Recensie: Schaduwdochter

Titel: Schaduwdochter
Auteur: Anita Larkens
Uitgever: De Crime Compagnie
Verschenen: 2013
ISBN: 9789461091109 (ebook)

Wat als de waarheid erger is dan de leugen

Psychologe Mare stort emotioneel in nadat haar huwelijk stuk gelopen is. Wanneer ze na een lang ziekteverlof weer gaat werken wordt ze begripvol opgevangen door haar baas en collega/vriendin. Ze krijgt een ogenschijnlijk eenvoudige zaak toegewezen zodat ze haar werk weer rustig op kan bouwen. Het betreft een jonge moeder, Chantal, die vanwege meerdere diefstallen door de reclassering is doorverwezen. Al snel blijkt dat het Mare moeite kost om zich professioneel op te stellen. Ze raakt erg betrokken bij Chantal en haar dochtertje. Wanneer Chantal spoorloos verdwijnt ontfermt Mare zich liefdevol over haar dochtertje.
Na vier jaar duikt Chantal weer op in het leven van Mare en haar aanstaande man. Dan volgt er een zenuwslopend kat en muis spel dat Mare tot een onvoorstelbare daad drijft. De gevolgen zijn vérstrekkend en maken van Mare’s leven één grote puinhoop.

Moord
In een korte proloog lees je dat Mare op 21 oktober 2003 terecht staat voor moord.
Daarna lees je in deel 1 van het boek in korte hoofdstukken wisselend over de maanden voorafgaand aan de rechtszaak en over belangrijke gebeurtenissen vier jaar eerder.
Het tweede deel van het boek speelt zich geheel af in 2003. Ook nu wordt er gewisseld in de tijd namelijk voor en na de rechtszaak.
Tot slot is er een korter derde deel waarin het verhaal op verassende wijze afgesloten wordt.

Goede opbouw en sterk plot
Deze opbouw klinkt misschien ingewikkeld maar dat is het zeker niet. Het verhaal weet meteen vanaf de eerste pagina de aandacht vast te pakken en je nieuwsgierig te maken. Door de korte hoofdstukken blijft er vaart in het verhaal en gaat het omschakelen naar een andere tijdslijn eigenlijk moeiteloos. Bovendien wordt er op deze manier behoorlijk wat spanning opgebouwd.

Naast spanning riep het boek tijdens het lezen steeds meer vragen bij me op. Regelmatig vroeg ik me af waarom Mare, of een ander personage, in hemelsnaam op een bepaalde manier reageerde. Ook was ik toch wel wat verbaasd over sommige ontwikkelingen. Bijna ging ik twijfelen aan de geloofwaardigheid van het verhaal. Bijna, maar niet helemaal, want daarvoor was ik al te zeer onder de indruk van het boek. Ik was er van overtuigd dat het een en ander nog duidelijk zou worden en dat er belangrijke wendingen aan zaten te komen. Alleen had ik geen flauw idee wat ik kon verwachten en dat zorgde er voor dat ik bleef lezen tot het boek uit was.
Gelukkig werd ik niet teleurgesteld. Op al mijn vragen kreeg ik antwoorden en mijn twijfels werden weggenomen. Anita Larkens heeft een verhaal neergezet dat goed opgebouwd is met een sterk plot.
Graag had ik hier meer over geschreven maar dat zou zonde zijn in verband met spoilers.

Meeslepende schrijfstijl / intrigerende hoofdpersoon.
In Schaduwdochter vertelt Mare haar verhaal. Terwijl je het boek leest weet ze van alles op te roepen, van begrip en meelijden tot afschuw. Wat haar overkomt en wat haar drijft wordt goed en overtuigend neergezet. In de loop van het verhaal leer je Mare steeds beter kennen en komt het besef dat ze een vrouw is die erg gecompliceerd in elkaar zit. Ook hier is het lastig om niet te veel te zeggen zonder iets te verklappen.
Schaduwdochter is geschreven in een stijl die van het begin tot het einde de aandacht van de lezer weet vast te houden. Enerzijds is de schrijfstijl uitgebreid en vertellend, anderzijds is het ook duidelijk dat er nog meer is dat je als lezer moet weten maar nog niet verteld is. Hierdoor, en door de meeslepende manier van vertellen, is het boek moeilijk weg te leggen wanneer je er eenmaal in begonnen bent.

Ik heb het boek in één keer uitgelezen en heb erg genoten van het boek. Ik kan iedereen die van een sterke psychologische thriller houdt dit boek aanbevelen. Echt een aanrader.