3,5 sterren Recensie 19 juli 2015
101Views 0Reacties
Een boek voor liefhebbers van donkere humor en bizarre gebeurtenissen.
Het is dan ook vast geen toeval dat de hoofdpersoon Paddy Buckley werkt bij een gerenommeerde uitvaartonderneming in Dublin. Hij is een gewaardeerde en gerespecteerde werknemer. Privé is zijn leven een stuk minder aangenaam. Toen enkele jaren geleden zijn zwangere vrouw overleed veranderde hij van een tevreden veertiger in een totaal ontgoochelde weduwnaar. Paddy heeft zich op zijn werk gestort en werkt 7 dagen per week om zijn verdriet op afstand te houden. Thuis lukt dat niet en slaapt hij nauwelijks.
Wanneer hij na een emotionele en bizarre ontmoeting moe in zijn auto stapt slaat het noodlot toe. Hij rijdt een overstekende voetganger aan. Als hij bij het dode slachtoffer neerknielt herkent hij hem. Het is de broer van de meest beruchte maffiabaas van Dublin. In paniek rijdt Paddy naar huis en besluit te zwijgen over wat hij gedaan heeft.
Maar dan vraagt maffiabaas Vincent Cullen de uitvaartonderneming waar Paddy werkt om de begrafenis te verzorgen. Tot zijn ontzetting krijgt Paddy de opdracht om alles te regelen. Hierdoor maakt hij kennis met de diepbedroefde en woedende Vincent. Hij laat luid en duidelijk weten dat degene die dit op zijn geweten heeft niet lang meer zal leven. Paddy vreest dan ook dat zijn laatste dagen geslagen zijn.
Pakkende proloog
In de proloog vertelt Paddy over hoe hij zijn vrouw miste en hoe hij tevergeefs aan zijn verdriet probeerde te ontsnappen. Hij wekt meeleven op maar geen verbazing, tot hij dit schrijft:
Totdat een samenloop van omstandigheden zulke bizarre, onwerkelijke en levensgevaarlijke proporties aannam dat het op één manier kon eindigen: met mijn dood. Met mijn ontwaken uit de droom. Met mijn uitvaart daarna. Mijn crematie. En met alle tranen en rouw die erbij horen.
Maar niet bij mij. Ik bevind me aan gene zijde van alle waanzin, chaos en schijnbare eeuwige pijn, op een plek van eindeloze vrede en begrip, van rust. En op deze volmaakte, stille plek kan ik me mijn laatste dagen nog helemaal voor de geest halen. Ik herinner me elke minuut ervan.
Het is een pakkende proloog die je als lezer nieuwsgierig maakt naar de laatste dagen van Paddy. Maar ook naar de genoemde bizarre gebeurtenissen. Dat dit geen gewoon verhaal zal worden is duidelijk waardoor je snel door wilt lezen.
Prettige schrijfstijl / donkere humor
Paddy vertelt in de ik vorm over zijn laatste vier dagen. Hij heeft een vlotte manier van vertellen waardoor het boek prettig leest. De schrijfstijl is wel erg uitgebreid omdat hij werkelijk alles vertelt wat hij denkt en ziet. Ook over zijn vrienden en hun leven wordt uitgebreid aan de lezer verteld. En hij haalt regelmatig herinneringen op aan zijn vader. Op zich interessant maar het leidt iets te veel af van het verhaal van Paddy en de maffiabaas. Dat is wat ik toch het belangrijkste verhaal vond om te volgen.
Paddy vertelt achteraf wat hem overkomen is zodat hij ook commentaar op zijn acties kan geven. Dit leidt tot prachtige uitspraken zoals: Was ik tot dit teruggebracht? Tot een verwarde geestelijk gestoorde met een slaapgebrek en het grootste geheim van Dublin?
Een van de sterke punten in de manier van vertellen is de donkere humor. De auteur weet humor neer te zetten die je laat glimlachen maar tegelijk een wat triest gevoel bij je oproept. Dit is heel knap gedaan.
Vier dagen vanuit meerdere perspectieven
Langzaam maar zeker ga je als lezer met Paddy mee met zijn laatste dagen. Maar tussendoor zie je ook belevenissen van andere personages die in de derde persoon geschreven zijn. Dit geeft verdieping en wat meer spanning. Zeker wanneer je als lezer meekijkt met de woedende, op wraak beluste, maffiabaas Vincent Cullen.
Er gebeurt veel in deze vier dagen met Paddy, waarvan ik niet alles even overtuigend vond. Dat hij opeens, na zoveel verdriet, voor twee vrouwen valt vond ik jammer en wat over de top.
Er zit van alles in het boek, menselijke emoties, het reilen en zeilen van een begrafenisonderneming, liefde en verdriet, levensverhalen, donkere humor en cynisme en dan zit er ook nog een spiritueel tintje aan het boek. En tenslotte zijn er ook nog de absurde belevenissen van Paddy en het feit dat zijn leven op het spel staat.
Wat mij betreft iets teveel voor slechts één boek, waardoor het boek zeker de moeite waard is maar geen topper.
|
Connie is de trotse eigenaar van Connie's Blog. Samen met notarishonden Bobbie en Emma plaats ik hier al mijn creatieve nieuws en boekrecensies voor iedereen die hierin geïnteresseerd is.
Bekijk alle berichten