92Views 0Reacties
Recensie: Het Rosie Effect
De sympathieke en overgeorganiseerde Don uit Het Rosie Project is getrouwd en naar New York verhuisd. Ondanks dat Don en Rosie heel verschillend zijn en totaal andere ideeën hebben over het nut van bijvoorbeeld lijstjes hebben zij een goed huwelijk.
Sinaasappelsap stond niet gepland voor de vrijdag
Don plant nog steeds veel, maar kan nu tegen vastgestelde wanorde. Zoals het feit dat de handdoeken van Rosie niet alleen in de kast liggen maar ook kunnen rondslingeren. Rosie op haar beurt accepteert Don gewoon zoals hij is. Knap, lief en net iets anders dan de rest van de wereld. Don en zijn Rosie kunnen de hele wereld aan.
Tot hij Gene aanbiedt dat hij een tijdje bij hem en Rosie mag logeren nu zijn huwelijk met Claudia gestrand is. Hij verzamelt moed om het aan Rosie, die een grondige afkeer heeft van de overspelige Gene, te vertellen. Voor hij de kans heeft dit aan Rosie op te biechten heeft ze groot nieuws: ZE IS ZWANGER. Hoewel het niet gepland was is Rosie dolgelukkig. Na de eerste paniek ziet Don het ook wel zitten. Als ze dit goed aanpakken moet het allemaal lukken en zijn er ook geen problemen voor de studie van Rosie.
Dat valt echter behoorlijk tegen want Rosie is moe en reageert af en toe wat vreemd. Zo gooit ze zomaar de deur voor Don zijn neus dicht als hij over alle risico’s en gevaren van een zwangerschap vertelt. Vreemd vindt Don dit maar hij beseft dat hij Rosie moet steunen en helpen. Don zou Don niet zijn als hij dat niet op geheel eigen wijze aan zou pakken. Hij heeft zijn eigen, ingewikkelde, manieren waarmee hij hoopt om Rosie tegen stress te beschermen. Maar het tegendeel gebeurt juist. Don gaat zó op in zijn goede bedoelingen dat hij niet ziet dat Rosie het moeilijk heeft met haar proefschrift en haar zwangerschap.
De problemen blijven zich opstapelen wanneer ze verhuizen naar een plek die achteraf toch niet zo perfect is. En wanneer Gene opeens met zijn koffers voor de deur staat loopt de spanning nog meer op. Don besluit het roer om te gooien en Rosie niet meer gek te maken met goedbedoelde adviezen. Hij gaat zich verdiepen in zijn rol als toekomstige vader, en stort zich daar helemaal op. Zoveel dat Rosie het idee heeft overal alleen voor te staan, iets wat Don heel anders ziet. Hij is immers bezig met de perfecte wieg en kinderwagen. Hij gaat zelfs onderzoek doen naar het gedrag van kinderen. Door wat onhandige misverstanden raakt hij hierdoor echter behoorlijk in de problemen. Moet hij dat nu wel of niet aan Rosie vertellen? Don verzint een oplossing die leidt tot grappige en soms absurde situaties en werkt zich zo nog verder in de problemen. Als lezer zie je en weet je hoe hij het bedoeld, maar het is ook heel duidelijk hoe het op andere mensen en met name op Rosie overkomt. Het is soms echt moeilijk voor haar en begrijpelijk dat ze haar twijfels krijgt.
Dan nadert het punt waarop Don toch echt zijn Rosie kwijt gaat raken en heeft hij de steun van zijn vrienden hard nodig. Don heeft inmiddels een aantal vrienden, Gene logeert bij hem en voorziet hem van absoluut nutteloos advies. Dave wil hem wel helpen maar heeft zowel privé als op zijn werk problemen. Bovendien heeft Don een geheim met de vrouw van Dave wat zijn vriendschap met Dave er ook niet makkelijker op maakt. En George, de oude rockster, is met een aantal scheidingen nu ook geen lichtend voorbeeld. Hun mannenavondjes mogen dan voor de lezer een bron van vermaak zijn maar Don schiet er weinig mee op.
Het einde is niet geheel onverwacht. Hier en daar zelfs totaal absurd als je erover nadenkt. Maar tijdens het lezen voelt het goed. In het laatste stuk van het boek proefde ik weer helemaal de betovering en ontroering van het Rosie project. Waarnaar ik in dit deel, hoewel het erg goed is, toch meer moest zoeken.
Het Rosie project blijft mijn favoriet maar ook dit is een geweldig boek. Het heeft niet alleen humor maar ook diepgang en sympathieke personages. Bij de openingszinnen moest ik al glimlachen en was het alsof ik een oude vriend weer tegenkwam. Graeme Simsion vertelde in een interview dat deze openingszin hem behoorlijk wat uren werk bezorgd had. Hij wilde meteen de juiste toon zetten. En dat is hem prima gelukt.
Sinaasappelsap stond niet gepland voor de vrijdag. Hoewel Rosie en ik het Gestandaardiseerde Maaltijdsysteem hadden afgeschaft – wat de ‘spontaniteit’ bevorderde maar nadelig was voor de tijdsduur van het boodschappen doen, de voedselvoorraad en de mate van verspilling – hadden we afgesproken dat we elke week drie alcoholvrije dagen zouden inlassen. Zonder officiële planning bleek deze doelstelling lastig te behalen, zoals ik al had voorspeld. Uiteindelijk zag Rosie ook de logica in van mijn oplossing.
Vrijdag en zaterdag waren voor de hand liggende dagen voor het consumeren van alcohol.
Wat mij betreft een aanrader om door te lezen.
|
|
|||||||||||||||||||
