Waar ben je ? – Anna van Praag

Wanneer zijn zus op een dag verdwijnt en alleen een kort briefje achterlaat is hij dan ook doodongerust. Dit in tegenstelling tot de politie die niets doet omdat Juno volwassen is en zijn moeder die denkt dat ze vanzelf wel weer op komt dagen. Tot zijn verontwaardiging lijkt zijn moeder, met wie Juno altijd overhoopligt, het wel lekker rustig te vinden zonder Juno. Dat Milan er heel anders over denkt kun je als lezer prima begrijpen.

Samen met zijn vriendin Jaleesa zet hij alles wat hij van zijn zus geleerd heeft in om haar op te sporen. Dat is hij haar wel schuldig na alles wat ze voor hem gedaan heeft nadat er in het verleden in hun gezin gebeurd is. Wanneer je als lezer beetje bij beetje te weten komt wat dit is kun je niet anders dan met moeder, zus en Juno meeleven.

Wat begint als een zoektocht naar zijn zus wordt gaandeweg ook een zoektocht naar zichzelf en het onder ogen zien en verwerken van de verschrikkelijke gebeurtenis die hun familie bijna kapot heeft gemaakt. Milan ontdekt veel over de mensen om hem heen en krijgt een nieuwe kijk op wie hij is en het trauma dat hem nog steeds hindert.

De schrijfstijl van Milaan is levendig en het leest alsof hij tegen je praat. Zijn stijl van vertellen is persoonlijk waarin zijn karakter en zijn (verborgen) emoties niet alleen naar voren komen door wat hij vertelt maar ook zeer door hoe hij dat doet. Een perfect voorbeeld van “show don’t tell“. Wat er in het verleden gebeurd is en hoe groot de impact hiervan op het gezin is wordt heel geleidelijk gedaan en subtiel verwerkt in de zoektocht naar Juno en het dagelijkse leven dat helaas gewoon doorgaat voor Milan.

Steeds meer wordt duidelijk dat het gezin iets vreselijks heeft meegemaakt, waardoor Juno de rol van stoere beschermende zus op zich genomen heeft, wat ervoor gezorgd heeft dat Milan heel ver gaat om het gedrag van zijn moeder goed te praten en wat de aanleiding was van de depressie waar de moeder van Milan jaren mee kampte. Het is heel knap gedaan van de auteur hoe ze karakters en hun gedrag neerzet zonder waardeoordeel maar als mensen met zowel hun fouten als hun veerkracht om te veranderen of te accepteren wie ze zijn.

Stap voor stap zie je hoe Milan alle aanwijzingen over zijn zus nagaat en dit leest als de speurtochten die zijn zus vroeger voor hem organiseerde. Tegelijkertijd lees je heel langzaam over de moeilijke tijd van het gezin en ontdek je samen met Milan dat zijn herinneringen aan de vreselijke gebeurtenis die hun leven veranderd heeft niet helemaal blijken te kloppen.
Wanneer Milan dat beseft en de waarheid ontdekt staat zijn leven op z’n kop, is zijn hele leven voor hem veranderd en dreigen boosheid en verdriet hem te overweldigen.

Door de goede opbouw hiernaar toe en de overtuigende karakters weet dit te raken en te ontroeren. De emoties bij de personages roepen begrip op, zowel bij Milan als bij degene die hem teleurstellen.

De afloop past perfect bij wat er allemaal gebeurd is en bij de relaties die in het boek tussen de personages bestaat. Het had van mij iets uitgebreider gemogen, maar als lezer wist ik eigenlijk genoeg en had ik het tevreden gevoel dat dit einde klopte als een bus.