Een avond met Isabel Allende

De koninklijke schouwburg organiseerde in samenwerking met uitgeverij Wereldbibliotheek & BorderKitchen op zondag 18 oktober 2015 “Een avond met Isabel Allende“.

Voor het eerst in vijf jaar bezocht de internationaal gerenommeerde auteur Nederland. In een uitverkochte Koninklijke Schouwburg werd Isabel Allende geïnterviewd door Niña Weijers over haar nieuwste roman De Japanse minnaar.

Het interview duurde een uur en was geheel Engelstalig.

Isabel Allende (1942) brak door met haar roman “Het huis met de geesten” en heeft inmiddels 21 boeken op haar naam staan waarvan er wereldwijd meer dan 65 miljoen exemplaren verkocht zijn.
In 2014 ontving ze uit handen van president Barack Obama een Presidential Medal of Freedom: de hoogste burger onderscheiding van Amerika.

Over haar boek “De Japanse Minnaar”
Alma is tien jaar oud als ze in 1939 door haar ouders naar familie in de Verenigde Staten wordt gestuurd om aan de nazi’s te ontkomen. Het verdriet om haar in Polen achtergebleven vader en moeder wordt enkel verzacht door de vriendschap met haar achterneef Nathaniel en met Ishimei, de zoon van een Amerikaans-Japans echtpaar. De vijandschap waarmee de Amerikaanse samenleving hen bejegent tijdens en na de Tweede Wereldoorlog – Alma is een vluchteling, Nathaniel Jood en Ishimei Japanner – houdt hen bij elkaar. Ishimei wordt Alma’s grote liefde, maar zij trouwt met Nathaniel. Toch blijven hun levens met elkaar verbonden, want zij delen een afschuwelijk geheim.

Niña Weijers (1987) studeerde literatuurwetenschap in Amsterdam en Dublin. Ze schrijft voor de groene Amsterdammer en is redacteur bij de Gids.
In mei 2014 verscheen haar debuutroman De consequenties bij uitgeverij Atlas contact.

Jeroen en ik namen op zondagavond de tram naar Den Haag en gingen op pad naar De koninklijke schouwburg in Den Haag. Hoewel we ruim op tijd waren konden we nog maar net een plekje vinden om te zitten en van onze cappuccino te genieten. Vanaf onze plaats zagen we de schouwburg langzaam maar zeker vollopen.

Het was indrukwekkend om te zien hoeveel mensen er gekomen waren om naar het interview te luisteren.

Daarna konden we naar de zaal waar we plaatsen hadden op het eerste balkon en zo een prima zicht hadden op het nog lege toneel. Er klonk op de achtergrond geroezemoes tot de deuren dicht gingen en het licht gedempt werd. De drukte maakte plaats voor een verwachtingsvolle stilte die verbroken werd door een oorverdovend en enthousiast applaus toen Isabel Allende het podium op kwam.

Actrice Lindertje Mans heette iedereen van harte welkom en introduceerde kort Isabel Allende en Niña Weijers. Zij las deze avond twee keer een stukje voor uit De Japanse minnaar uit het Nederlandse boek. Wat mij betreft had het in het Engels mogen zijn omdat het interview in het Engels was. En omdat Isabel Allende het dan had kunnen volgen en er makkelijker op in had kunnen haken. Hoewel het leuk was om fragmenten uit het boek te horen, zeker als je het (zoals ik) nog niet gelezen hebt, nam het in verhouding iets te veel tijd in beslag. Het uur vloog om en ik had graag nog wat langer naar Isabel Allende geluisterd.

Vanaf het eerste moment had ze het publiek in haar ban en regelmatig wist ze de mensen in de zaal een schaterende lach te ontlokken. Met een mix van passie, humor en gevoel vertelde zij over haar boeken en haar leven. Ze wist mij en waarschijnlijk ook de rest van het publiek te boeien, te ontroeren en te vermaken. Niet voor niets kreeg ze aan het einde van het interview een oorverdovende staande ovatie.

Het is lastig om de sfeer in de zaal en haar manier van vertellen te beschrijven. Zo gaf Isabel Allende bijvoorbeeld haar visie op magisch-realisme en op het bestaan van geesten. Haar eigen inzichten en uitleg hierover waren fascinerend om te horen en wist ook gevoelsmatig te raken.
Ook op de laatste vraag van Niña Weiiers: wat zou je nog heel graag willen doen? gaf ze een onvergetelijk antwoord “I want to fall in love madly“.

Ik zal een aantal onderwerpen die tijdens het interview besproken zijn hier kort beschrijven.

• Het idee voor De Japanse minnaar ontstond toen een vriendin haar vertelde dat haar 80 jarige moeder ooit bevriend was met een Japanse tuinman. Op de vraag van Isabel Allende of die twee minnaars waren geweest reageerde de vriendin geschokt ontkennend. Dit verhaal was als een zaadje dat geplant werd en groeide uit tot het boek.
• Tijdens het schrijven van De Japanse minnaar had ze het privé erg zwaar en dat paste precies bij wat ze in het boek wilde vertellen. Een verhaal over een verloren liefde.
• Voor haar boeken doet ze veel onderzoek. Voor ieder personage in haar boeken doet ze onderzoek, zelfs al komt die persoon maar één pagina in het boek voor. (Het is ook echt te merken als ze over haar boeken spreekt dat er nog een hele geschiedenis achter de verhalen zit).
• Ze schrijft nooit met de bedoeling om een boodschap over te brengen. Maar ze stopt veel van zichzelf in de verhalen waardoor er wel wat meegegeven wordt van wat haar bezig hield tijdens het schrijven. Schrijven heeft haar geholpen op op de been te blijven en te herstellen van wat ze allemaal meegemaakt heeft. Ze probeert te schrijven zonder er van te voren over na te denken. Als auteur zoekt ze naar die eerste perfecte openingszin die ervoor zorgt dat ook de rest van het verhaal tot stand komt. Hoe dit gebeurt is voor haar nog steeds een mysterie en kan ze ook niet uitleggen.

Er is ondanks dat het interview maar een uur duurde nog veel meer besproken zoals over liefde / sex / de ongelijke beoordeling van vrouwelijke en mannelijke auteurs / de grote impact van haar eerste boek en…
Teveel om allemaal op te schrijven en te beschrijven. En zeker de moeite waard.

Als afsluiting kreeg iedereen een gesigneerd exemplaar mee van Portret in Sepia.