Recensie: De Waterwaack van Natterlande – Marco Kunst

De Waterwaack van Natterlande
De tweeling Toffee en Gum (Toffee belooft op de achterflap uit te leggen hoe ze aan die namen komen) hebben alles wat je als kind kunt wensen. Behalve aandacht van hun ouders. Die hebben het te druk met wedstrijdjes doen wie het meeste geld kan verdienen. Er wordt voor hen gezorgd door 2 (zeer aparte) au pairs die eigenlijk alles in huis doen.
Op een dag wordt er brief bezorgd waarin staat dat de moeder van de tweeling recht heeft op een erfenis. Ze maakt kans op de Zomp en het oude Waterwaackhuis, maar dan moet ze er wel een jaar lang wonen en de verantwoording voor de Zomp op zich nemen. Die verantwoording lapt ze aan haar laars maar de Zomp wil de moeder van Toffee en Gum wel erven. Dan kan ze daar gaan bouwen en héél, héél veel geld gaan verdienen.
Dus het gezin (inclusief au pairs) verhuist naar de Zomp, wat het begin is van een heleboel vreemde gebeurtenissen en ontmoetingen met nog vreemdere mensen. En tegenslag na tegenslag komt op het pad van de ouders van Toffee en Gum. Ze zijn niet de enige mensen die kans maken om de Zomp te erven, het huis en de Zomp lijken wel een eigen wil te hebben en het bouwen tegen te werken.
Voor Toffee en Gum is het echter de start van een groot en ongelofelijk avontuur waar ze de lezers alles over willen vertellen.

Toffee en Gum vertellen
Toffee en Gum vertellen aan de lezer het verhaal van alle avonturen die ze het afgelopen jaar hebben mee gemaakt. Ze vertellen om en om en hun manier van vertellen is ook in een andere stijl. Het is erg leuk dat ze ook op elkaar reageren en elkaar aanvullen en of verbeteren. Ze vertellen echt aan de lezer en het is net alsof ze bij je op de bank zitten en in geuren en kleuren over van alles en nog wat vertellen.
De hoofdlijn is het verhaal van de Zomp en de mysteries die dit gebied omringen. Langzaam maar zeker blijkt er een duidelijk en groots verhaal achter te zitten dat goed opgebouwd wordt. Maar in het begin is het voor de tweeling en de lezer een raadsel wat er allemaal gebeurt en wat de reden daar voor is.
Maar er gebeurt nog heel veel meer en er wordt door Gum en Toffee van alles verteld. Ze vertellen over hun ouders en hoe die elkaar hebben leren kennen, over nieuwe mensen die ze ontmoeten zoals de mopperige ome Trees. Maar ook over het liefdesleven van één van de au pairs, de pogingen van hun ouders om de Zomp te bebouwen en over het huis dat wel een spookhuis lijkt.
En over hoe ze ontdekken wat het nu echt betekent om de Waterwaack van Natterlande te zijn.

Het is in het begin wel even in het verhaal komen met de vele karaktervolle personages en de absurde situaties waarin ze terecht komen. Vooral omdat er regelmatig van alles tegelijk gebeurd en er complete chaos heerst in het leven van Toffee en Gum. Maar wanneer je de personages wat beter leert kennen en ziet dat dit maffe verhaal wel degelijk ergens naar toe gaat wordt het steeds meer genieten. Er blijkt een goed doordacht en degelijk uitgewerkt plot te zijn en onder al die gekkigheid en wanorde zit dus een ijzersterke bodem. Bovendien blijven de personages perfect in hun rol zodat je als lezer met plezier over ze leest en vaak aan een klein woord al genoeg hebt om een glimlach op je gezicht te toveren.

Prachtige illustraties
De illustraties van Marieke Nelissen maken het verhaal compleet. Ze zijn prachtig en drukken perfect de sfeer van het moment of de emoties van de personages uit.
In het begin en einde van het boek staat een kaart met legenda.
De illustraties zijn in kleur en variëren heel klein tot 2 pagina’s groot. Er worden personages neergezet en sfeertekeningen van wat er gebeurd. Telkens past het heel goed bij de tekst en zorgt het ervoor dat het boek nog meer tot leven komt.