76Views 1Opmerking
Recensie: Het geluk, hier en nu
Barthomew Neil is 39 jaar en heeft altijd bij zijn moeder gewoond. Hij kan niet goed met andere mensen omgaan en heeft dan ook geen vrienden en ook geen baan. Zijn moeder is alles voor hem. Wanneer zij overlijdt heeft hij geen idee wat hij aan moet met de rest van zijn leven.
Het einde maakt de teleurstellende start goed
Als hij tussen de spullen van zijn moeder een brief vindt van Richard Gere begint hij de beroemde acteur brieven te schrijven. Al zijn gedachten en twijfels zet hij in deze brieven in een wanhopige poging om zijn verdriet een plek te geven. Ondertussen gaan buurtbewoners zich zorgen maken om Barthomew zijn toestand. Een bevriende priester, die twijfelt aan zijn geloof, en hulpverlener Wendy proberen hem te helpen. Niet dat hij daar veel mee opschiet maar daardoor ontmoet hij wel de aparte bibliothecaris Max en zijn zus.
De priester en de bibliothecaris besluiten de eenzame Barthomew mee te nemen en op zoek te gaan naar zijn biologische vader. Deze zoektocht brengt ze een avontuur, een roadtrip, vriendschap en veel meer dan ze ooit hadden kunnen hopen.
4 fases tijdens het lezen
In het kort kan ik mijn leeservaring met het boek “Het geluk, hier en nu” in vier fases verdelen
- Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen? De stijl spreekt me niet aan en de hoofdpersoon komt gekunsteld en onecht over.
- Ik ben nu op pagina 150 en eindelijk begin ik wat belangstelling voor de personages en hun verhalen te krijgen.
- Het boek is nog steeds geen topper en het verhaal heeft iets absurds. Maar eigenlijk heeft het iets diep menselijks en herkenbaars. Het heeft lang geduurd voordat ik dat zag.
- Hoe kan een boek dat in het begin zo tegenstond toch zo mooi eindigen?
Een 2 sterren start en een 4 sterren einde
Dit boek mocht ik lezen voor de leesclub van Uitgeverij Xander en dat was in het eerste deel ook de enige reden dat ik gemotiveerd bleef lezen. Anders had ik het boek waarschijnlijk weggelegd of vluchtig gelezen. De schrijfstijl is echte spreektaal en is soms warrig en grof en de hoofdpersoon weet je als lezer noch te boeien of te raken. En dat zou zonde geweest zijn, want ondanks de hele trage start en een matig middenstuk wist het boek me op het laatst toch nog te betoveren. Uiteindelijk was ik onder de indruk van de aparte en beschadigde personages in het verhaal. Het is prachtig om te lezen hoe ze zichzelf durven bloot te geven en proberen hun weg in het leven te vinden.
Het einde is integer en passend bij de stijl van het boek en de personages. Het verhaal is af maar niet compleet uitgewerkt. Het is geen slot met een gouden randje waarin alles opeens goed komt. Maar het is een einde waarbij je kunt geloven en hopen dat de personages nieuwe en betere wegen vinden om hun leven te leiden.
Ik geef het boek drie sterren omdat het begin weliswaar zeer teleurstellend was maar het einde daarentegen erg mooi en pakkend. De opbouw in het boek is dus wel dusdanig dat er goed naar dit einde toe gewerkt wordt.
Of ik dit boek nu moet aanraden of niet weet ik niet. Ik vond het in ieder geval de moeite waard.
|
Tags: Recensie
1 Opmerking
door Mieke Schepens
Een eerlijke recensie, in ieder geval! Graag gelezen, Connie.