Ode aan Agatha Christie

Bijna 40 jaar nadat Het doek valt, het laatste boek dat over de Belgische detective Hercule Poirot verscheen, heeft Sophie Hannah De monogram moorden geschreven. Dit is een nieuw verhaal met Hercule Poirot in de hoofdrol. Naar aanleiding van het verschijnen van De monogram moorden organiseerde Dutch Media Books een bloggerslunch  met Sophie Hannah en de kleinzoon van Agatha Christy (Mathew Prichard).
Ik was één van de bloggers die was uitgenodigd voor de lunch en vond het heel bijzonder om de kleinzoon van The Queen of Crime te mogen ontmoeten.
Van de bloggerslunch en ons gezamenlijke interview met Sophie Hannah en Mathew Prichard schreef ik een blog met leuke foto’s erbij.
Als groot fan van de boeken van Agatha Christie wil ik haar de eer geven die haar toekomt en een apart blog aan haar wijden. De vragen en antwoorden over haar beschrijf ik uitgebreid in dit blog als ode aan deze top auteur.

Agatha Christie (1890-1976) is een van de meest succesvolle auteurs aller tijden. Haar boeken zijn in meer dan 108 talen vertaald. Haar kleinzoon vertelde dat er wereldwijd meer dan drie miljard boeken van haar verkocht zijn.
Agatha Christy schreef detective romans, toneelstukken, een paar non fictie werken en een groot aantal korte verhalen. Onder het pseudoniem Mary Westmacott schreef ze zes romans.
Er is nog heel veel te vertellen en schrijven over Agatha Christie, zoals de vele prijzen die ze won of over de verfilmingen van haar boeken. Hier wil ik echter vooral beschrijven wat Mathew Prichard over haar te vertellen had. Meer weten over Agatha Christie kijk op Wikipedia of de startpagina.

Geweldige oma
Een van de vragen die aan Mathew Prichard gesteld werd was “Wat voor persoon was Agatha Christie als oma?” Vol warmte en enthousiasme begon hij te vertellen. Hier was niet de kleinzoon van de beroemde schrijfster aan het woord. Nee, hier sprak een man over zijn oma met wie hij mooie dingen had meegemaakt. Hij vertelde dat zijn oma hem mee nam naar muziek- en andere festivals. Niet om hem te onderwijzen of op te voeden maar om samen leuke dingen te doen. Hij noemde haar een “perfect loving grandmother” die oprecht in hem geïnteresseerd was. Ik vond het heel bijzonder om hem over zijn oma te horen vertellen waarbij het niets uitmaakte dat ze toevallig Agatha Christie was.
Natuurlijk was het wel te merken dat hij een bekende oma had. Hierover vertelde hij onder andere de volgende anekdote. Toen hij op kostschool zat stuurde zijn oma hem iedere keer als ze een boek geschreven had een exemplaar. Het beleid op school was dat boeken eerst door de directeur bekeken en goedgekeurd moesten worden. Het kon natuurlijk niet gebeuren op een nette school dat er bijvoorbeeld porno gelezen werd. Meestal hadden de leerlingen een paar uur na het bezorgen hun boek alweer terug. Maar verdorie hij had steeds pech, bij hem duurde het altijd veel langer voordat hij zijn boek kreeg. Pas toen hij de school verliet hoorde hij dat de vrouw van de directeur een grote fan was van de boeken van zijn oma. De directeur liet zijn vrouw snel het opgestuurde boek lezen voordat hij het aan Mathew teruggaf.

Agatha Christie, de auteur
Van haar kleinzoon hoorden we dat ze overal en altijd aantekeningen maakte van ideeën in kleine notitieboekjes. Veel van die boekjes zijn er nog en geven samen een fascinerende tijdsopname van haar werk. Mathew vond het erg jammer dat er geen aantekeningen waren van Moord in de Orient-express (1934). Agatha Christie zat altijd vol ideeën. Ze was een schrijfster in hart en nieren en wilde haar lezers meevoeren met het verhaal en hun aandacht vasthouden tot het slot.
Hoewel ze schreef over moorden was ze niet geobsedeerd door moord en doodslag. Gerechtigheid was voor haar een belangrijk punt waar ze graag over schreef en soms haar eigen interpretatie aan gaf. Ze was geïnteresseerd in “de aard van het kwaad” en in de vraag waarom mensen de verkeerde kant op gaan. Voor haar waren de moorden in haar boeken niet het belangrijkste. Ze hechtte veel meer waarde aan het hoe en waarom van de dader en aan het laten puzzelen van de lezers om de dader te vinden.

De manier waarop Agatha Christie schreef verschilde per boek. Onder het pseudoniem Mary Westmacott heeft ze eens een boek in drie dagen geschreven (Absent in The Spring). Drie dagen waarin ze bijna niet at en niet sliep. Andere boeken werkte ze uit aan de hand van haar aantekeningen boekjes.
Zelfs op latere leeftijd bleef ze heel intens en geïnteresseerd in alles om haar heen. Iets waar haar kleinzoon veel respect voor heeft. Naar zijn idee is dat ook te merken in haar boeken. Als voorbeeld noemde hij Endless night (1967), een Miss Marple verhaal, waarin drie jonge mensen een ingewikkelde relatie tot elkaar hebben. Hij was absoluut verbaasd dat zijn oma zich op haar leeftijd nog zo goed kon verplaatsen in jonge mensen. Dit boek laat volgens hem goed zien dat ze echt geloofde dat “het kwaad” bestond. Maar ook dat dit een voorbeeld is van wat ze in haar boeken wil overbrengen. Namelijk hoe belangrijk keuzes zijn die gemaakt worden en dat slechte keuzes soms (bijna) onvermijdelijk kunnen zijn.

Waarom heeft Agatha Christie Poirot eigenlijk uitgevonden?
Deze interessante vraag werd op de boekenbeurs gesteld door een jonge fan.
Mathew Prichard vond het duidelijk een leuke vraag en begon enthousiast te vertellen over de tijd dat er veel Belgische vluchtelingen naar Engeland kwamen op de vlucht voor de Duitsers. Agatha Christie zag veel van deze vluchtelingen en op een dag merkte ze een man op met een eivormig hoofd en een snor.
Op dat moment wist ze “Dit is mijn detective, niemand heeft een Belgische speurder met een eihoofd en een snor. Ik heb iets unieks gevonden.”.

En de rest is geschiedenis ……..