Recensie: Cirkel van het kwaad, deel 1 Schaduwkinderen – Linda Jansma

Vijf sterren voor Schaduwkinderen. Zenuwslopend spannend, meeslepend en personages waar je meer over wil lezen.

Jules Declerck de hoofdpersoon uit de serie is officier van Justitie. Ze is op jonge leeftijd in Nederland komen wonen bij haar oom en tante. De reden hiervoor was dat haar broer veroordeeld werd voor de moord op haar vader, en haar moeder haar achterliet. Jules heeft dit nooit kunnen verwerken en wil weten wat er toen gebeurd is en kan zich niet voorstellen dat haar broer schuldig is. Tot haar grote frustratie wil haar broer echter niets meer met haar te maken hebben.
Jules heeft flinke trauma’s van haar verleden wat z’n sporen nalaat in haar privéleven en op haar werk. Ze is een binnenvetter die niet snel mensen dichtbij laat komen en heeft geleerd om van zich af te bijten om haar zachte kant te verbergen.

Op haar werk krijgt ze de leiding over een zaak waarbij een auto geëxplodeerd is en een oude man en een kind omgekomen zijn. Jules vermoedt direct dat hier meer aan de hand is en is bang voor aanslagen. Als er korte tijd later nog een explosie volgt met vreselijke gevolgen blijken haar vermoedens te kloppen. Zij en het team van de politie gaan met man en macht aan de slag om de daders te pakken en om te voorkomen dat er meer slachtoffers gaan vallen. Haar ex-vriend, de journalist Harry Simones, stort zich ook op de zaak. Vanwege zijn werk maar ook omdat hij nog altijd warme gevoelens voor Jules heeft.

De titel Schaduwkinderen is perfect gekozen en wordt in het loop van het verhaal duidelijk. Veel meer kan er niet over gezegd worden i.v.m. spoilers en dat telt eigenlijk ook voor de rest van het boek. Het onderzoek is als een grote puzzeldoos met losse stukjes die uiteindelijk samen een compleet beeld vormen. Maar voor het zover is moet er veel geprobeerd en gepast worden en worden er stukjes verkeerd neergelegd die het beeld kunnen vertekenen. Alles past bij elkaar. Ieder nieuw stukje informatie kan weer nieuwe verbindingen leggen of andere informatie meer betekenis geven. Linda Jansma heeft dit heel kunstig en overtuigend gedaan en weet tergend langzaam naar een einde toe te werken. Een einde waarvan je als lezer niet kunt voorzien hoe dit gaat worden, het is immers een serie dus de mogelijkheid van een open einde is er. Ook een goede afloop is niet zeker omdat de auteur hard en meedogenloze scenes beschrijft in het boek. Hierover zal ik dan nu ook verder niets schrijven behalve dat ik nu al uitzie naar het volgende deel.

Naast zenuwslopende spanning, een intrigerend verhaal uit het verleden en een gecompliceerd onderzoek dat je op het puntje van je stoel laat zitten zijn er nog meer redenen aan te geven waarom Schaduwkinderen voor mij vijf sterren verdiend.

Zo is Linda Jansma er in geslaagd om naast hoofdpersoon Jules ook de mensen om haar heen een gezicht en eigen karakter te geven. De dynamiek tussen de personages is voelbaar, of het nu tussen Jules en Harry gaat (die elkaar nog niet los kunnen laten) of tussen Harry en één van de rechercheurs (die elkaar niet uit kunnen staan). Het zijn mensen waarover je in het volgende boek weer wil lezen, die je weer aan het werk wil zien en in wie je geïnteresseerd bent geraakt. Zodat je niet alleen uitziet naar het volgende boek voor antwoorden en nieuwe spanning maar ook vanwege het terugzien van de personages.
Ook de personages die slechts in dit boek voorkomen zijn overtuigend, genuanceerd en met gevoel neergezet.

Er is ook een prima balans tussen de vele lijnen die in het boek lopen. Met terugblikken krijg je als lezer een kijkje in het verleden van Jules en over de moord op haar vader. Het geeft achtergrondinformatie over de moordzaak en je leert Jules beter kennen, waardoor je als lezer ook haar reacties en acties in het heden beter begrijpt. Het onderzoek wordt uitgebreid beschreven en komt heel degelijk en geloofwaardig over. Waarbij er op het werk ondertussen ook van alles gebeurt met andere zaken en / of persoonlijke gevoelens. Ook vanuit Harry wordt het verhaal verteld hoe hij worstelt met zijn gevoelens voor Jules. Maar ook over het onderzoek dat hij op eigen houtje doet en over de risico’s voor zichzelf en anderen die dat met zich meebrengt.
En dan is er nog een hartverscheurende lijn, die alles met de titel te maken heeft en die op onnavolgbare wijze laat zien dat de wereld niet zwart-wit in elkaar zit. Hoewel dat ook verder in het boek goed en subtiel naar voren komt is het in deze verhaallijn wel op harde en tegelijk ontroerende manier neergezet. Vooral omdat het onderwerp (net als het onderzoek naar de explosies), actueel is en wel heel erg dicht bij onze eigen werkelijkheid komt.

Dit is een boek dat je alleen op moet pakken wanneer je genoeg tijd hebt om het te lezen. Want wanneer je eenmaal begint met lezen kun je niet meer stoppen!