Recensie: De vrouwenfluisteraar en 48 andere waargekleurde verhalen

Titel: De vrouwenfluisteraar en 48 andere waargekleurde verhalen
Auteur: Theo van Rijn
Uitgever: Letterrijn
Verschenen: maart 2014
ISBN: 978-94-918750-9-0 (e-book)

Zondag 30 maart is de boekpresentatie van De vrouwenfluisteraar en 48 andere waargekleurde verhalen. Ik mocht de verhalenbundel al lezen van uitgever Letterrijn voor mijn recensie van het boek.
Eigenlijk is een recensie schrijven bijna overbodig omdat op de site van Letterrijn al een treffende omschrijving van het boek staat waar ik mij goed in kan vinden.
Zo staat er onder andere te lezen “De verhalen kenmerken zich door de droge humor en scherpzinnige woordgrapjes. Wat is werkelijkheid en waar begint de fantasy? Dat blijft vaak een raadsel. Wel zeker is het dat de verhalen de lezer minstens achter laten met een glimlach op het gezicht.“

De verhalen zijn geschreven in de ik vorm. Op knappe wijze weet de schrijver een beeld neer te zetten van de ik- figuur (zichzelf) die je leert kennen, gaat herkennen en waarderen. Natuurlijk weet je als lezer dat het een mix van fictie en realiteit is, maar tijdens het lezen krijgt de Theo van Rijn uit het boek een eigen identiteit waar je graag over leest. Daardoor worden de verhalen eigenlijk ook steeds leuker om te lezen naarmate je verder komt in het boek.

Het ene verhaal sprak me meer aan dan het andere verhaal. Soms moest ik echt grijnzen om de hersenspinsels van de schrijver. Een andere keer vond ik een verhaal minder of sprak het niet aan.
Maar de meeste verhalen heb ik gelezen met een glimlach op mijn gezicht. De woordgrapjes en de droge humor vind ik echt geweldig. Knap hoe de schrijver dit kan doen zonder dat ik het flauw ging vinden.

In het boek worden hele gewone dagelijkse zaken verteld zoals een bezoekje aan de kapper, in dagelijkse spreektaal. Waarna de schrijver zijn eigen kijk op de situatie verteld, ongegeneerd gesprekken afluistert of zich op geheel eigen wijze met het gebeuren gaat bemoeien.
In de verhalen zit vaak een bijna absurde mix tussen realiteit en fictie die ik erg kon waarderen. Net als de droge zinnen en de woordgrapjes (inderdaad precies zoals de uitgever het beloofd had) .

De verhalenbundel heeft een eigen herkenbare stijl die ontspannen leest. Het is de moeite om het boek of de e-reader bij je favoriete leesplek te leggen en regelmatig een verhaaltje of twee te lezen.

Tijdens het lezen heb ik korte aantekeningen gemaakt waarvan ik er een aantal hier neer zal zetten:

• regelmatig schreef ik de woorden: grappig, leuk, humor, glimlach, 
• Soms stond er, dit verhaal vind ik minder of dit pakt niet
• Heerlijk fictieverhaal
• Een sprekend paard ??? Waar gaat dit naar toe??? Ben wel nieuwsgierig !!!
• Herkenbaar
• Absurd
• Ik mag deze “stomme ” woordgrappen wel
• Mooi, triest, humor. Beste tot nu toe (eenzaamheid)
• Cynisch, kort. Ja zo is het leven (zelfmoordenaar)
• Mormel, eigenlijk niet leuk maar hier wel (Gezellig)
• Grijns, geweldig (Suzanne 2)
• Hoe komt die malloot erop, sorry Theo, ik kan het zo voor me zien (van der Ham)
• Theo van Rijn op zijn best. Totaal maf maar zo leuk. Grijnzen (Puppy cursus)