat je als lezer de interesse verliest. Met zijn woorden weet Aloysius Keller een geheel eigen sfeer en lading aan het verhaal te geven. Hij trekt je heel overtuigend zijn wereld in. Zijn schrijfstijl heeft iets heel eigens dat ik moeilijk in woorden kan vatten maar dat maakt het wat mij betreft juist speciaal.
Zo nu en dan gaat de auteur wel erg diep in op kleine gebeurtenissen of toevallige ontmoetingen. Dit had wat mij betreft hier en daar wat korter gekund en dan wilde ik verder met het verleden van Alec of over de therapie van Alec en over zijn momenten met Maria.
Het is een traag en mooi opgebouwd boek dat tegelijkertijd heel klein en intiem is, zoals de persoonlijke gevoelens van Alec. Maar ook groot en intens bijvoorbeeld wanneer Alec met vrienden of Maria aan het filosoferen gaat over belangrijke en moeilijke onderwerpen.
Het is een boek dat emoties oproept maar ook aan het denken zet. Zeker geen boek om even tussen door te lezen, wel een boek om later nog eens te lezen.
Achterflap
Hoelang zijn ernstig zieke vrouw – violiste MariaDouglas – nog te leven heeft weet scenarioschrijver Alec Gonzaga niet. De onzekerheid vergroot zijn dilemma om te voldoen aan haar laatste wens, het vertellen van zijn jeugdgeschiedenis.
Maria vermoedt dat de gebeurtenissen van toen de oorzaak zijn van terugkerende nachtmerries. Wat is er destijds gebeurd en wie is die mysterieuze vrouw die in zijn dromen verschijnt ? Weet de psychotherapeut een uitweg of biedt een bezoek aan zijn geboorteland Indonesië uitkomst? Ondertussen bereidt Maria zich voor op haar afscheid. Steeds vaker gaat zij er alleen op uit. Alec wil zoveel mogelijk bij haar zijn, want de tijd dringt.
Aloysius Keller (1948) is geboren te Buitenzorg – Het huidige Bogor – in het voormalige Nederlands-Indië. Hij studeerde af aan het Amerikaanse Wheaton College, waar hij literatuur en schrijfcolleges volgde. Zijn bevindingen over posttraumatische stressstoornis en therapeutische schrijftrajecten zijn gebaseerd op persoonlijke ervaringen.
‘Symfonie der dagelijkse dingen’ is zijn debuut roman
Boekgegevens
| Titel : | Symfonie der dagelijkse dingen |
|---|---|
| Auteur : | Aloysius Keller |
| Uitgever : | Godijn Publishing |
| Verschenen : | September 2016 |
| ISBN : | 9789492115157 |
[av_sc_button label=’Bestellen bij BOL.com’ isbn=’9789492115157′ link_target=” size=’medium’ position=’center’ icon_select=’yes’ icon=’ue859′ font=’entypo-fontello’ color=’theme-color’ custom_bg=’#444444′ custom_font=’#ffffff’]
1 Opmerking