Recensie: Ooit zal ik je weer zien

Titel: Ooit zal ik je weer zien
auteur: Ellen Lina
Uitgever: Ellessy
Verschenen: 2013
ISBN: 9789086602407

Op verzoek van schrijfster Ellen Lina ontving ik van uitgeverij Ellessy een recensie-exemplaar van haar roman “Ooit zal ik je weer zien”.
Dit is haar tweede boek. Haar vorige boek “Vasthouden” wordt door chicklit.nl omschreven als een luchtig boek wat makkelijk geschreven is en heerlijk is om bij weg te zwijmelen.
Als je de cover van dit boek ziet verwacht je eigenlijk weer een luchtig boek. Maar niets is minder waar. Het is een liefdesverhaal in een tragische setting. In het boek gaat het over de vraag hoe je verder moet gaan met je leven als je iets ergs hebt meegemaakt en het schuldgevoel ondraaglijk is.

In de levens van Julia en haar verloofde en jeugdliefde Sean is een jaar geleden iets verschrikkelijks gebeurd. Verdriet, schuldgevoel en de onmacht om hier mee om te gaan drijven de twee uit elkaar. De alcoholverslaving van Sean en het huiselijke geweld zorgen ervoor dat Julia een moeilijke keuze moet maken.
Dan ontmoet Julia de integere Ryan en ondanks haar liefde voor Sean voelt ze zich tot hem aangetrokken. Ze heeft het idee dat ze Ryan ergens van kent maar waarvan? Wanneer Sean ontdekt dat Julia en Ryan contact hebben overschrijdt hij alle grenzen waardoor Julia voor een keerpunt in haar leven staat. Maar is ze er aan toe om haar verleden los te laten en nieuw geluk te vinden?
Eén ding is in ieder geval zeker, oude liefde roest niet. Nooit!

Het boek start met een brief van de moeder van Julia uit het verleden. Het is een leuke en warme introductie van de hoofdpersonen waar liefde en optimisme uitspreekt. Des te schrijnender is het contrast als het boek in het heden verder gaat. Hier wordt het verhaal in de ik-vorm verteld door Julia. Ze vraagt zich af hoe het zo ver heeft kunnen komen dat Sean en zij elkaar niet meer kunnen steunen en zij al meer dan een jaar haar oude vertrouwde Sean niet meer ziet. Al snel begrijp je als lezer dat er iets erg gebeurd is en zowel Julia als ook Sean het zwaar hebben. Je ziet ze beiden worstelen met hun verdriet, ieder op een andere manier. Ik voelde al lezende meelijden met beide, al konden de acties van Sean natuurlijk niet. Tegelijkertijd vroeg ik me af waarom ze bij Sean bleef, maar tegelijkertijd snapte ik het eigenlijk wel. Op een gegeven moment kom je er met een terugblik achter wat er nu werkelijk gebeurd is. Doordat je op dit punt in het boek de personages kent en weet hoe ze nu zijn en vroeger waren, is dit aangrijpend om te lezen. Ik werd er zelfs een beetje stil van.
Er wordt op een mooie manier beschreven hoe Julia vanaf dit punt verder gaat en welke keuzes ze moet maken. Maar daar zal ik hier verder niets over loslaten.

De emoties en gevoelens worden in het boek prachtig neergezet en beschreven zoals bijvoorbeeld dit stukje op pagina 46: …dringt het eindelijk tot me door: Sean is een alcoholist aan het worden. Zoals hij daar zit, diep ongelukkig en alleen. Even weet ik niet wat ik moet doen en moet voelen. Is het woede, medelijden? Moet ik hem helpen of ben ik alleen maar kwaad, ik weet het niet.
Ook na het lezen bleef het boek nog door mijn hoofd rondspoken en was ik nog over wat dingen aan het nadenken.

Hoe mooi ook geschreven, alle emoties waren mij te intens. Net iets te veel. Er waren de lieve vrolijke brieven van Julia’s moeder om dit wat te breken. Maar het verschil met het heden vond ik toch erg triest. Nu zat ik te peinzen hoe ik dit nu moest verwoorden en gelukkig schoot me toen iets te binnen. Ik ben gek op appeltaart en kan er niet genoeg van krijgen maar een hele taart is te machtig. Zo ook met dit boek het is prachtig geschreven maar ik vind het iets te veel emoties.
Het had best hier en daar wat luchtiger mogen zijn. Zoals de leuk omschreven ontmoeting van Julia met de drukke, prettig gestoorde en liefdevolle familie van Ryan.

Het einde is knap gedaan en ook hier zal ik niets verklappen. Het is niet helemaal mijn einde maar het past wel verdraaid goed bij de karakters van de personages. Het is een beetje een open einde waardoor ik me afvroeg of er een vervolg zou komen. En wat ik dan zou verwachten van het vervolg.

Ooit zal ik je weer zien is een mooi geschreven en aangrijpend boek.